Οι 8 αγωνιστικές που έχουν ολοκληρωθεί δεν δίνουν πολλούς λόγους για αισιοδοξία ως προς την πορεία των δύο αιωνίων στην Ευρωλίγκα. Ούτε και απαισιοδοξία. Είναι περισσότερο στο «βλέποντας και κάνοντας». Κάθε αγωνιστική δημιουργεί τη δική της ιστορία, τους δικούς της προβληματισμούς, τα δικά της κεκτημένα. Αυτή είναι ούτως ή άλλως η διοργάνωση. Απλώς φέτος για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό δεν μπορούν να γίνουν μακροπρόθεσμα σχέδια.

Για τους αιωνίους έχουν δημιουργηθεί ορισμένες απορίες γύρω από την μέχρι τώρα παρουσία τους και στην Ευρωλίγκα, αλλά και στα εγχώρια που αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Απορίες που όταν ξέρουν πως να τις απαντήσουν, θα ξέρουν και τι μπορούν να πετύχουν.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ξεκινάμε με ορισμένες απορίες που αφορούν τους Πράσινους, οι οποίοι θεωρητικά βρίσκονταν πιο μπροστά από τον Ολυμπιακό, αφού ούτε σε παίχτες-στοιχήματα πήγαν ούτε άλλαξαν προπονητή.

– Η άμυνα που έπαιξε χθες με τη Μπαρτσελόνα μπορεί να αποτελεί πλειοψηφία και να υπάρχει και στα εκτός;

– Γιατί εμφανίζονται πεντάδες στη διάρκεια των αγώνων (π.χ. Καλάθης, Λάνγκφορντ, Θανάσης, Λάσμε, Γκιστ) που δεν έχουν κανέναν σουτέρ;

– Η τραγική κατάσταση του Γκιστ είναι μια επιλογή του κόουτς και του παίχτη ώστε να είναι έτοιμος για να τα δώσει όλα από τον Φεβρουάριο στην Ευρωλίγκα; Αν ναι, τότε γιατί χρησιμοποιείται τόσο πολύ στο πρωτάθλημα και δεν δίνεται ο χρόνος του στον Βουγιούκα; Αν όχι, πόσο θα περιμένει η ομάδα από ένα τόσο υψηλό συμβόλαιο να προσφέρει κάτι;

– Γιατί επιμένει τόσο πολύ σε συγκεκριμένους σχηματισμούς ο Πασκουάλ και αγνοεί το μομέντουμ ενός παίχτη στο ίδιο το παιχνίδι; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Λάνγκφορντ και ο Παππάς. Ο πρώτος δεν αξίζει για να παίρνει τόσο χρόνο, αφού χαλάει το παιχνίδι του Καλάθη και της ομάδας. Αν τα σουτ του είναι εύστοχα έχει καλώς. Αν όχι, τότε αλλοιώνεται όλο το καθαρό μυαλό και η λειτουργία. Με την Εφές ήταν ενδεικτικό ότι έχασε 4-5 επιθέσεις η ομάδα στο πρώτο δεκάλεπτο μέχρι να βγει ο Κιθ.

– Γιατί δεν δοκιμάζει ξανά να παίξει με Καλάθη στον άσο και Λεκάβιτσιους στο 2, δεδομένου ότι δούλεψε πολύ καλά με τον Ολυμπιακό; Ειδικά σε στιγμές που η ομάδα ψάχνει μακρινό σουτ, ο Λιθουανός θα μπορούσε να βοηθήσει με στατικές φάσεις. Όχι όμως όταν κάνει τον playmaker.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Στον Ολυμπιακό τα πράγματα είναι αρκετά πιο σύνθετα και ίσως γίνουν πιο σύνθετα όταν έρθει ο νέος γκαρντ που ψάχνουν οι Ερυθρόλευκοι.

– Είναι λογικό στην αρχή ο Μπλατ να θέλει πρώτα να διασφαλίζει την ομάδα και μετά να βλέπει τι να περιμένει από τον καθένα. Αυτό όμως οδηγεί στο να παίζει ο Πρίντεζης 35λεπτα από αρκετά νωρίς στη χρονιά. Πόσο θα αντέξει ο Γιώργος σε αυτή την καταπόνηση; Άλλωστε, δεν παίζει απλά 30 και 35 λεπτά. Παίζει γεμάτα λεπτά. Λεπτά που παίρνει πολλές επιθέσεις και που ο αντίπαλος τον χτυπάει αμυντικά. Έρχεται σε 35-40 σωματικές επαφές σε κάθε ματς. Αυτό δημιουργεί φθορά.

– Μήπως πρέπει να ξεκινήσει ακόμα πιο έντονα τον απογαλακτισμό από τον Σπανούλη; Όλοι λένε ότι είναι για να παίζει 20 λεπτά. Ίσως αυτό να είναι υπερβολή. Ίσως ο Σπανούλης να πρέπει να παίζει τα τελευταία λεπτά των κρίσιμων ματς, αλλά το πολύ 6-7 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο.

– Στον Ολυμπιακό θέλουν να περιμένουν την εξέλιξη του πρότζεκτ του Μπλατ ή θέλουν απλά να κερδίζουν; Γιατί το πρώτο είναι πολύ πιθανό να τους φέρει νίκες στο μέλλον και μια καλύτερη βάση, ενώ το δεύτερο παροδικές νίκες στο παρόν. Αυτό είναι βασικό να ξεκαθαριστεί απ΄όλους, ώστε να μην υπάρχει παράλογη πίεση στην ομάδα.

– Ως πότε θα καλοπιάνουν τους Έλληνες εις βάρος των ξένων στον Ολυμπιακό; Φέτος είναι η πρώτη φορά που δεν στηρίζονται αγωνιστικά οι Έλληνες, αλλά εξακολουθούν να λένε πολλοί γιατί δεν παίζει ο Μάντζαρης και διάφορα τέτοια.

Ο ελληνικός κορμός και γενικά οι Έλληνες μπασκετμπολίστες σε κάθε ομάδα, είναι απλώς ρολίστες. Με εξαίρεση τους Καλάθη, Σλούκα, Πρίντεζη που είναι παλιοί. Όλοι οι άλλοι δεν έχουν επιδείξει τίποτα για να τους θεωρήσει κανείς απαραίτητους. Ήδη ακούγονται περισσότερες μουρμούρες για τον Τίμα και τον Τουπάν, παρά για τον ανύπαρκτο Μάντζαρη.

Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει ως νοοτροπία στον Ολυμπιακό, αν θέλουν να δουν ένα πιο όμορφο μπάσκετ σε σχέση με το αντιμπάσκετ του Σφαιρόπουλου. Και ο Μπλατ είναι ένας πολύ καλός προπονητής που σέβεται το ίδιο το άθλημα πρωτίστως και μετά τη νίκη. Το πιο σημαντικό απ΄όλα.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]