Αν κάποτε οι αφισοκολλήσεις και τα φυλλάδια ήταν τα προαπαιτούμενα του καλού υποψηφίου, τώρα η εποχή προστάζει διαφορετικά. Η πολιτική διαφήμιση «αγαπά» το Ιντερνετ, όπως βέβαια και οι Έλληνες αγαπούν το Ιντερνετ, αφού στρέφονται κυρίως στο διαδίκτυο για ενημέρωση. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα σόσιαλ μίντια απέδειξαν την δύναμη τους το 2016 με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Όμως δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά.

«Κινήματα όπως οι Αγανακτισμένοι, αλλά και κόμματα και υποψήφιοι έχτισαν την εικόνα τους μέσω των social media τα προηγούμενα χρόνια στην χώρα μας ξεκινώντας την πολιτική τους δράση μέσα από το διαδίκτυο», λέει στο eleftherostypos.gr ο Θανάσης Δαβαλάς, Συν. Καθηγητής στο e learning του Παν.Πειραιώς, υποψήφιος Δρ του Παν. Αιγαίου και συνιδιοκτήτης της εταιρείας διαφήμισης στο διαδίκτυο www.dreamweaver.gr.

«Η αποτελεσματικότητα της πολιτικής διαφήμισης το 2019 δεν αποτελεί πλέον μια εναλλακτική επιλογή, αλλά μια αναγκαιότητα. To αποδεικνύει πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιανουαρίου/αρχές Φεβρουαρίου 2018 όπου «όχι» στις ειδήσεις και τις ειδησεογραφικές εκπομπές και «ναι» στην ενημέρωση μέσω social media, λέει το 71% των συμπατριωτών μας κάνοντας την χώρα μας την μοναδική στην Ευρώπη που ισχύει αυτός ο κανόνας.

Επίσης η έρευνα του Reuters Institute Digital News Report για το 2018 δείχνει ότι παρά την μικρή πτώση το facebook μόνο του, χωρίς τη συνδρομή και των άλλων social media, αποτελεί την πηγή ενημέρωσης για το 60% των ανθρώπων στην χώρα μας».

Ο κ. Δαβαλάς που είναι ταυτόχρονα και αναπληρωτής Γραμματέας των Επιστημονικών Φορέων της Νέας Δημοκρατίας δίνει ένα καλό παράδειγμα, για ποιο λόγο ένας υποψήφιος βουλευτής ή ένα κόμμα να επιλέξει την διαφήμιση στο Ιντερνετ: «Ας πάρουμε το facebook. Το Facebook μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε στοχευμένες διαφημίσεις επιλέγοντας το κοινό με βάση τα εξής κριτήρια:

-Τοποθεσία: Μπορεί ο πολιτικός να προβάλλει το μήνυμα του αποκλειστικά σε ψηφοφόρους της περιφέρειας του όπως στον δήμο στον οποίο είναι υποψήφιος (βλ. πρόσφατες δημοτικές εκλογές) ή στους δήμους που τον ενδιαφέρουν (π.χ. στους δήμους του Νότιου Τομέα Αθηνών). Αυτά τα δεδομένα τα έχει στην διάθεση του το facebook είτε μέσα από τον τόπο διαμονής, είτε μέσω του geolocation που εντοπίζει το που βρίσκεται ο κάθε χρήστης του.

-Δημογραφικά στοιχεία: Μπορεί να επιλέξει τις κατηγορίες κοινού που θέλει να βλέπουν τις διαφημίσεις του με βάση την ηλικία, το φύλο, τα ενδιαφέροντά τους ή ακόμα και με βάση τη γλώσσα. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Μια διαφήμιση που αφορά π.χ, θέματα μητρότητας θα μπορούσε να προβάλλεται μόνο σε γυναίκες ηλικίας 20 – 45 που διαμένουν στην περιοχή την οποία επιθυμεί.

-Φυσικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλα «φίλτρα» όπως τα ενδιαφέροντα του χρήστη και οι συμπεριφορές του για να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη στόχευση όπως και οι υπάρχουσες συνδέσεις στα social media ενός χρήστη. Αν για παράδειγμα ένας χρήστης είναι μέλος ενός κόμματος και έχει δηλώσει fan αρκετών σελίδων στο fb σχετικών με το κόμμα αυτό, αναγνωρίζεται και μπορεί να γίνει αποδέκτης της διαφήμισης του.

Από 1.000 ευρώ

Το ερώτημα που πρώτο θέτει ένας υποψήφιος είναι αν πρόκειται για διαφήμιση money for value. «Θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι είναι ο ορισμός του money for value. Η στόχευση που γίνεται επιτρέπει να μην χάνεται παρά ένα ελάχιστο ποσό σε κοινό που δεν ενδιαφέρει τον υποψήφιο. Τα στατιστικά δεδομένα που παρέχει η Google και το Facebook ορίζουν με ακρίβεια πόσοι είδαν μια διαφήμιση και πόσοι αλληλεπίδρασαν με αυτή όπως κάνοντας κλικ στο κείμενο ή στην φωτο – βίντεο αυτής ή άφησαν κάποιο σχόλιο με το γνωστό σε όλους like να αποτελεί ένα ασφαλές βαρόμετρο της απήχησης της.

Στην Dreamweaver.Gr έχοντας συνεχή παρουσία στο Google ως διαφημιστές από το 2003 και στο facebook από το 2007 έχουμε αναλάβει πολιτικές καμπάνιες με κόστος που ξεκινά από τα 1000 ευρώ και μπορούν να καλύψουν ένα συγκεκριμένο κοινό για περίοδο ενός μήνα την συνηθισμένη προεκλογική περίοδο στις περισσότερες περιπτώσεις».

Και με τα trolls τι γίνεται; «Η πραγματικότητα είναι μια μίξη και των δυο στοιχείων. Εθελοντές που αναλαμβάνουν αυτόκλητα να υπερασπιστούν το κόμμα και την παράταξη στην οποία ανήκουν και να «καταδιώξουν» ενίοτε τους πολιτικούς τους αντίπαλους. Μην ξεχνάμε ότι ειδικά το facebook αποτελεί ένα μεγάλο καφενείο στο οποίο πολλά μπορούν να ειπωθούν και να ακουστούν. Δεν είναι αυτοί άραγε το αντίστοιχο των αφισοκολλητών των δεκαετιών του 80 και 90 που ένιωθαν ότι παράγουν έργο και προσφέρουν στο κόμμα;», απαντά ο κ. Δαβαλάς και καταλήγει: «Η επικίνδυνη πλευρά του ζητήματος αφορά επαγγελματίες που έχουν αναλάβει εργολαβικά την αποστολή αυτή, αμείβονται άμεσα ή έμμεσα για αυτήν, αφιερώνοντας πολλές ώρες καθημερινά. Μια ασταμάτητη διαδικτυακή μάχη που αγγίζει τα όρια της γραφικότητας και της αναξιοπρέπειας ενίοτε. Το ερώτημα προκύπτει αυθόρμητα. Εφόσον πρέπει τα fake news να διώκονται δεν θα έπρεπε και τα ανώνυμα διαδικτυακά trolls να διώκονται εξίσου;»