επίτηδες έμεινα μακριά από τα social media με σκοπό να αφήσω τα πράγματα να ηρεμήσουν μετά απ’ όσα έγιναν στην τελευταία κούρσα.

Πολλά έχουν ειπωθεί για την κατάσταση που προέκυψε μετά την εγκατάλειψή μου στο Άμπου Ντάμπι. Έλαβα χιλιάδες μηνύματα στα προφίλ που διατηρώ στα social media, τόσο δημόσια όσο και με προσωπικά μηνύματα. Τα περισσότερα ήταν υποστηρικτικά, αλλά υπήρχαν πολλά με μίσος και ύβρεις, επίσης.

Προσπάθησα να βρω τον καλύτερο τρόπο για να το διαχειριστώ όλο αυτό. Το αγνοώ και συνεχίζω; Ή το αντιμετωπίζω και στέκομαι στο μεγαλύτερο θέμα, το οποίο δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα όταν χρησιμοποιείς τα social media;

Αυτή δεν είναι μια γραπτή δήλωση, αλλά περισσότερο οι σκέψεις στο μυαλό μου με την ελπίδα πως όλο αυτό μπορεί να “ανάψει” μια άλλη συζήτηση για το online bullying και τις δραστικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στους ανθρώπους. Το να χρησιμοποιείς τα social media ως ένα “κανάλι” για να επιτεθείς σε κάποιον με μηνύματα μίσους, ύβρεις και απειλές βίας είναι σοκαριστικό -κάτι για το οποίο φωνάζω.

Πηγαίνοντας πίσω στο διήμερο της κούρσας, μόλις η κίτρινη σημαία κατέβηκε, ήξερα πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στα social media. Το γεγονός πως ένιωσα πως το καλύτερο θα ήταν να διαγράψω το Instagram και το Twitter στο κινητό μου για μερικές ημέρες λέει όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για το πόσο απάνθρωπο μπορεί να είναι το διαδίκτυο.

Το επακόλουθο μίσος, η κακοποίηση και οι απειλές που ακολούθησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν ήταν ακριβώς έκπληξη για μένα, καθώς είναι απλώς η σκοτεινή πραγματικότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε αυτή τη στιγμή. Δεν μου είναι άγνωστο να μου μιλούν αρνητικά στο διαδίκτυο, νομίζω ότι κάθε αθλητής που βρίσκεται στην παγκόσμια σκηνή ξέρει ότι βρίσκεται υπό ακραίο έλεγχο.

Όμως, όπως έχουμε ξαναδεί επανειλημμένα, σε όλα τα αθλήματα, χρειάζεται μόνο ένα περιστατικό και τη λάθος στιγμή για να ξεφύγουν τα πράγματα και να αναδειχθούν τα χειρότερα στους ανθρώπους, που είναι λεγόμενοι “οπαδοί” του αθλήματος. Αυτό που με συγκλόνισε ήταν ο ακραίος τόνος του μίσους, της κακοποίησης, ακόμη και των απειλών για θάνατο που έλαβα.

Αναλογιζόμενος το τι συνέβη κατά τη διάρκεια του αγώνα, υπήρχε πραγματικά μόνο μία ομάδα ανθρώπων από την οποία έπρεπε να ζητήσω συγγνώμη για την εγκατάλειψή μου: η ομάδα μου. Το έκανα αμέσως μετά. Όλα τα άλλα που ακολούθησαν ήταν εκτός ελέγχου μου.

Μερικοί άνθρωποι είπαν ότι αγωνιζόμουν για μια θέση που δεν είχε σημασία, αφού απέμεναν μόνο λίγοι γύροι. Αλλά είτε αγωνίζομαι για νίκες, βάθρα, βαθμούς ή ακόμα και την τελευταία θέση, θα δίνω τα πάντα μέχρι την καρό σημαία. Είμαι ο ίδιος με κάθε άλλο οδηγό στο grid από αυτή την άποψη. Για τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ή δεν συμφωνούν με αυτό, είναι εντάξει με μένα. Μπορείτε να έχετε τη δική σας άποψη. Αλλά το να χρησιμοποιείτε αυτές τις απόψεις για να τροφοδοτήσετε το μίσος, την κατάχρηση και τις απειλές βίας, όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, μου λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί λάτρεις του αθλήματος.

Ευτυχώς, νιώθω αρκετά άνετα με τον εαυτό μου και βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο αρκετό καιρό ώστε να μπορώ να κάνω μια πολύ καλή δουλειά, αφήνοντας απλώς κάθε αρνητικότητα να με ξεπεράσει. Ξέρω όμως ότι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται ότι ένα αρνητικό σχόλιο φαίνεται πάντα να ξεχωρίζει περισσότερο – και μερικές φορές μπορεί να είναι αρκετό για να πνίξει εκατό θετικά.

Τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας με έκαναν να δω πόσο σημαντικό είναι να συνεργαστούμε για να σταματήσουμε να συμβαίνουν αυτού του είδους τα πράγματα και να υποστηρίζουμε αυτούς που βρίσκονται στην άκρη. Συνειδητοποιώ ότι είναι απίθανο να πείσω αυτούς που ενήργησαν με αυτόν τον τρόπο απέναντί μου να αλλάξουν τον τρόπο τους – και μπορεί ακόμη και να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν αυτό το μήνυμα εναντίον μου – αλλά είναι σωστό να επικαλούμαι αυτού του είδους τη συμπεριφορά και να μην σιωπώ.

Σε όλους τους οπαδούς και τους ανθρώπους που με βοήθησαν σε όλη αυτή την κατάσταση, θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ. Έχω δει και διαβάσει πολλά από τα μηνύματά σας και τα εκτιμώ πολύ. Είναι ωραίο να ξέρω ότι έχω τόσους πολλούς ανθρώπους που με υποστηρίζουν.
Ο αθλητισμός είναι από τη φύση του ανταγωνιστικός – αλλά πρέπει να φέρνει κοντά τους ανθρώπους, όχι να τους χωρίζει. Αν το να μοιραστώ τις σκέψεις μου και να τονίσω την ανάγκη για δράση βοηθάει μόνο ένα άτομο, τότε άξιζε τον κόπο.

Καθώς ανυπομονούμε για την Πρωτοχρονιά, ελπίζω πραγματικά οι εμπειρίες μου μετά το Grand Prix του Άμπου Ντάμπι να βοηθήσουν στην ενίσχυση αυτού του μηνύματος και το ψήφισμά μου για την Πρωτοχρονιά είναι να εξετάσω τρόπους με τους οποίους μπορώ να υποστηρίξω αυτή τη διαδικασία. Να είστε όλοι ευγενικοί!

Θέλω να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές, να μείνετε ασφαλείς και ανυπομονώ να επιστρέψουμε όλοι στην πορεία μας το 2022».