Κυρίως διαβητική αγγειοπάθεια και διαβητική περιφερική νευροπάθεια που προδιαθέτουν (λόγω κακής αιμάτωσης και μειωμένης ή και πλήρους απουσίας αίσθησης στα πόδια) στην δημιουργία χρόνιων βλαβών στο άκρο, με κατάληξη το λεγόμενο “διαβητικό πόδι”.

Το καλοκαίρι αυξάνει το οίδημα στα πόδια, αυξάνει και η ανησυχία

Το δέρμα των ατόμων με διαβήτη συνήθως αφυδατώνεται περισσότερο από τον υπόλοιπο πληθυσμό και αυτό το καθιστά λιγότερο ανθεκτικό τόσο σε καταπόνηση, τριβή, ρωγμές, όσο και σε προσβολή από λοιμογόνους παράγοντες (μικρόβια  και μύκητες). Επίσης, συχνά με τον διαβήτη συνυπάρχει και παχυσαρκία και φλεβική ανεπάρκεια, άρα οίδημα των κάτω άκρων περισσότερο έκδηλο τους καλοκαιρινούς μήνες.

Σανδάλια, σαγιονάρες και «πλατφόρμες» αυξάνουν τον κίνδυνο

Το καλοκαίρι τα πόδια είναι περισσότερο εκτεθειμένα και απροστάτευτα απ’ ό,τι το χειμώνα. Χρησιμοποιούμε  συχνά πέδιλα ανοιχτά (πέδιλα που φέρουν μεταλλικά διακοσμητικά εξαρτήματα, δερμάτινους ιμάντες και διακοσμητικούς κόμπους, σκληρές, μικρές και άβολες επιφάνειες στήριξης των πελμάτων). Επίσης, φοράμε υποδήματα που είναι είτε πολύ χαμηλού ύψους (σανδάλια) είτε μεγάλου ύψους (πλατφόρμες και ψηλοτάκουνα υποδήματα ) τα οποία εύκολα μπορούν να τραυματίσουν και να δημιουργήσουν φυσαλίδες και έλκη στα πόδια καθώς και κόπωση και τραυματισμούς ακόμη και στα γόνατα, στα ισχία και στη σπονδυλική στήλη).

Ποτέ ξυπόλυτοι!

Ακόμη,  δεν είναι λίγοι εκείνοι που αρέσκονται να περπατούν στο σπίτι ή και έξω από αυτό (παραλία και θάλασσα) χωρίς καθόλου υποδήματα. Όμως, το κάθε δάπεδο, όσο και να νομίζουμε ότι είναι ασφαλές και λείο, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τα άτομα με διαβήτη, ιδιαίτερα αν συνυπάρχουν και συννοσηρότητες όπως αυτές που προαναφέρθηκαν (διαβητική νευροπάθεια, αγγειοπάθεια, κάπνισμα, παχυσαρκία, μακροχρόνιος σακχαρώδης διαβήτης, ιδιαιτέρως ο αρρύθμιστος).

20’ ποδόλουτρο, χειμώνα – καλοκαίρι

Το καλοκαίρι, όπως άλλωστε και τον υπόλοιπο χρόνο, είναι αναγκαίο τα άτομα με διαβήτη να φροντίζουν καθημερινά την υγιεινή  των ποδιών τους με ποδόλουτρο (σε σκεύος που θα χρησιμοποιείται  μόνο για τη συγκεκριμένη χρήση) με χλιαρό νερό και ουδέτερο σαπούνι για είκοσι λεπτά περίπου.

Απαγορεύονται τα μεταλλικά σύνεργα περιποίησης

Κατόπιν, καλό είναι να γίνεται αφαίρεση του σκληρού δέρματος ήπια ΧΩΡΙΣ μεταλλικές ράσπες και λεπίδες ή νυστεράκια. Ποτέ δεν πρέπει οι ασθενείς να χρησιμοποιούν τα προαναφερθέντα μεταλλικά αντικείμενα ή χημικές ουσίες για την απομάκρυνση των σκληριών, γιατί μπορεί να προκληθεί βλάβη (ρωγμή, έλκος ή έγκαυμα) στο δέρμα του πέλματος. Στη συνέχεια αφαιρείται το σαπούνι με άφθονο χλιαρό νερό και σκουπίζεται το πέλμα σχολαστικά με καθαρή πετσέτα.

