Μιλώντας στην ΕΡΤ και στη Χριστίνα Βίδου, δήλωσε αρχικά «Το θέμα της βίας είναι συνολικότερο. Και δυστυχώς, στην εποχή μας είναι διαδεδομένο. Είναι ένα φαινόμενο το οποίο υπάρχει, στο οποίο υπάρχει έξαρση και όχι μόνο εδώ. Δυστυχώς πολύ χειρότερα σε όλη την Ευρώπη (…). Αν δούμε λοιπόν, τη μεγάλη εικόνα είναι ότι η βία, η οποία εκδηλώνεται σε πολλά επίπεδα από τα ανήλικα παιδιά στις πλατείες και στα σχολεία (που αυτά δεν είναι αστυνομικά προβλήματα, δεν είναι αστυνομικό ζήτημα αυτό), να πιάσουμε τα παιδιά, να τα συλλάβουμε όλα, να τα βάλουμε στη φυλακή; Τι θα κάνουμε; Άρα, λοιπόν, υπάρχει ένα ζήτημα βαθιά κοινωνικό, που πρέπει να δούμε το σχολείο, η οικογένεια, οι γονείς. Συνολικά η πολιτεία και η δημοκρατία μας, πώς διαχειρίζεται όλα αυτά τα φαινόμενα; Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, δεν είναι μόνον ελληνικά. Όμως, εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το δικό μας θέμα. Η βία των ανηλίκων τρομάζει και εμένα με τρομάζει. Πηγαίνω καμιά φορά σε κάποιες πλατείες εδώ στην Αττική και βλέπω χιλιάδες μικρά παιδιά που κυκλοφορούν με παρέες μέσα σε μεγάλες συγκεντρώσεις και τρομάζω πραγματικά αν θα συμβεί κάτι, αν θα βγει ένα μαχαίρι, αν θα βγει μια γροθιά, εάν θα ασκηθεί βία, εάν θα μαλώσουν μεταξύ τους κάποια παιδιά, αν θα υπάρξει μια ληστεία με μαχαίρι για παράδειγμα. Αυτά λοιπόν, όλα είναι ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πιστεύω ότι γίνεται μια προσπάθεια προς τη θετική κατεύθυνση. Δηλαδή στο σχολείο έχουν κινητοποιηθεί κάποιοι μηχανισμοί, αλλά καταλαβαίνετε ότι χρειάζεται και παρακολούθηση από την οικογένεια. Πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και πολύ μεγάλη παρακολούθηση».

Ενώ παράλληλα συμπλήρωσε: «Ταυτόχρονα έξω από το σχολείο ασκούνται πολιτικές οι οποίες πραγματικά άρχισαν να αποδίδουν. Δηλαδή σε κάθε πλατεία υπάρχει ένας αριθμός αστυνομικών με ελαφρύ οπλισμό, κυρίως κοπέλες αστυνομικοί, γυναίκες αστυνομικοί, σχεδόν με καθόλου οπλισμό. Είναι πολύ φιλικές προς τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα στο περιβάλλοντα χώρο υπάρχουν και άλλοι αστυνομικοί οι οποίοι θα παρέμβουν αν συμβεί κάτι. Άρα, λοιπόν, να ξέρουν οι γονείς ότι οι μεγάλες συγκεντρώσεις των παιδιών τους σε κάποιες πλατείες έχουν ένα μεγάλο βαθμό ασφάλειας, με την έννοια ότι υπάρχει αστυνομική παρουσία εκεί».

Ο πενταψήφιος αριθμός

Όπως υπογράμμισε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: «Ταυτόχρονα όμως, επειδή δεν μπορεί να υπάρχει η αστυνομία παντού ή δεν είναι βέβαιο ότι όλα γίνονται σε μαζικές συγκεντρώσεις, έχουμε προχωρήσει στα εξής πράγματα: Πρώτον, έχουμε καθιερώσει ένα πενταψήφιο αριθμό, ο οποίος είναι το: 10 201. Και με το που τηλεφωνεί κάποιος στο συγκεκριμένο αριθμό, είτε ανήλικος, είτε ο πατέρας ή οι γονείς, ή κάποιος τρίτος και αναφέρει το περιστατικό αμέσως, σε λίγα λεπτά έως δευτερόλεπτα εμφανίζεται μια αστυνομική δύναμη για να επέμβει. Αυτό το νούμερο είναι πανελλαδικό, που σημαίνει ότι η καλά εκπαιδευμένη αστυνομικοί που το σηκώνουν και το διαχειρίζονται αυτό το τηλέφωνο μπορούν να αντιδράσουν γρήγορα αφού πάρουν πολύ γρήγορα τις χρήσιμες πληροφορίες που είναι αναγκαίες.

«Safe Youth»: πότε ανακοινώνεται

Το δεύτερο είναι ότι σε λίγες μέρες θα ανακοινωθεί μια νέα εφαρμογή, το «Safe Youth», ένα application στο κινητό, μια εφαρμογή που μπορούν να έχουν τα παιδιά, οι γονείς, οποιοσδήποτε, ούτως ώστε με το πάτημα, με τη χρήση λοιπόν, αυτής της εφαρμογής, μπορεί πραγματικά αμέσως και πάλι να σταλεί το μήνυμα και να έρθουν δυνάμεις να μπορέσουν έτσι να αντιμετωπίσουν ένα περιστατικό. Βεβαίως υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή: Όλα αυτά να μη συμβαίνουν εν θερμώ, δηλαδή να μη συμβαίνει ένα περιστατικό την ώρα που μιλάμε, αλλά να αναφερθεί ένα περιστατικό το οποίο σχετίζεται με παραβατικά παιδιά σε κάποια γειτονιά, σε κάποια πλατεία και αυτά είναι πολλά φαινόμενα, που τα συναντώ καθημερινά μπροστά μου αλλά και από προσωπικές αναφορές που μου κάνουν άνθρωποι, οι συμπολίτες μου στη Δυτική Αθήνα κ.λ.π. Και να πάει η αστυνομία σιγά σιγά σε αυτές τις γειτονιές που έχουν προβλήματα με παραβατικά παιδιά, σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, με τους γονείς, με το Δήμο, με τα σχολεία, σιγά σιγά να εξαφανίσουν αυτές τις παραβατικές συμπεριφορές. Διότι, ένα παιδί δεν γίνεται έτσι ξαφνικά να είναι παραβατικό από τη μια μέρα στην άλλη. Υπάρχει δυστυχώς ένα υπόστρωμα, υπάρχει ένα μικρό παρελθόν».