Οι εικόνες με τους γονείς να πιάνονται στα χέρια με τον «αντίπαλο» στις κερκίδες, αγνοώντας το «ευ αγωνίζεσθαι», αλλά και η υπερβολική επιμονή ορισμένων προπονητών στις Ακαδημίες για υψηλότερο σκορ έχουν αντίθετο αποτέλεσμα, λένε σπουδαίοι πρώην αθλητές, μιας και ισοπεδώνουν την ψυχολογία τους με αποτέλεσμα στο τέλος να εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια.

Χρειάστηκε η δημόσια παρέμβαση του βετεράνου μπασκετμπολίστα, προπονητή του Ερμή Σχηματαρίου και υπεύθυνου των Ακαδημιών του συλλόγου και αυτών στο Κορωπί, Νίκου Οικονόμου, για να επανέλθει το σοβαρό αυτό θέμα στην επικαιρότητα και να θυμίσει στους εμπλεκόμενους ότι σε έναν αγώνα Παίδων σημασία δεν έχει το σκορ αλλά η καλλιέργεια του αθλητικού πνεύματος στους μικρούς αθλητές και η ηθική ανάπτυξή τους.

Η… σπίθα

Το ξέσπασμα του Νίκου Οικονόμου δεν έγινε τυχαία. Αφορμή -εξηγεί στον Ελεύθερο Τύπο- στάθηκε η νίκη με σκορ 126-13 των Παίδων του Πρωτέα έναντι των μικρών του Ερμή Σχηματαρίου και τα όσα ακολούθησαν με τους πανηγυρισμούς από τους προπονητές και τους γονείς των νικητών στην κερκίδα.

«Οι αθλητές του παιδικού είναι γεννημένοι το 2004 και το 2005. Οι δικοί μας είναι το 2007. Επρεπε να κατέβουμε υποχρεωτικά και χάσαμε 126-13. Πίεζαν επί σαράντα ολόκληρα λεπτά τα παιδάκια. Διασκέδαζαν και πανηγύριζαν στον πάγκο»,  λέει.

Και δεν κρύβει την οργή του για την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στα γήπεδα («είναι πραγματικά θλιβερή, γίνονται σκάνδαλα και έκτροπα»), με αποτέλεσμα να «διαλύονται παιδικές ψυχές. Αυτά τα παιδιά στο τέλος θα φύγουν από τον αθλητισμό και θα επιστρέψουν σε ένα πληκτρολόγιο. Χάνεται η ουσία του παιχνιδιού και της διασκέδασης».

Ο πρώην διεθνής παίκτης καταγγέλλει στον Ελεύθερο Τύπο το bullying που ασκείται και μιλά ανοιχτά για τη νοοτροπία που καλλιεργείται στα μικρά παιδιά από τα τμήματα Υποδομών των ελληνικών συλλόγων. «Το ζητούμενο δεν είναι η ισοπέδωση μιας ομάδας και μάλιστα όταν έχουμε να κάνουμε με μικρότερα παιδιά, δεν είναι να μηδενίσεις τον αντίπαλο. Ολο αυτό είναι bullying στα μικρά, τα οποία ήταν στεναχωρημένα, απογοητευμένα. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι το περιστατικό έγινε σε μία πολύ μικρή κοινωνία. Φαντάζεστε να πηγαίνουν στο σχολείο και να τα κοροϊδεύουν οι συναθλητές τους από την άλλη ομάδα;».

Και αναρωτιέται: «Αυτά τα παιδιά που κέρδιζαν αισθάνονταν περήφανα για αυτό που κάνανε; Αυτή είναι η αρρώστια που τους βάζουν. Γιατί κάποιος ενήλικας -αυτά είναι μικρά- τα κάνει να αισθάνονται όμορφα, και αυτό είναι άρρωστο. Θα πρέπει να απαγορευτεί σε αυτούς τους ανθρώπους η είσοδος στο γήπεδο γιατί κάνουν κακό και στις ψυχές των παιδιών που κερδίζουν».

