Ο αρθρογράφος δηλώνει ότι έχει στη διάθεσή του τους υπολογισμούς των εμπειρογνωμόνων, σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας στις επόμενες δεκαετίες και υποστηρίζει ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ απέχουν τόσο πολύ μεταξύ τους στις υποθέσεις εργασίας και στα αποτελέσματα των υπολογισμών τους, ώστε διερωτάται κανείς εάν οι αναλύσεις τους αφορούν πραγματικά την ίδια χώρα».

Εν ολίγοις, η Κομισιόν υποστηρίζει ότι με πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% στα προσεχή οκτώ χρόνια και 2,6% κατά μέσο όρο στις επόμενες δεκαετίες το ελληνικό χρέος μειώνεται στο 50% του ΑΕΠ το 2060. Το ΔΝΤ θεωρεί ανεδαφικές τις προβλέψεις για υψηλά πλεονάσματα και βλέπει το χρέος στο 226% το 2060, εκτός αν γίνει κούρεμα χρέους.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο «το 2017 δεν είναι όπως τα προηγούμενα χρόνια, όταν το διακύβευμα ήταν να επανέλθουν εντός γραμμής οι Έλληνες με όσο το δυνατόν πιο δρακόντεια μέτρα, ώστε να αντιληφθούν και οι Ιταλοί τι τους περιμένει, αν δεν αρχίσουν επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις. Το 2017 είναι η σούπερ εκλογική χρονιά στην Ευρώπη. Κανείς στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση -ούτε ο Σόιμπλε- δεν χρειάζεται μία επανάληψη της ελληνικής κρίσης, μετά το δημοψήφισμα του Brexit το 2016. Γι’ αυτό, ο υπουργός Οικονομικών θα προτιμούσε να κλείσει τη διαπραγμάτευση με την Αθήνα, με μία προϋπόθεση: ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει. Και ότι μία άφεση χρέους από τους Ευρωπαίους θα γίνει το νωρίτερο μετά τις γερμανικές εκλογές, αν πρέπει οπωσδήποτε να γίνει».

Εκτός από το «σενάριο Κομισιόν» και τη «γραμμή ΔΝΤ» εμφανίζεται- και είχε ήδη συζητηθεί στο τελευταίο Eurogroup- και ένα τρίτο, συμβιβαστικό σενάριο, το οποίο είχε αποκαλύψει η Handelsblatt: «Ο Σόιμπλε δίνει τη διαβεβαίωση ότι θα περιγράψει από τώρα, με λεπτομέρειες, τις πιθανές διευκολύνσεις για το χρέος, ακόμη και αν αυτές δεν υλοποιηθούν πριν από το 2018. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να παραταθεί, για ακόμη 15 χρόνια, η περίοδος αποπληρωμής σε δάνεια που είχε ήδη εκταμιεύσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (EFSF). Σε αντάλλαγμα, το ΔΝΤ θα έδινε μία επίσημη υπόσχεση συμμετοχής στο τρίτο πρόγραμμα, υπό μία προϋπόθεση: δεν θα εκταμιεύσει χρήματα, παρά μόνο όταν ξεκαθαριστεί η βιωσιμότητα του χρέους. Αυτό που ακούγεται ως λύση του προβλήματος είναι πάνω απ΄όλα μία έξυπνη κίνηση στη σκακιέρα, μία μετατόπιση του προβλήματος στον χρόνο, ένα κόλπο με λίγα λόγια. (…) Ο Σόιμπλε θα μπορούσε να ισχυριστεί στη γερμανική Βουλή ότι το ΔΝΤ επιτέλους δεσμεύθηκε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα βοήθειας. Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, δεν θα είχε υποσχεθεί τίποτα περισσότερα από αυτά που λέει τα τελευταία δύο χρόνια. Λύση δεν θα είχε βρεθεί πάντως».

Και το άρθρο καταλήγει: «Το ότι οι Έλληνες δεν συμφώνησαν με αυτή τη συμφωνία εις βάρος τους, δεν μπορεί να εκπλήσσει κανέναν. Ο Τσίπρας χρειάζεται επιτυχίες, για να μπορεί να περάσει στον κόσμο το μεγάλο πακέτο περικοπών που μόλις υιοθέτησε. (…) Το κούρεμα χρέους θα ήταν μία τέτοια επιτυχία. Κι αν δεν μπορεί να έρθει τόσο γρήγορα όσο θα ήθελε ο Έλληνας πρωθυπουργός, μία καλή εναλλακτική λύση θα ήταν η συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Στο οποίο όμως δεν μπορούν να προσχωρήσουν οι Έλληνες, εάν δεν επιβεβαιωθεί στοιχειωδώς η βιωσιμότητα του χρέους. Προϋπόθεση θα ήταν η συμφωνία όλων των εμπλεκομένων στην ανάλυση βιωσιμότητας της ΕΕ. Αλλά η συμφωνία Σόιμπλε-ΔΝΤ δεν προσφέρει στους Έλληνες καμία από τις δύο εναλλακτικές λύσεις».

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