Ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος ξαναθυμήθηκε για τους αναγνώστες του «Ε.Τ.» χαρακτηριστικές στιγμές από τη μάχη που έδωσε και έφτασε στην επιτυχία του, που μάλιστα τότε είχε κάνει μεγάλη αίσθηση και εκτός συνόρων.
Οταν του ζητήσαμε να περιγράψει αυτό που του έμεινε περισσότερο από τον αγώνα του, ο κ. Ζαχαρόπουλος ανέλυσε:

«Είχα στο νου μου πως θα κάνω τη μέγιστη οικονομία δυνάμεων και την κατάλληλη στιγμή να επιτεθώ για να διεκδικήσω ό,τι μπορώ καλύτερο στο τέλος. Τα 1.500 μ. είναι παράξενο αγώνισμα και κρύβει παγίδες. Μπήκα από την αρχή στον πρώτο διάδρομο και δεν κούνησα καθόλου από εκεί.

Δεν με ενδιέφερε τι γίνονταν πίσω ή γύρω μου. Κράτησα σταθερό ρυθμό και είχα μείνει αρκετά πίσω. Ήμουν στη 10η θέση, και στα τελευταία 300 μ. αποφάσισα να κάνω την κίνησή μου. Είχα κρατήσει δυνάμεις, μια και απέφυγα να βγω από την εξωτερική πλευρά, μόνο μία φορά το έκανα και τα έδωσα όλα στο τέλος. Πιστεύω ακόμα μάλιστα πως εάν είχα άλλα 5-6 μέτρα μπροστά μου, θα μπορούσα να πάρω και το χρυσό μετάλλιο».

Στο κατά πόσον αυτή η επιτυχία τού άλλαξε τη ζωή τότε, μιας και ένα ευρωπαϊκό μετάλλιο -το πρώτο μάλιστα σε κλειστό- ήταν και τότε πολύ σημαντικό, ο πρώην πρωταθλητής Ευρώπης, με πλούσια δραστηριότητα και στη συνέχεια στο χώρο του στίβου και του αθλητισμού, ήταν ξεκάθαρος:

«Σίγουρα ήταν άλλες οι εποχές τότε, όμως και σαν αθλητής αλλά και στη ζωή μου μετά που σταμάτησα προσπάθησα να κρατήσω μια αρχή σε όλες μου τις δραστηριότητες. Να μην ενθουσιάζομαι υπερβολικά με τις επιτυχίες και να μην απογοητεύομαι υπερβολικά με τις αποτυχίες. Είναι κάτι που το έλεγα και στους αθλητές μου και πιστεύω ότι η ισορροπία στις έντονες στιγμές είναι το σημείο που μπορεί να βοηθήσει στον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των καταστάσεων».

«Καλή επιτυχία στα παιδιά, παλεύουν μόνα τους…»

Ολοκληρώνοντας τη σύντομη επικοινωνία μας με τον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο, που ήταν και αρχιπροπονητής στίβου, εν όψει των αγώνων που αρχίζουν σήμερα τόνισε με έκδηλη απογοήτευση: «Ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μου εύχομαι σε όλους τους αθλητές μας να πάνε καλά.

Όσο καλύτερα γίνεται. Στενοχωριέμαι γιατί παλεύουν μόνα τους. Είναι μια πικρή αλήθεια αυτό που λέω, όμως θεσμικά δεν έχουν βοήθεια, κι αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί πάρα πολύ. Είναι πολύ μεγάλες οι ευθύνες της διοίκησης. Δεν γίνεται να μπαίνουν τόσα χρήματα από αγώνες δρόμου και να μην έχουμε δρομείς. Κάτι γίνεται λάθος.

Για τους προπονητές, τι να πω. Μόνο ο Πομάσκι είναι αυτός που έχει δώσει στο στίβο περισσότερα από όσα πήρε, και δεν μιλάω μόνο για χρήματα. Με στεναχωρεί που τα περισσότερα παιδιά παλεύουν μόνα τους και μιλάω για θεσμικές ατέλειες και λάθη».

Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι η τελική κατάταξη στα 1.500 μ. στην Γκρενόμπλ το 1972 ήταν: Μπομπερζέ (Γαλλία) 3.45.66, Ζαχαρόπουλος (Ελλάδα) 3.46.08, Μέι (Δυτ. Γερμανία) 3.46.42, Μπόραζ (Ισπανία) 3.47.16, Βαζενάαρ (Ολλανδία) 3.47.61, Πράζεκ (Πολωνία) 3.47.74, Σεμιάσκιν (ΕΣΣΔ) 3.47.76, Μινιόν (Βέλγιο) 3.50.73.
>>Αντίστοιχα, στα 50 μ. (το αγώνισμα των 60 μ. μπήκε στο πρόγραμμα αργότερα) η τελική κατάταξη ήταν:
Μπορζόφ (ΕΣΣΔ) 5.75, Κορνέλιουκ (ΕΣΣΔ) 5.81, Παπαγεωργόπουλος (Ελλάδα) 5.82, Βούτσερερ (Δυτ. Γερμανία), Βίλεν (Φινλανδία) 5.93, Καρμπάγιο (Ισπανία) 6.28.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου