Γράφει ο Δημήτρης Κατσάκος 

Παρότι, σε αυτό το τεύχος του ET Magazine του EleftherosTypos.gr, θα κινηθούμε σε αθλητικό πλαίσιο και δη, ποδοσφαιρικό, δεν θα μιλήσουμε καθόλου για μπάλα.

Θα επιχειρήσουμε ένα «διαδικτυακό» οδοιπορικό στην πολύπαθη βαλκανική όπου ο εθνικισμό και ο φασισμός προσπαθεί να «εισβάλλει» στην κοινωνική ζωή μέσα από τις εξέδρες ποδοσφαιρικών γηπέδων, καλλιεργώντας το μίσος ανάμεσα σε λαούς που από τα βάθη της ιστορίας μέχρι και σήμερα, πλήρωσαν και πληρώνουν με αίμα το τίμημα της μισαλλοδοξίας.

Όταν «μαύρισε» ο ήλιος στο Ελλάδα-Εσθονία

Σοκ προκάλεσε η φωτογραφία από την εξέδρα των φιλάθλων της Εθνικής Ελλάδος, που την Κυριακή 18 Νοεμβρίου αγωνίστηκε με την Εσθονία, στην οποία απεικονίζονται οπαδοί της ελληνικής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου να προβαίνουν σε ναζιστικό χαιρετισμό και να φέρουν φασιστικά σύμβολα.

Συγκεκριμένα, οι εν λόγω «οπαδοί» εκτός από τη σημαία με το σύμβολο των SS «Μαύρος Ήλιος», έφεραν και σημαία της Χρυσής Αυγής, προέβησαν σε ναζιστικούς χαιρετισμούς, αλλά και κάψιμο της τουρκικής σημαίας.

Όπως έκανε γνωστό η UEFA, η αρμόδια επιτροπή για θέματα Δεοντολογίας και Πειθαρχίας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, άρχισε την συλλογή των σχετικών στοιχείων. Έτσι η ΕΠΟ απειλείται πλέον με τιμωρία.

Το «θέαμα» στο Ελλάδα-Εσθονία δεν ήταν πρωτόγνωρο, δυστυχώς. Εδώ και αρκετά χρόνια τα γήπεδα στα οποία αγωνίζεται η Εθνική μας, έχουν «φιλοξενήσει» αρκετούς τέτοιους τύπους. Όποιος ισχυρίζεται ότι δεν τους έχει δει, με το ένα χέρι να χαιρετούν ναζιστικά και με το άλλο να κρατούν τη σημαία με τον κέλτικο σταυρό τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο, είναι ψεύτης.

«Γαλάζια Στρατιά»

Το αποτρόπαιο θέαμα της 18ης Νοεμβρίου στο ΟΑΚΑ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Φασιστικοί πυρήνες στα γήπεδα και ειδικά στην κερκίδα της Εθνικής Ελλάδος έχουν δημιουργηθεί από της αρχές της δεκαετίας του 2000 και συγκεκριμένα η οργάνωση με την επωνυμία «Γαλάζια Στρατιά».

Η Γαλάζια Στρατιά, γεννήθηκε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Παγκράτι στα τέλη του 2000 με αρχηγό την Ηλία Παναγιώταρο και σύντομα οι εθνικιστικές αντιλήψεις της και ο βίαιος χαρακτήρας της έγιναν εμφανείς.

Η πρώτη εμφάνιση της Γαλάζιας Στρατιάς, έγινε τον Νοέμβριο του 2001, όταν έξω από τα παλιά γραφεία της ΕΠΟ στη Συγγρού, περίπου 60 μέλη της έκαψαν την τουρκική σημαία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ενδεχόμενο να αναλάβουν από κοινού το Euro 2008 η Ελλάδα και η Τουρκία. «Ελληνοτουρκική φιλία; Όχι ευχαριστώ» έγραφε τότε πανό του εθνικιστικού συνδέσμου.

Το πογκρόμ στην Ομόνοια το 2004 και το εθνικιστικό ξέσπασμα του Παναγιώταρου

Με την κατάκτηση του Euro το 2004, η Γαλάζια Στρατιά βρήκε άλλη μια ευκαιρία να ξεσπάσει, ξυλοκοπώντας όποιον μετανάστη βρέθηκε στο δρόμο της στην Ομόνοια κατά τη διάρκειά των πανηγυρισμών. Οι ξυλοδαρμοί επαναλήφθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2004 όταν η Ελλάδα ηττήθηκε από την Αλβανία και σημειώθηκαν προκλήσεις μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων. «Είμαστε εθνικιστές και το μίσος είναι υγιές συναίσθημα του ανθρώπου όταν στρέφεται ενάντια σε υπάνθρωπους», είχε δηλώσει τότε ο Παναγιώταρος.

Το Νοέμβριο του 2001 έξω από τα παλιά γραφεία της ΕΠΟ στη Συγγρού 60 μέλη της έκαψαν την τουρκική σημαία, διαμαρτυρόμενα για το ενδεχόμενο να αναλάβουν από κοινού το Euro 2008 από η Ελλάδα και η Τουρκία.

Μέσα από το ποδόσφαιρο η «Γαλάζια Στρατιά» προσπάθησε να βρει έναν ακόμη χώρο καλλιέργειας της ιδεολογίας της. Μιλώντας μάλιστα στην Espresso το 2004, ο τότε άγνωστος Παναγιώταρος δήλωνε: «Αν θέλουν να μας αποκαλούν φασίστες, δεν θα τους χαλάσουμε το χατίρι. Επίσης…μέλη της Χρυσής Αυγής είναι μέλη του συλλόγου μας…κι έχουμε ένα κοινό την αγάπη μας για την Ελλάδα». Στην .ίδια συνέντευξη μάλιστα, αποκάλυψε πως Χρυσή Αυγή και Γαλάζια Στρατιά «αλληλοβοηθούνται», χωρίς να αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας.

Πραγματικός στόχος της οργανωμένης διείσδυσης, στις εξέδρες – όταν αγωνίζονται εθνικές ομάδες (κυρίως του ποδοσφαίρου) – είναι η (έστω και συγκεκαλυμμένη) νομιμοποίησή τους και η αξιοποίηση των μεγαλύτερων δυνατοτήτων που τους δίνει το κοινά αποδεκτό αντικείμενο, σε σύγκριση με το περιορισμένο του οπαδικού. Το επιβεβαιώνει – εμμέσως πλην σαφέστατα – ο πρόλογος, σε παρουσίαση της «Γαλάζιας Στρατιάς» από την εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» (1/7/2004): «…Έτσι άλλος ήταν Ολυμπιακός, άλλος Παναθηναϊκός, άλλος ΑΕΚ, άλλος ΠΑΟΚ, άλλος Άρης κ.ο.κ., αλλά πάνω απ’ όλα υπήρχε η Ελλάδα. Και αυτό το στοιχείο της ενότητας, αλληλοεκτίμησης και συνεργασίας, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων, τονίστηκε σε μεγάλο βαθμό μέσα από τη γέννηση της “Γαλάζιας Στρατιάς”».

Στην ίδια παρουσίαση, της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» (1/7/2004), για το παραπάνω γεγονός αναφέρεται: «Το “EURO 2008” έδωσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία στη “Γαλάζια Στρατιά” να αποκτήσει και πολιτικό και ιδεολογικό ρόλο ή μάλλον λόγο»… Και συνεχίζει: «Σιγά σιγά, λοιπόν, και με σαφείς πλέον προσανατολισμούς, ήρθε το ματς του προκριματικού γύρου με την Ισπανία στη Λεωφόρο». Ποιοι ήταν αυτοί οι προσανατολισμοί; «…Το πολυεθνικό μωσαϊκό να ραγίζει από τη δυνατή φωνή ενός αδέσμευτου εθνικά προσανατολισμένου συνδέσμου, που είχε βάλει σκοπό του, μεταξύ άλλων, να χαλάσει αυτό το πολυπολιτισμικό παραμύθι»… Πάντως, η προσπάθεια παραπλάνησης, θολούρας και απόκρυψης της αλήθειας δεν κράτησε πολύ (πώς θα μπορούσε άλλωστε).

«Μαχαίρι, σύρμα, Σρεμπρένιτσα»

Την έντονη αντίδραση των Βόσνιων -και απολύτως δικαιολογημένα- προκάλεσε στις 13 Νοεμβρίου 2016 το πανό που «σηκώθηκε» από μερίδα οπαδών στον αγώνα Ελλάδα-Βοσνία.

Το πανό ανέφερε στην σερβική γλώσσα «Nož, žica, Srebrenica«, που σημαίνει «Μαχαίρι, συρματόπλεγμα, Σρεμπρένιτσα». Πίσω από το πανό υπάρχει μίας ειδεχθής ιστορία, ένα κανονικό έγκλημα πολέμου.

Συγκεκριμένα το 1995, Σέρβοι από τη Βοσνία σκότωσαν 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους άνδρες και αγόρια στη Σρεμπρένιτσα. Η ιστορία έχει ως εξής: η πόλη είχε κηρυχθεί ασφαλής περιοχή από τα στρατεύματα του ΟΗΕ δυο χρόνια νωρίτερα και φυλασσόταν από Ολλανδούς στρατιώτες. Όταν οι Σέρβοι την κατέλαβαν οι πολύ λιγότεροι σε αριθμό «κυονόκρανοι», όπως λέγονταν Ολλανδοί, δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν την πόλη.

Τότε πολλοί Βόσνιοι κατέφυγαν στο στρατόπεδο του ΟΗΕ για να ζητήσουν προστασία. Οι στρατιώτες του ΟΗΕ ζήτησαν υποστήριξη, η οποία δεν τους δόθηκε ποτέ με αποτέλεσμα οι Σέρβοι να προχωρήσουν σε μία πρωτοφανή αγριότητα. Σκότωσαν 8.000 ανθρώπους, ρίχνοντας τα πτώματά τους σε ομαδικούς τάφους.

Η σφαγή αυτή θεωρείται η μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και οδήγησε την Ολλανδική κυβέρνηση σε παραίτηση.

Στις 26 Φεβρουαρίου 2007, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας σχετικά με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα το 1995, σύμφωνα με την οποία η σφαγή συνιστά μεν γενοκτονία, δεν μπορεί όμως να αποδοθεί στα εναγόμενα κρατικά όργανα της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Το δικαστήριο έκρινε, επιπλέον, ότι η Σερβία, ως μόνη διάδοχος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μετά την αποχώρηση του Μαυροβουνίου από την ομοσπονδία, παραβίασε το διεθνές δίκαιο.

Στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα θεωρείται πιθανή η συμμετοχή και 10-12 Ελλήνων, μελών της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς οι οποίοι ανάρτησαν την Ελληνική, την Βυζαντινή και την σημαία της Βεργίνας δίπλα στην Σερβική σημαία.

Για την ιστορία μετά την σφαγή μόνο δύο χαμηλόβαθμοι Σερβοβόσνιοι αξιωματικοί έχουν καταδικασθεί σε ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης.

Βαλκάνια: Μια «πυριτιδαποθήκη» εθνικισμού

Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Οκτώβρη του 2014 και το «Stadion Partizana» του Βελιγραδίου ετοιμαζόταν να υποδεχθεί μια βαλκανική μονομαχία για τα προκριματικά του Euro 2016.

Η εθνική Σερβίας υποδέχθηκε την αντίστοιχη της Αλβανίας για την τρίτη αγωνιστική σε ένα ματς επεισοδιακό, που δεν ολοκληρώθηκε αγωνιστικά ποτέ.

Τα Βαλκάνια είναι μια γεωγραφική περιοχή που προσεγγίζει σε διαφορετικά σημεία και περιόδους της το σημείο βρασμού. Ένα «ηφαίστειο» έτοιμο να εκραγεί. Αυτή ήταν και η κατάσταση στο γήπεδο της πρωτεύουσας της γειτονικής χώρας εκείνο το βράδυ.

Από την πρώτη αναγνωριστική βόλτα των διεθνών Αλβανών στον αγωνιστικό χώρο του «Stadion Partizana» τα πρώτα συνθήματα έκαναν την εμφάνισή τους. «Το Κόσοβο είναι Σερβία». Και συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης των δύο ομάδων: «Σκοτώστε τους Αλβανούς». Πανό με τον Βόισλαβ Σέσεϊλ (αξιωματούχο του σερβικού στρατού στο Κόσοβο), αλλά και του Βέλικο Ραντένοβιτς (αρχηγού της σερβικής αστυνομίας στο Κόσοβο) έκαναν την εμφάνισή τους.

Οι φωτοβολίδες συνεχίζουν να πέφτουν στον αγωνιστικό χώρο, ενώ κάποιοι Σέρβοι προσπαθούν να εισβάλλουν σε αυτόν και συγκρατούνται από τους security, την ώρα που ένα μπουκάλι προσεγγίζει απειλητικά τον Μπεκίμ Μπάλαϊ.

Στο 41ο λεπτό ήρθε να συμμετάσχουν στο πολεμικό κλίμα και οι μόνοι που ήταν αμέτοχοι μέχρι εκείνη την ώρα. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων. Μία σημαία προσγειώνεται στον αγωνιστικό χώρο από drone που ίπταται πάνω από το γήπεδο του Βελιγραδίου.

Ο Στέφαν Μίτροβιτς την κατεβάζει, ο Νέμανια Γκούντελ την αρπάζει από τον συμπατριώτη του και ακολουθεί σύρραξη. Μπαίνουν στο γήπεδο και οι αναπληρωματικοί, ακολουθούν συμπλοκές, οι security μπροστά στο γενικό χαμό αμελούν το έργο τους και οπαδοί εισέρχονται στο γήπεδο. Κάποιοι, όπως ο Τζάκα, ο Τσάνα και Μάβραϊ, δέχονται χτυπήματα.

Οι Αλβανοί από την πλευρά τους απαντούν και προσπαθούν να διαφυλάξουν την κατοχή και την ακεραιότητα της σημαίας ως κόρη οφθαλμού. Όλο και περισσότεροι Σέρβοι βρίσκουν δίοδο προς το γήπεδο, ακόμη και ο διαβόητος χούλιγκαν, Ιβάν Μπογκντάνοβ (συγκρατήστε το όνομα) με βεβαρημένο παρελθόν.

Αλήθεια τι απεικόνιζε η σημαία που προσγειώθηκε στο «Stadion Partizana» και ποιος ήλεγχε τηλεκατευθυνόμενα την πορεία του drone; Ήταν μια σημαία μαύρης απόχρωσης στην οποία απεικονιζόταν σχηματικά – γεωγραφικά με κόκκινο χρώμα τα όρια της «Μεγάλης Αλβανίας».

Ποια είναι η «Μεγάλη Αλβανία»; Ο όρος αποδίδεται σε πολιτικούς επιστήμονες για να περιγράψει τα επεκτατικά σχέδια μερίδας Αλβανών σε διεύρυνση της τωρινής έκτασης και ενσωμάτωσης εδαφών που κατοικούνται από αλβανικό πληθυσμό ή πληθυσμό που έχει αλβανικές ρίζες.

Περιλαμβάνει εδάφη της Σερβίας, του Κοσόβου, του Μαυροβουνίου, της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας (Ήπειρος). Κάτω από το γεωγραφικό σχήμα υπήρξε η λέξη (στην αγγλική γλώσσα) Autochthonous (αυτόχθων) με παραπομπή στη διακήρυξη ανεξαρτησίας της Αλβανίας από την Οθωμανική αυτοκρατορία της 28ης Νοέμβρη του 1912.

Πλάι υπήρχαν οι φιγούρες των σύγχρονων ιδρυτών του γειτονικού κράτους, Ισμαήλ Τσεμάλι και Ίσα Μπολετίνι. Ποιος, όμως, καθοδηγούσε τηλεκατευθυνόμενα το drone; Σίγουρα κάποιος που βρισκόταν στη «σφαίρα επιρροής» του γηπέδου. Η σερβική αστυνομία αναζήτησε εξονυχιστικά το μοχλό σε όλα τα μέλη της αποστολής της φιλοξενούμενης εθνικής ομάδας. Δεν βρήκε τίποτα.

Το ματς δεν ολοκληρώθηκε, διεκόπη οριστικά και η εθνική Αλβανίας επέστρεψε στη βάση της. Περίπου 5.000 περίμεναν να επιδοκιμάσουν την αποστολή στο αεροδρόμιο του Ρίμας, ενώ 15.000 πανηγύριζαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στην πλατεία, «Μητέρα Τερέζα», των Τιράνων. Αλβανοί στο Κόσοβο (Πρίστινα), στην ΠΓΔΜ (Στρούγκα, Κουμάνοβο, Τέτοβο) αντιμετώπισαν ως ήρωες τους ποδοσφαιριστές της εθνικής τους ομάδας.

Φασίστες super star

Ο Ιβάν Μπογκνάνοφ αποτελεί ηγετική φυσιογνωμία για τους εθνικιστές Ultras του Ερυθρού Αστέρα. Σε ένα από τα τατουάζ του αναγράφεται η χρονολογία «1389» που συμβολίζει τη μάχη του Κοσόβου μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία του σερβικού έθνους.

Ως εκ τούτου αντιλαμβάνεται κανείς την «αναγκαιότητα» της παρουσίας του στην αναμέτρηση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του απέναντι στην Αλβανία.

Το περίφημο «κτήνος», όπως είναι το παρατσούκλι του Ιβάν Μπογκντάνοφ, του Σέρβου χούλιγκαν που συνελήφθη για ως υπαίτιος και υποκινητής των επεισοδίων στην αναμέτρηση Ιταλία-Σερβία στο «Μαράσι» τον Οκτώβριο του 2010, απελευθερώθηκε από τις φυλακές της Ιταλίας και απελάθηκε για την πατρίδα του.

Αξίζει να σημειωθεί πως στα επεισόδια στο «Λουίτζι Φεράρις» πριν από τέσσερα χρόνια κρατούσε πανό που έγραφε: «Το Κόσοβο αποτελεί την καρδιά της Σερβίας», ενώ δεν παρέλειψε να χαιρετίσει ναζιστικά.

https://www.youtube.com/watch?v=V0KMDnuxRAI

Μάλιστα πριν μερικά χρόνια είχε ποζάρει για τον φωτογραφικό φακό χαιρετώντας εκ νέου ναζιστικά, φορώντας μάλιστα και ένα μπλουζάκι το οποίο τα λέει όλα…

Οι Σέρβοι Ultras χαρακτηρίζονται ως τα νεότερα αδέλφια εκείνων που πολεμούσαν στη δεκαετία του ’90 με τους «Τίγρεις» του Αρκάν.

Όγκνιεν Βράνιες: Persona non grata στην ίδια του τη χώρα

Η Μπάνια Λούκα από την οποία κατάγεται ο γνώριμός μας από το πρόσφατο πέρασμά ΑΕΚ, Όγκνιεν Βράνιες είναι μία από τις πόλεις που βρέθηκαν στο επίκεντρο του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας. Ο Βράνιες ήταν μικρό παιδάκι όταν ξέσπασε ο πόλεμος και τα αθώα μάτια του έζησαν σκηνές τρόμου που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του.

