Ο Χρυσός Ολυμπιονίκης της Ατλάντα καλείται να μαθητεύσει σε μια «σχολή» ιστιοπλοΐας, η οποία και θα του χορηγήσει το απαραίτητο «πτυχίο». Στην «σχολή», η οποία λειτουργεί κατά το δοκούν της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, θα πρέπει να υποθέσει κάποιος ότι μέσα σε μόλις 5 (πέντε) ημέρες -όσο διαρκεί και το πρόγραμμα των σεμιναρίων της- ο Κακλαμανάκης θα διδαχθεί επιτέλους όσα δεν κατάφερε να μάθει κερδίζοντας μετάλλια και τίτλους επί σχεδόν τρεις δεκαετίες.

Παρόλ’ αυτά, ο ίδιος ο Κακλαμανάκης ξεκαθαρίζει πως δεν θα είχε αντίρρηση να περάσει από αυτή τη «σχολή». Είναι δηλαδή διατεθειμένος να παραβλέψει ορισμένα θεμελιωδώς παράλογα στοιχεία αυτής της προϋπόθεσης, όπως πχ ότι σε αυτή την «σχολή» ο ίδιος έχει κληθεί κατά το παρελθόν να διδάξει, ως ο πλέον ειδικός, καταξιωμένος κ.λπ. Επίσης, ο Ολυμπιονίκης θα πρέπει να αγνοήσει το γεγονός ότι η «σχολή» δεν θα αφορά ειδικά το άθλημά του, την ιστιοσανίδα, αλλά γενικώς την λεγόμενη «καθιστή» ή κλασική ιστιοπλοΐα.

«Να φύγω κι εγώ από την Ελλάδα;»

Το πρόβλημα του Κακλαμανάκη είναι ότι αυτή η «σχολή» απλώς δεν υφίσταται. Η λειτουργία της επαφίεται στις βουλές των εκάστοτε επικεφαλής της αρμόδιας Ομοσπονδίας, συνεπώς μπορεί να υπάρξει εφέτος, το 2018, το 2019 ή ακόμη και λίγο καιρό πριν από του Ολυμπιακούς του Τόκιο. Κι αυτό έχει τεράστια σημασία, διότι εδώ και μερικούς μήνες, ο Κακλαμανάκης έχει αναλάβει την προετοιμασία του Βύρωνα Κοκκαλάνη, της μεγάλης ελπίδας για τη χώρα μας για ένα μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του 2020 στην κατηγορία της ιστιοσανίδας, δηλαδή στο ίδιο άθλημα που μεγαλούργησε ο Νικόλας. Παράγοντες της Ελληνικής Ιστιοπλοΐκής Ομοσπονδίας, ανεπίσημα ισχυρίζονται ότι η ΕΙΟ έχει ζητήσει από την ΓΓΑ τον προγραμματισμό της επόμενης «σχολής» -και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό. Ωστόσο, εκ μέρους της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, η οποία και είναι θεσμικά αρμόδια για τις σχολές προπονητών, δεν έχει υπάρξει καμία απόκριση.

«Εγώ υπερασπίζομαι την Ελλάδα της μάχης και όχι της φυγής» λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Κακλαμανάκης, εφόσον τα προσκόμματα που αντιμετωπίζει στις προσπάθειές του, μοιραία τον φέρνουν προ διλημμάτων. Και εξηγεί ότι «για παράδειγμα, ο Πύρρος Δήμας βρίσκεται στην Αμερική, όπου εργάζεται ως προπονητής. Δεν κατηγορώ τον Πύρρο. Με τέσσερα παιδιά και την Ελλάδα χωρίς όραμα, ίσως και εγώ να έφευγα. Άρα τι να κάνω, να φύγω κι εγώ; Το μεγάλο στοίχημα είναι να θυμόμαστε τους αθλητές στην προσπάθεια και στην πορεία, όχι μόνο στο αποτέλεσμά τους», είπε χαρακτηριστικά.

Καθώς τις προηγούμενες ημέρες βρισκόταν σε εξέλιξη η διαβούλευση προ της ψήφισης του νέου αθλητικού νόμου, ο Νίκος Κακλαμανάκης είχε ζητήσει τη συμπλήρωση του άρθρου 13 του σχετικού νομοσχεδίου. Αυτό που εισηγήθηκε ο Κακλαμανάκης ήταν να λαμβάνουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος προπονητή, «αθλητές που έχουν διακριθεί με μετάλλιο στους Ολυμπιακούς ή και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και οι οποίοι προπονούν αθλητή που έχει διακριθεί με Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο μετάλλιο ολυμπιακής κατηγορίας, ή Ολυμπιακό μετάλλιο».

Ο Κακλαμανάκης διεκδίκησε τη συμπλήρωση -ή μάλλον την εξειδίκευση της νομοθεσίας- μέσω του συλλογικού οργάνου στο οποίο έχει ο ίδιος δικαιωματικά πρόσβαση, τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών. Το ΔΣ του ΣΕΟ, όμως, όλως παραδόξως, αρνήθηκε να στηρίξει την πρόταση του εξέχοντος μέλους του. Αντ’ αυτού, μάλιστα, το ΔΣ του Συλλόγου συνέστησε στον Κακλαμανάκη να παρακολουθήσει τα μαθήματα της «σχολής», χωρίς ενστάσεις και αντιρρήσεις.

Για άλλη μία φορά στην σταδιοδρομία του, ο Κακλαμανάκης παλεύει μόνος ενάντια σε ένα θεσμικό σύστημα για τα λογικά, τα δίκαια και αυτονόητα. Απολύτως αποκαλυπτική επ’ αυτού είναι η επιστολή που απέστειλε στον ΣΕΟ:

Ακολουθεί η επιστολή του Νίκου Κακλαμανάκη προς το ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών

«Την Παρασκευή 23η Ιουνίου 2017 η κα Βούλα Κοζομπόλη [σσ: Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών], ενόψει της ψήφισης του αθλητικού νομοσχεδίου -για το οποίο έχω ζητήσει τη συμπλήρωση του άρθρου 13 ώστε να λαμβάνουν την άδεια ασκήσεως επαγγελματος προπονητή και αθλητές που έχουν διακριθεί με μετάλλιο στους Ολυμπιακούς ή και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και προπονούν αθλητή που έχει διακριθεί με Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο ή Ολυμπιακό μετάλλιο- μού είπε ότι συμπεριέλαβε και εμένα για να παραστώ στη Βουλή και να μιλήσω το πρωί της Δευτέρας 26 Ιουνίου.

Με μεγάλη μου έκπληξη πληροφορήθηκα από την ίδια την κα Κοζομπόλη, την Κυριακή 25 Ιουνίου το απόγευμα, ότι το ΔΣ του Συλλόγου δεν συμφωνεί με την πρότασή μου και αντιθέτως συνέστησαν να παρακολουθήσω τη σχολή, όπως έγινε και με άλλους Ολυμπιονίκες. Στην ερώτησή μου, μάλιστα, αν ήταν ομόφωνη η απόφαση, η κ. Κοζομπόλη απάντησε ότι ‘ήταν απόφαση πλειοψηφίας των μελών του ΔΣ’.

Oυδέποτε είχα αποφασίσει να ασκήσω το επάγγελμα του προπονητή, έως τη στιγμή που επιμόνως μου το εζήτησε ο Βύρων Κοκκαλάνης ο οποίος και το επιθυμούσε διακαώς. Λόγω των συνθηκών που αντιμετώπιζε ως αθλητής, αισθάνθηκα την υποχρέωση να τον υποστηρίξω με την προπόνησή μου. Κατά το χρόνο που μου το ζήτησε, εγώ δεν είχα τα τυπικά προσόντα της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος καθώς δεν λειτουργεί σχολή Ιστιοσανιδας της Γ.Γ.Α για να τα αποκτήσω.

Παρόλ’ αυτά, με την απόφασή του, το ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών αρνείται να υποστηρίξει έναν Ολυμπιονίκη, ο οποίος προπονεί αθλητή που διακρίνεται με μετάλλιο Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο, ή Ολυμπιακό ή Παραολυμπιακό, (τρεις πρώτες θέσεις) ώστε να μπορεί να λαμβάνει και το τυπικό διοικητικό προσόν της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος (εφόσον τα ουσιαστικά προσόντα του προπονητή τα απέδειξε με τη διάκριση του αθλητή του). Με την άρνησή τους να στηρίξουν την πρότασή μας, ορισμένα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου έδειξαν ότι αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος της ζημίας που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες αποφάσεις στους αθλητές, στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και στη χώρα.

Με την παρούσα επιστολή μου θα ήθελα να μάθω επωνύμως από τα ίδια τα μέλη του ΔΣ τα οποία δεν δέχθηκαν να προβάλουν αυτό το αίτημα στους αρμόδιους φορείς, ποιοι είναι οι λόγοι της άρνησής τους. Με τιμή, Νίκος Κακλαμανάκης».