Διώξτε την υγρασία απ’ τα δάκτυλα

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην περιοχή  ανάμεσα στα δάκτυλα για να μην παραμείνει υγρασία, η οποία ευνοεί την ανάπτυξη μυκητίασης και αυτή με τη σειρά της ευνοεί τη δημιουργία λοιμώξεων .Τέλος, είναι πολύ χρήσιμο για την υγεία του δέρματος του κάτω άκρου να χρησιμοποιείται μια ενυδατική κρέμα σε όλη την έκταση του ποδιού ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ  ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΩΝ. Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ κρέμα ανάμεσα στα δάκτυλα για να μην αναπτυχθεί υγρασία και άρα μυκητιάσεις. Επίσης, προσοχή χρειάζεται στην επιλογή της ενυδατικής κρέμας .Καλό είναι να μην χρησιμοποιούνται ελαιώδη σκευάσματα προκειμένου να αποφευχθεί ολισθηρότητα στη βάδιση και πιθανή πτώση και τραυματισμός.

Και πάντα με τα σωστά παπούτσια…

Ακόμη, το ύψος του υποδήματος είναι ουσιώδες για την υγεία όχι μόνο του πέλματος, αλλά ολόκληρου του σκελετού. Ιδανικά, το ύψος των υποδημάτων είναι περίπου  τρείς με τέσσερις πόντους, ούτε τελείως επίπεδα ,ούτε όμως και πολύ ψηλά που στρεσάρουν οστά, αρθρώσεις και μαλακά μόρια του πέλματος.

Παπούτσια χωρίς ραφές

Για τους ασθενείς με διαβητική νευροπάθεια ή και διαβητική αγγειοπάθεια καλό είναι να αποφεύγονται τα απλά ανοικτά πέδιλα και να προτιμώνται είτε  τα κλειστά υποδήματα επαρκούς φάρδους και βάθους, χωρίς ραφές, είτε ειδικά υποδήματα για διαβήτη, κατασκευασμένα σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του πέλματος του κάθε ατόμου.

Αποφύγετε τραυματισμούς και εγκαύματα

Φυσικά, εννοείται πως είναι απαγορευτική για τα άτομα με διαβήτη η βάδιση χωρίς υποδήματα εντός του σπιτιού ή ακόμη χειρότερα στην παραλία και τη θάλασσα. Στο δάπεδο του σπιτιού μπορεί κάποιες φορές να βρεθούν οξύαιχμα αντικείμενα (βελόνες, καρφίτσες ,σπασμένα γυαλιά) ή μολυσματικά αντικείμενα (όπως τρίχες κατοικιδίων).

 «Ναι» στα υποδήματα θαλάσσης

Αλλά και μέσα στη θάλασσα, εκτός από τα προαναφερθέντα, υπάρχουν τοξικά φυτά, σπασμένα όστρακα, καθώς και αγκάθια ψαριών. Είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ συνεπώς να χρησιμοποιούνται υποδήματα πάντα – και στην παραλία και μέσα στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της κολύμβησης – και μάλιστα όχι σαγιονάρες, αλλά κανονικά υποδήματα με κούμπωμα που κρατούν σταθερό και προστατευμένο το πέλμα.

Προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία

Ένα ακόμη σημείο προσοχής για τα κάτω άκρα  είναι η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, η οποία πρέπει να αποφεύγεται τόσο για την αποφυγή εγκαύματος όσο και για λόγους επιδείνωσης πιθανώς συνυπάρχουσας φλεβικής ανεπάρκειας.

Αφαιρέστε το αλάτι

Τέλος, μετά το θαλάσσιο μπάνιο καλό είναι να ακολουθεί καθαρισμός με νερό βρύσης καθώς το αλάτι όταν παραμένει επί μακρόν αφυδατώνει  και ερεθίζει  το δέρμα.

Από το ένθετο Υγεία που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο