Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Μίγκελ Ανχελ Κορδέρο, τον άνθρωπο που η πορεία του ταυτίστηκε με την πτώση και την πορεία ξανά προς τη δόξα. Πρόκειται για τον Ανδαλουσιανό άσο, ο οποίος μετακόμισε στη χώρα μας για λογαριασμό της ΑΕΚ τη σεζόν που η ομάδα βίωσε τη χειρότερη φάση της ιστορίας της.

Ο Ισπανός μέσος είχε αποκτηθεί από τους «κιτρινόμαυρους» το καλοκαίρι του 2012, λίγους μήνες πριν επέλθει η απόλυτη καταστροφή και παρότι δεν γνώριζε πολλά για το μέγεθος και την ιστορία της Ενωσης, έμελλε στα χρόνια που θα ακολουθούσαν να γίνει ο μάρτυρας γεγονότων που στον… πλανήτη… ΑΕΚ φαίνονταν και ήταν κοσμοϊστορικά. Ενα μικρό… φλας μπακ για να θυμηθούμε τα δεδομένα της εποχής.

Υποβιβασμός

Τη σεζόν 2012-13 λοιπόν η ΑΕΚ ήταν… ακέφαλη διοικητικά και με περιορισμούς στις μεταγραφές λόγω μη αδειοδότησης, εξαναγκασμένη δηλαδή να συνθέσει ένα υποβαθμισμένο ρόστερ έκτακτης ανάγκης, που απαρτιζόταν από πολλά νεαρά και ποδοσφαιρικά άπειρα παιδιά. Ο Κορδέρο μπροστά στη γενικότερη μετριότητα ξεχώριζε και η περίπτωσή του προκαλούσε απορίες. Τι ήθελε αυτός εδώ; Για ποιο λόγο να αφήσει την πατρίδα του και να ρισκάρει την καριέρα του σε μια ομάδα που δεν είχε στον ήλιο μοίρα; Φαίνεται όμως πως η καρδιά του Ισπανού το έλεγε. Τζόγαρε σε… κουτσό άλογο και η τρελή αυτή απόφασή του έμελλε να τον καθορίσει ποδοσφαιρικά.
Η ΑΕΚ -όπως όλοι θυμούνται τα γεγονότα εκείνων των ημερών- δεν άντεξε στην πίεση και υποβιβάστηκε βαθμολογικά στο τέλος της σεζόν, γράφοντας τη μελανότερη σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της. Λίγο πριν «σφραγιστεί» ο υποβιβασμός άπαντες ήταν εξαφανισμένοι, με τον Τραϊανό Δέλλα (είχε αντικαταστήσει λίγο πριν από το τέλος τον Εβαλντ Λίνεν) και τους ποδοσφαιριστές να προσπαθούν μόνοι τους να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Φτάνοντας στο σημείο μηδέν όλα έμοιαζαν «μαύρα κι άραχνα», κανένα πλάνο, κανένα σχέδιο, κανείς να αναλάβει ευθύνες. Ηταν η περίοδος που ο Δημήτρης Μελισσανίδης πήρε την απόφαση να βγει μπροστά ως εγγυητής για την αναγέννηση της ΑΕΚ από τις στάχτες της.

Η αρχική απόφαση ήταν να αγωνιστεί η ομάδα στην ερασιτεχνική Γ’ Εθνική, προκειμένου να απαλλαγεί από τα δυσβάσταχτα βάρη που της είχαν φορτώσει οι διοικήσεις των προηγούμενων ετών, μια απόφαση εξαιρετικά επώδυνη και δύσκολη, αλλά -όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια- απόλυτα αναγκαία.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης σήκωσε αμέσως… μανίκια κι άρχισε να οικοδομεί πάνω στα ερείπια. Αρχικά δημιούργησε ένα σύνολο ικανό να κερδίσει αμέσως τον προβιβασμό στη Football League με τον Κορδέρο να πείθεται να παραμείνει αποτελώντας εκ των πυλώνων του ρόστερ, ενώ με συνοπτικές ενέργειες έτρεξε το θέμα της ανέγερσης του νέου γηπέδου προκειμένου να δώσει ξανά όραμα στους ψυχολογικά καταρρακωμένους οπαδούς της ομάδας.

Βήματα μπροστά

Η ΑΕΚ τη σεζόν 2013-2014 κέρδισε με σχετική ευκολία την άνοδο στη Football League, με την επιστροφή στην κανονικότητα να αρχίζει να παίρνει σιγά σιγά σάρκα και οστά. Με τη συμμετοχή στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία η Ενωση έλαβε μέρος και στο Κύπελλο, γεγονός που της επέτρεψε να ζήσει ξανά στιγμές του ένδοξου παρελθόντος της, όταν η κληρωτίδα την έφερε απέναντι στον Ολυμπιακό, κόντρα στον οποίο κατάφερε να αποσπάσει ισοπαλία (1-1) στο Φάληρο, χάνοντας τελικά την πρόκριση στα ημιτελικά με γκολ του Χάρα μέσα στο κατάμεστο από 70.000 οπαδούς ΟΑΚΑ. Το καλοκαίρι του 2015 βρήκε τους «κιτρινόμαυρους» και πάλι στα γνωστά λημέρια τους, πίσω στη μεγάλη κατηγορία, εκεί όπου ανήκουν δηλαδή.

Ο κορμός που είχε δημιουργηθεί στη Football League παρέμεινε ίδιος και απαράλλαχτος, ενώ πλέον ήταν αναγκαία η προσθήκη ποδοσφαιριστών με παραστάσεις προκειμένου να μπορέσει και πάλι η ομάδα να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις. Η ΑΕΚ κατάφερε να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο και στο τέλος της σεζόν πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 2011, επικρατώντας στον τελικό του Ολυμπιακού με 2-1, κάνοντας έτσι πράξη την επιστροφή. Ενα από τα πρόσωπα που ένιωθαν απόλυτα δικαιωμένα για την πίστη τους στην προσπάθεια που είχε ξεκινήσει τρία καλοκαίρια πριν από τα αλώνια της Γ’ Εθνικής ήταν ο Ανχελ Κορδέρο, ο οποίος έζησε κάθε βήμα από το απόλυτο τίποτα ξανά στην καταξίωση. Ο Ισπανός ωστόσο πριν αρχίσει η νέα σεζόν αποχώρησε από την ομάδα, παρακολουθώντας έκτοτε την πορεία των «κιτρινόμαυρων» από μακριά.

Τη χρονιά που ακολούθησε η ΑΕΚ έκανε ακόμη ένα βήμα, καθώς παρότι είχε σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της, κατάφερε στο τέλος να κερδίσει το δεύτερο εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League μέσω των πλέι οφ, ενώ έφτασε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του Κυπέλλου, στον οποίο ηττήθηκε 2-1 και απώλεσε το τρόπαιο με το γκολ οφσάιντ του Πέδρο Ενρίκε.

Η φετινή σεζόν

Τη σεζόν που ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες, ο οργανισμός ΑΕΚ, από την κεφαλή μέχρι τον έσχατο υπάλληλο, φάνηκε να έχει διδαχθεί από τα λάθη και τις αστοχίες των προηγούμενων δύο ετών κάνοντας το βήμα παραπάνω. Ο κορμός δεν διαφοροποιήθηκε, ενώ τον ενίσχυσαν ποδοσφαιριστές που εκτός από ποδοσφαιρικές ικανότητες είχαν και την προσωπικότητα να αντεπεξέλθουν στην πίεση. Παρότι δεν κατέστη δυνατό να προκριθεί η ομάδα στους ομίλους του Champions League, η πρόκριση επί της Μπριζ έκανε πράξη την επιστροφή και στην Ευρώπη. Η ΑΕΚ αγωνίστηκε τελικά στους ομίλους του Europa League καταγράφοντας σπουδαία πορεία, στη διάρκεια της οποίας κατάφερε να μην ηττηθεί σε κανένα ματς, συμπεριλαμβανομένων και αυτών με τη Μίλαν στο Σαν Σίτο και στο ΟΑΚΑ. Στη νοκ άουτ φάση των «32» η Ντιναμό Κιέβου γλίτωσε από τύχη και η Ενωση από καθαρή ατυχία δεν κατάφερε να συνεχίσει το ευρωπαϊκό όνειρο, παραμένοντας ωστόσο αήττητη στη διοργάνωση. Το σπουδαιότερο επίτευγμα όμως για το «δικέφαλο» ήταν το γεγονός ότι παρά το βαρύ πρόγραμμα κατάφερε να αντεπεξέρχεται και στις εγχώριες διοργανώσεις, φτάνοντας τελικά στην κατάκτηση του τίτλου, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου, τον τρίτο διαδοχικό από τη μέρα της επιστροφής της στη μεγάλη κατηγορία.

Παίκτες που βίωσαν όλον αυτό το… Γολγοθά μπορούν να καταλάβουν από πρώτο χέρι το μέγεθος του επιτεύγματος. Η περίπτωση όμως του Κορδέρο είναι ξεχωριστή γιατί πρόκειται για έναν ξένο ποδοσφαιριστή ο οποίος τα είδε όλα, έστω και από μακριά τα δύο τελευταία χρόνια και είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται στο έπακρο το τι ακριβώς συντελέστηκε στην ομάδα την τελευταία πενταετία. «Αυτό το εκπληκτικό επίτευγμα», όπως ισχυρίστηκε.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Πίσω από επιτυχημένες ομάδες είθισται να βρίσκονται πρόσωπα-«κλειδιά», ποδοσφαιριστές δηλαδή που έχουν το… ειδικό βάρος για να αλλάξουν τον ρου ενός αγώνα ή περιπτώσεις παικτών που αποτελούν σταθερές αξίες και η παρουσία τους στην 11άδα επηρεάζει καταλυτικά τη λειτουργία του συνόλου.

Αναμφισβήτητα το πρόσωπο της χρονιάς για την ΑΕΚ είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Ο διεθνής Ελληνας ακραίος επιθετικός πραγματοποίησε -βάσει και των αριθμών- την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, ωστόσο επειδή οι αριθμοί δεν λένε όλη την αλήθεια, πρέπει κάποιος να έχει παρακολουθήσει συστηματικά την Ενωση φέτος για να αντιληφθεί πόσο σπουδαία είναι τα φετινά επιτεύγματα του Λάζαρου, που ξεπερνούν κατά πολύ τα νούμερα που καταγράφηκαν στις στατιστικές του. Είναι ο άνθρωπος που πέτυχε κομβικά γκολ, όπως αυτά απέναντι στον Ολυμπιακό στο ματς του πρώτου γύρου, αυτό στον ημιτελικό με την ΑΕΛ, αλλά και άλλα λιγότερο… φανταχτερά με ιδιαίτερη ωστόσο σημασία. Πρόκειται εν ολίγοις για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος εμπίπτει και στις δύο παραπάνω κατηγορίες.

Από εκεί και πέρα υπήρξε μια ειδική κατηγορία παικτών που η παρουσία τους στην 11άδα ήταναι καταλυτικής σημασίας. Πρώτοι στη σχετική λίστα, αλλά όχι οι μόνοι, είναι ο Λιβάγια, ο Αραούχο και ο Μπακάκης. Ποδοσφαιριστές-«μαχητές» που δεν συμβιβάζονται και τα δίνουν όλα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, αποτελώντας «μαγιά» απολύτως απαραίτητη στη συνταγή της επιτυχίας. Ειδικά η περίπτωση του Ελληνα μπακ είναι ιδιαίτερη αφού κατάφερε να επιστρέψει άλλος παίκτης μετά το σοβαρό τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε πέρυσι.

Από τη λίστα των πρώτων μεταξύ ίσων δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το όνομα του Ογκνιεν Βράνιες. Ο Βόσνιος διεθνής με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο αποτέλεσε ξεχωριστή περίπτωση παίκτη, η σωστή διαχείριση του οποίου (όταν παρουσίασε συμπτώματα απειθαρχίας) κατάφερε να αποφέρει πολλαπλά οφέλη στην ομάδα. Ο σκληροτράχηλος κεντρικός αμυντικός της ΑΕΚ ξεχείλιζε από πάθος σε κάθε παιχνίδι, σε βαθμό… παρεξηγήσεως, αλλά ικανό από την άλλη πλευρά να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους, όταν η μπάλα… έκαιγε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]