Το μέρος από το οποίο κατάγεται ο Βράνιες, παρότι σε βοσνιακό έδαφος, αποτελούσε σερβικό «γκέτο». Σε τέτοιο βαθμό που κατά τη διάρκεια των χρόνων του πολέμου στη δεκαετία του ’90 σχεδόν όλος ο κροατικός και βοσνιακός πληθυσμός που κατοικούσε στην πόλη της Μπάνια Λούκα εκδιώχθηκε. Παράλληλα τα 16 τζαμιά της περιοχής καταστράφηκαν, ενώ 40.000 Σέρβοι που είχαν εκδιωχθεί και αυτοί με τη σειρά τους από κροατικές και βοσνιακές περιοχές εγκαταστάθηκαν στην πόλη.

Το σερβικό στοιχείο κυριαρχούσε κι αυτό δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την ιδεολογία του Βράνιες, ο οποίος παρότι διεθνής από το 2010 στην Εθνική ομάδα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης δεν έκρυψε ποτέ τα φιλοσερβικά του αισθήματα.

Το τατουάζ που τον έβαλε στο στόχαστρο

Το καλοκαίρι του 2015 πριν από το παιχνίδι με το Ισραήλ, ο Βράνιες προκάλεσε απίστευτες αντιδράσεις στη Βοσνία όταν αποκαλύφθηκε ένα νέο τατουάζ που είχε «χτυπήσει». Ο Βράνιες αποτύπωσε στο μπράτσο του τη σημαία της Σερβικής Δημοκρατίας, κάτι που φυσικά προκάλεσε εθνικό ξεσηκωμό! Φέιγ βολάν και αφίσες έκαναν την εμφάνισή τους με τους Βόσνιους να θεωρούν ανεπιθύμητο πλέον τον Βράνιες στην Εθνική ομάδα ξεκαθαρίζοντας του με τον πιο σαφή τρόπο ότι ξεπέρασε κάθε όριο.

Οι αντιδράσεις προς το πρόσωπό του είχαν πάρει τεράστιες διαστάσεις. Φοβούμενος ότι η κατάσταση ενδέχεται να βγει εκτός ελέγχου, ο Βράνιες «χτύπησε» πάνω στο τατουάζ με τη σημαία της Σερβικής Δημοκρατίας ένα άλλο, αποτυπώνοντας ένα ρολόι. Έτσι κάλυψε το προηγούμενο που είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και κατάφερε να ηρεμήσει την ατμόσφαιρα που μύριζε μπαρούτι εναντίον του.

Τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί στα γήπεδά μας;

Το φαινόμενο της διείσδυσης και δράσης φασιστικών δυνάμεων στο ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαίο. Ούτε φυσικά «γέννημα» του ποδοσφαίρου. Το δημοφιλέστατο άθλημα χρησιμοποιείται ακριβώς λόγω της μαζικότητας αλλά και κάποιων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχει. Φορείς απόψεων ξενοφοβίας, ρατσισμού, φασιστικών και εθνικιστικών ιδεολογημάτων εκμεταλλεύονται πραγματικά κοινωνικά προβλήματα και αδιέξοδα για να προωθήσουν τις δηλητηριώδεις ιδέες και πρακτικές τους. Και θεωρούν ότι οι κερκίδες των ποδοσφαιρικών γηπέδων (με τις ιδιαιτερότητές τους) προσφέρουν άλλο ένα γόνιμο έδαφος για ν’ αναπτυχθούν.

Όσο οι Πολιτείες και οι Ομοσπονδίες θα μιλούν για μεμονωμένα περιστατικά αγνώστων, προσπαθώντας να ρίξουν στάχτη στα μάτια των φιλάθλων αποκρύπτοντας την παρουσία τέτοιων ομάδων στα γήπεδα, προκειμένου να μην θίξουν την εικόνα του πανάκριβου προϊόντος που λέγεται «ποδόσφαιρο» το βάρος πέφτει στους υγιείς φιλάθλους και οπαδούς. Να απομονώσουμε αυτά τα μορφώματα από κάθε κερκίδα, να μην βρίσκουν ούτε καρεκλάκι να σταθούν στα γήπεδά μας.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]