Σύμφωνα με τον ίδιο: «…σε αυτό, ένας επενδυτής θα βρει ό,τι ακριβώς χρειάζεται προκειμένου να προχωρήσει στην κατάθεση του επενδυτικού σχεδίου του και να το δει να υλοποιείται, χωρίς υπέρμετρες καθυστερήσεις, αγκυλώσεις και γραφειοκρατικά προσκόμματα».

Ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Αδωνις Γεωργιάδης, αναφέρει για το ν/σ πως «όταν γίνει νόμος του κράτους θα επιταχύνει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη διαδικασία των στρατηγικών επενδύσεων και θα κάνει τη ζωή των επενδυτών ευκολότερη».

Το νομοσχέδιο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση μέσω του OpenGov.gr, όπου οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διατυπώνουν τα σχόλιά τους έως τις 9.9.2021.

Τα κίνητρα
Στο πλαίσιο αυτού, εισάγονται τέσσερις κατηγορίες κινήτρων για την υλοποίηση στρατηγικών επενδύσεων. Πρόκειται συγκεκριμένα για τις εξής:

1. Χωροθέτηση
Για την πραγματοποίηση στρατηγικών επενδύσεων, το ΥΠΑΝ θα μπορεί, ύστερα από απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Στρατηγικών Επενδύσεων (ΔΕΣΕ), να καταρτίζει Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ) επί καταρχήν ενιαίων εκτάσεων.

2. Φορολογία
Οι επενδύσεις, που χαρακτηρίζονται ως στρατηγικές μπορεί, με απόφαση ΔΕΣΕ, να λάβουν διαζευκτικά:

α) φορολογική απαλλαγή
Ο φορέας μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο της δικαιούμενης φορολογικής απαλλαγής μέσα σε 15 φορολογικά έτη και όχι σε διάστημα μικρότερο των τριών φορολογικών ετών από το έτος θεμελίωσης του δικαιώματος χρήσης του κινήτρου ή

β) επιτάχυνση φορολογικών αποσβέσεων των παγίων που έχουν ενταχθεί στο εγκεκριμένο σχέδιο επένδυσης.

3. Ταχεία αδειοδότηση
Για την έκδοση οποιασδήποτε απαιτούμενης άδειας ή έγκρισης για την εκτέλεση των έργων, την εγκατάσταση ή λειτουργία στρατηγικής επένδυσης, συμπεριλαμβανομένων των χωροταξικών αδειών, ορίζεται προθεσμία 45 ημερολογιακών ημερών.

4. Ενίσχυση δαπανών
Για τις στρατηγικές επενδύσεις μπορεί, με απόφαση της ΔΕΣΕ, να παρέχονται ενισχύσεις με τη μορφή επιχορήγησης, οι οποίες συνίστανται στην παροχή χρηματικού ποσού για την κάλυψη τμήματος των ενισχυόμενων δαπανών και προσδιορίζονται ως ποσοστό επ’ αυτών. Οι ενισχυόμενες κατηγορίες δαπανών είναι οι εξής:
α) Ενισχύσεις για την πρόσληψη εργαζομένων σε μειονεκτική θέση και ατόμων με αναπηρία ή χρόνια πάθηση, καθώς και για την παροχή εύλογων προσαρμογών. Η ενίσχυση, αθροιζόμενη με άλλες κρατικές ενισχύσεις που λαμβάνει ο φορέας επένδυσης, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 5 εκατ. ευρώ, ανά επενδυτικό σχέδιο.
β) Ενισχύσεις για έργα έρευνας και ανάπτυξης, εφόσον το έργο αφορά σε βιομηχανική έρευνα, πειραματική ανάπτυξη ή μελέτες σκοπιμότητας. Η ενίσχυση, αθροιζόμενη με άλλες κρατικές ενισχύσεις που λαμβάνει ο φορέας της επένδυσης, δεν μπορεί να υπερβαίνει για έργα που αφορούν, κυρίως, βα) στη βιομηχανική έρευνα τα 20 εκατ. ευρώ ανά επενδυτικό σχέδιο, ββ) σε πειραματική ανάπτυξη τα 15 εκατ. ευρώ ανά επενδυτικό σχέδιο και βγ) σε μελέτες σκοπιμότητας και προετοιμασίας ερευνητικών δραστηριοτήτων τα 7,5 εκατ. ευρώ ανά επενδυτικό σχέδιο.

Οι ενισχύσεις μπορούν να χορηγούνται και σωρευτικά, εφόσον δεν ξεπερνούν τα οριζόμενα όρια.

Από εκεί και πέρα, το ν/σ ενοποιεί τις διατάξεις των δύο βασικών μέχρι σήμερα νομοθετημάτων περί στρατηγικών επενδύσεων, του ν. 4608/2019 (Α’ 66) και του ν. 3894/2010 (Α’ 204). Από το ΥΠΑΝ σημειώνεται πως το ενιαίο νομοθετικό κείμενο που προκύπτει διασφαλίζει την απαραίτητη σαφήνεια για το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο περί στρατηγικών επενδύσεων. Επίσης, αίρει την παράλληλη ισχύ των δύο προαναφερθέντων νόμων, που σε ορισμένες περιπτώσεις προέβλεπαν διαφορετική ρύθμιση επί των ιδίων ζητημάτων, προκαλώντας σύγχυση και ανασφάλεια δικαίου στους υποψήφιους στρατηγικούς επενδυτές.

Αναφορικά με τις ιδιωτικές επενδύσεις του αναπτυξιακού νόμου (4399/2016, Α’ 117) το ν/σ περιλαμβάνει παρεμβάσεις, με στόχο την περαιτέρω ελκυστικότητα των καθεστώτων ενισχύσεων του συγκεκριμένου νόμου, εισάγοντας νέο καθεστώτος μεταποιητικών επιχειρήσεων για την ενίσχυση της βιομηχανίας.

Επιπρόσθετα, αναμορφώνονται τα καθεστώτα επενδύσεων μείζονος μεγέθους και των ενισχύσεων καινοτομικού χαρακτήρα, ενώ προστίθενται νέες επιλέξιμες δραστηριότητες.

Τέλος, εισάγονται ρυθμίσεις στις διαδικασίες αξιολόγησης και ελέγχου επενδύσεων, προκειμένου να καταστούν ταχύτερες και αποτελεσματικές, διευρύνοντας τους φορείς προέλευσης των μελών των επιτροπών αξιολόγησης και εμπλέκοντας περισσότερο πιστοποιημένους ελεγκτές, οι οποίοι προέρχονται από την ιδιωτική οικονομία κ.λπ.