Τα μηνύματα από την πλευρά των δανειστών που αποτυπώνουν το μέγεθος των κυβιστήσεων στις οποίες θα υποχρεωθεί η Αθήνα, εάν επιθυμεί να υπάρξει λευκός καπνός, διαγράφουν το πολιτικό και επικοινωνιακό αδιέξοδο του κυβερνητικού οικοσυστήματος, που μεταθέτει το βάρος των ευθυνών στο γήπεδο των θεσμών, όσο οι αντιφατικές δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων σχετικά με τα χρονοδιαγράμματα επιτείνουν την εικόνα της… βαβελοποίησης.

«Μετά την επίτευξη τεχνικής συμφωνίας για τις μεταρρυθμίσεις μέχρι τον Αύγουστο του 2018 και την αλλαγή του δημοσιονομικού μίγματος για το 2019, θα ανοίξει ο δρόμος για τη συζήτηση σχετικά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, καθώς και τους μεσοπρόθεσμους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να φτάσουμε σε μια συνολική συμφωνία όσο το δυνατόν συντομότερα, και ει δυνατόν και εντός Απριλίου», υποστήριξε, από την αίθουσα της ενημέρωσης των δημοσιογράφων ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος. Επιχειρώντας, δε, να πετάξει από την Ηρώδου Αττικού το… μουντζούρη του φαύλου κύκλου της αξιολόγησης, ανέφερε πως η ευθύνη για την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων δεν ανήκει μόνο στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά «και στους δανειστές που οφείλουν να σεβαστούν τη συμφωνία που έχουν υπογράψει με την Ελληνική Δημοκρατία και η οποία διέπεται αυτονόητα από το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Την ώρα που οι δηλώσεις των υπουργών Οικονομικών Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και Γαλλίας, Μισέλ Σαπέν, περί της στήριξης μέτρων από την αντιπολίτευση βάζουν… φωτιά στο πολιτικό σκηνικό, ο κ. Τζανακόπουλος προσπάθησε να κλείσει τη συζήτηση, υιοθετώντας γραμμή «η κυβέρνηση διαθέτει την απαιτούμενη πλειοψηφία». Η στόχευση του κυβερνητικού εκπροσώπου αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου είναι εμφανής. Αρχικά, η τοποθέτηση Τζανακόπουλου αποτελεί ένα ακόμα έμμεσο αλλά σαφές μήνυμα κομματικής πειθαρχίας προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ., προκειμένου να λάβει πράσινο φως για το deal με τους πιστωτές. Από την άλλη, στο κυβερνητικό στρατόπεδο γνωρίζουν καλά πως εάν αυτό το σενάριο γινόταν πραγματικότητα, τότε ο κίνδυνος της αποσυσπείρωσης θα ήταν ορατός.

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό οι ίδιοι να μην ψηφίσουν τα μέτρα, έχοντας τη σιγουριά ότι θα περάσουν ούτως ή άλλως από τη Βουλή, με άγνωστες συνέπειες για τη σταθερότητα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η οποία θα έμπαινε σε περιδίνηση καλοκαιριού 2015. Εάν, δε, οι δανειστές απαιτούσαν το «180», αυτό θα άνοιγε διάπλατα το δρόμο για την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να μετατραπεί σε δεκανίκι της κυβέρνησης και θα καταψηφίσει τόσο τα μέτρα όσο και τα αντίμετρα.

«Η κυβέρνηση διαθέτει την αναγκαία πλειοψηφία, έτσι ώστε να ολοκληρώσει τη δεύτερη αξιολόγηση και από εκεί και πέρα τέτοιου τύπου, πολιτικού χαρακτήρα, δεσμεύσεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Το πρόβλημα, σε κάθε περίπτωση, εφόσον το ΔΝΤ θέλει να κάνει μια τέτοιου είδους έγκληση ή πρόκληση στη Ν.Δ. το έχει η Ν.Δ. Δεν μπορεί, όμως, σε καμία περίπτωση, να τεθεί ως προαπαιτούμενο για την ολοκλήρωση της συμφωνίας», ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος στην εισαγωγική του τοποθέτηση υποστήριξε πως «επί του ελληνικού Συντάγματος δεν δικαιούνται να έχουν λόγο οι δανειστές».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΤΣΙΟΣ
[email protected]
Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου