Δεν πλήρωσε κυρίως την καταστροφική φωτιά. Παρά τα κραυγαλέα επιχειρησιακά λάθη, που έγιναν την αποφράδα ημέρα (μόνο ένα ελικόπτερο στο Μάτι, το ότι αφέθηκε η φωτιά να περάσει τη Μαραθώνος, την εντελώς άστοχη εκτροπή της κίνησης στη Μαραθώνος με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στα στενά στο Μάτι και στη Ραφήνα και κυρίως η έλλειψη της παραμικρής φροντίδας για την εκκένωση της περιοχής).
Του κόστισαν κι αυτά γιατί έδειχναν ανεπάρκεια και ανικανότητα. Αλλά αυτό που του κόστισε και τον έχει σημαδέψει ανεξίτηλα είναι το «τριπλό αμάρτημα» που έκανε πάνω στα 103 καμένα ανθρώπινα σώματα.
1 Το επαίσχυντο θέατρο που έπαιξε το βράδυ της 23ης Ιουλίου στο συντονιστικό της Πυροσβεστικής προσποιούμενος ότι δεν ήξερε την ύπαρξη νεκρών. Και ρωτώντας τι ώρα θα πετάξουν το πρωί τα Canadair πάνω από τη… σβησμένη φωτιά.
Μονογυιού για την ομιλία στην Μύκονο: Δηλώνω κατηγορηματικά τη στήριξή μου στην κυβέρνηση
2 Τη συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης των Ελλήνων με την αμίμητη συνέντευξη τύπου με «δορυφορικά στίγματα» που οργανώθηκε από τους Ν. Παππά, Δ. Τζανακόπουλο και Δ. Τόσκα, προκειμένου οι εξόφθαλμες αδυναμίες της κυβέρνησης να αποδοθούν σε «οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού», το οποίο μάλιστα το «έπιασαν» και οι δορυφόροι.
3 Λίγες μέρες μετά την τραγωδία, δείχνοντας απόλυτη… «ενσυναίσθηση», αναζήτησε καταφύγιο στο κότερο της κ. Παναγοπούλου, κάνοντας χλιδάτες διακοπές, ενώ δεν είχαν σταματήσει οι καπνοί από το Μάτι και ο ίδιος δεν είχε ζητήσει συγγνώμη για το θέατρο και τον κυνικό εμπαιγμό, όχι μόνο των οικογενειών των θυμάτων, αλλά και όλων των συγκλονισμένων Ελλήνων.
Αυτά πλήρωσε ο Α. Τσίπρας. Οχι αυτή καθαυτή τη φονική πυρκαγιά. Αλλά την κουτοπόνηρη, βαθιά προσβλητική και κυνική διαχείριση που προσπάθησε να κάνει, όταν έτυχε «η στραβή στη βάρδια» της Ρ. Δούρου. Ή όταν ο αδίστακτος Π. Πολάκης έγραφε στα social media ότι οι δήθεν νεκροί είναι δημιούργημα των βοθροκάναλων ή όταν τα «μάσαγε» με τον «ανεπιβεβαίωτο αριθμό» των νεκρών. Ή όταν έλεγε ότι «ο τελικός αριθμός των θυμάτων θολώνει την εικόνα της κυβέρνησης» ή όταν έκανε πλακίτσα στη Ρ. Δούρου για τη μη εκκένωση της περιοχής. Τότε που ο Ν. Τόσκας, όσο κι αν έψαχνε, δεν έβρισκε τίποτα που να έγινε λάθος. Και τότε που ο ίδιος ο Α. Τσίπρας πήγε αξημέρωτα στο Μάτι (5.30 π.μ.) συνοδευόμενος από τη μαυροφορεμένη ομπρελοκρατούσα, για να μην τον δει κανείς, αλλά και να υπάρχει πλάνο από τον τεθλιμμένο πρωθυπουργό που έσπευσε στα καμένα.
Αυτά πλήρωσε και πληρώνει ακόμα ο Α. Τσίπρας. Αν την ίδια ακριβώς τραγωδία την είχε χειριστεί εντελώς διαφορετικά, χωρίς θέατρο, υποκρισία και προσπάθεια εξαπάτησης, ο «λογαριασμός» που θα πλήρωνε θα ήταν μεγάλος, αλλά όχι ισόβιος, όπως είναι τώρα και θα είναι και του χρόνου. Και είναι τόσο αμετανόητος, ώστε αντί να ψάξει μια ευκαιρία να ζητήσει μια βαθιά συγγνώμη, έψαξε και… βρήκε την ευκαιρία να κατηγορήσει τον Κ. Μητσοτάκη γι’ αυτό που τον κατηγόρησε και τον καταδίκασε πολιτικά το 68% των Ελλήνων: την έλλειψη ενσυναίσθησης. Και μάλιστα… «προδήλως».