Η φορολογική επιβάρυνση για έναν άγαμο εργαζόμενο, χωρίς παιδιά, που εισπράττει τον μέσο μισθό αυξήθηκε κατά 0,31 της ποσοστιαίας μονάδας και διαμορφώθηκε στο 40,8% του συνολικού κόστους εργασίας των εργοδοτών. Η μεταβολή αυτή προέκυψε από την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων (0,15 της ποσοστιαίας μονάδας) και των εργοδοτών (0,13 της μονάδας) και την οριακή αύξηση του φόρου εισοδήματος (0,04 της μονάδας).

Στο σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ, η φορολογική επιβάρυνση για αυτήν την κατηγορία των εργαζομένων μειώθηκε πέρυσι κατά 0,13 της ποσοστιαίας μονάδας στο 35,9%.

Την υψηλότερη επιβάρυνση είχαν το Βέλγιο (53,7%), η Γερμανία (49,7%), η Ιταλία (47,7%), η Γαλλία (47,6%) και η Αυστρία (47,4%).

Αντίθετα, το χαμηλότερο “tax wedge” σημειώθηκε στη Χιλή (7%), τη Νέα Ζηλανδία (18,1%) και το Μεξικό (20,4%).

Σε σχέση με το 2016, το tax wedge αυξήθηκε σε 18 από τις 35 χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ μειώθηκε σε 16 χώρες και έμεινε σταθερό στην περίπτωση της Χιλής.

Για οικογένειες με δύο παιδιά, όπου μόνο ο ένας γονιός εργάζεται και παίρνει τον μέσο μισθό, η συνολική φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 0,33 της ποσοστιαίας μονάδας και έφθασε το 39%.

Η μέση επιβάρυνση στις χώρες του ΟΟΣΑ για τη συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων ανήλθε στο 26,1%. Τη μεγαλύτερη επιβάρυνση είχε η Γαλλία με 39,4%, ενώ πέντε ακόμη χώρες είχαν “tax wedge” από 38% έως 39%: η Ελλάδα (39%), η Ιταλία (38,6%), η Φινλανδία (38,4%), το Βέλγιο (38,3%) και η Σουηδία (38,2%). Η χαμηλότερη επιβάρυνση σημειώθηκε στη Νέα Ζηλανδία (6,4%), τη Χιλή (7%) και την Ελβετία (9,1%).

Η διαφορά στη φορολογική επιβάρυνση των οικογενειών με δύο παιδιά σε σχέση με αυτή των άγαμων είναι μικρότερη στην Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Η διαφορά αυτή είναι μικρότερη από τρεις ποσοστιαίες μονάδες στην Ελλάδα, το Ισραήλ, την Κορέα και την Τουρκία, ενώ η επιβάρυνση είναι η ίδια στη Χιλή και το Μεξικό.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]