Απόλυση για νίκη

Το σκορ, σημειώνει ο κ. Οικονόμου, σε αυτές τις ηλικίες δεν έχει ουσία. «Δεν είναι εχθρός ο αντίπαλος, είναι φίλος, συναθλητής. Δεν μπορεί να σκοτώνονται τα παιδάκια και οι γονείς να μαλώνουν στις εξέδρες. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αγωνιστικά κριτήρια. Στο εξωτερικό δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ξέρετε ότι μια ομάδα στο ποδόσφαιρο κέρδισε 27-0 στην Ιταλία και απέλυσαν τον προπονητή; Ο πρόεδρος, δηλαδή, απέλυσε τον προπονητή που κέρδισε!. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν από μπάσκετ να βγάλουν κάποιους κανονισμούς και να τους ακολουθήσουν όλοι. Ναι! Να υπάρχει νίκη και ήττα, αλλά να μην μας ενδιαφέρει μόνο το σκορ».

Ο Νίκος Οικονόμου στέκεται ιδιαίτερα στο ρόλο των γονέων και των προπονητών και μάλιστα αποκαλύπτει περιστατικά με γονείς που του έχουν ζητήσει οικονομική ανταμοιβή για να στείλουν τα παιδιά τους στην ομάδα.

Ειδικά για τους προπονητές επισημαίνει ότι πολλοί διδάσκουν τα ανήλικα με «αντιπαιδαγωγικό τρόπο», ωστόσο θα πρέπει «να έχουν διπλώματα, να παρακολουθούν σεμινάρια παιδοψυχολογίας, ειδάλλως να μην βρίσκονται στον πάγκο».

Νίκος Χατζής: Ο αθλητισμός είναι χαρά, δεν χωρούν γονείς …χούλιγκαν

«Πάνω από όλα σε αυτές τις ηλικίες προσπαθούμε να μάθουμε στα παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι που να τους ευχαριστεί και όχι να τους στεναχωρεί» αναφέρει στον Ελεύθερο Τύπο ο πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής Νίκος Χατζής.

Συντάσσεται με την άποψη του Νίκου Οικονόμου λέγοντας ότι οι μικροί αθλητές είναι «σημαντικό να μπαίνουνε στο γήπεδο και να χαίρονται γι’ αυτό που κάνουν. Και μέσα από τη χαρά που έχουν να μπορέσει από την πλευρά του ο προπονητής να περάσει κάποια πράγματα μαθαίνοντάς τους τα πρώτα βήματα».

Ο ίδιος επισημαίνει ότι όταν οι προπονητές βλέπουν μια τόσο μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες τότε «πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω ώστε να ισορροπήσει, όσο είναι δυνατόν, το παιχνίδι προκειμένου τα παιδιά που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ακόμη και δεν είναι έτοιμα σε τόσο μεγάλο βαθμό να μη νιώθουν άβολα».

Οσο για τις αντιδράσεις ορισμένων γονιών που πανηγυρίζουν έξαλλα στις κερκίδες για την… ήττα των μικρότερων παικτών, ενώ σε άλλες περιπτώσεις πιάνονται στα χέρια με τους «αντιπάλους», ο Νίκος Χατζής είναι κατηγορηματικός. «Σίγουρα, είναι ένα θέμα που συζητάμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς η κατάσταση αυτή πάει από το κακό στο χειρότερο. Σε κάθε Ακαδημία, σε κάθε ομάδα, σε κάθε τμήμα πρέπει να βάζεις κάποιες αρχές. Ολα ξεκινάνε από τη φιλοσοφία της Ακαδημίας. Οι παράγοντές της πρέπει να βάλουν στη θέση τους, τους γονείς».

Εξηγεί, δε, ότι «πρέπει να μιλάμε στους γονείς για το τι σημαίνει να βρίσκονται στην κερκίδα και να παρακολουθούν το παιδί τους. Σε αυτό χρειάζονται βοήθεια για να μην φτάνουν στο σημείο να ξεφεύγουν. Με λίγα λόγια, τα σωματεία οφείλουν να δώσουν έμφαση στη σωστή ενημέρωση των γονέων».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου