Πώς πήρατε την απόφαση να κάνετε και φέτος θέατρο και τηλεόραση;
Έμιλυ Κολιανδρή: Δεν είχα στο μυαλό μου να κάνω φέτος τηλεόραση, είχα περάσει μία περσινή απαιτητική χρονιά με γυρίσματα και θέατρο. Οταν ήρθε στα χέρια μου το σενάριο, όμως, με συγκίνησε και με ακούμπησε. Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω.

Επαιξε ρόλο η ηρωίδα σας;
Έμιλυ Κολιανδρή: Η Ηλέκτρα είναι καταπιεσμένη, ζει σε έναν γάμο που αναγκάστηκε να κάνει. Είναι μία ψυχή, ωστόσο, ελεύθερη… Βρίσκει διέξοδο ιππεύοντας, διαβάζοντας ποίηση. Είναι φάρος για κάποιους ανθρώπους, προσφέρει, βοηθά. Εχει ωραία στοιχεία και μου άρεσαν πολύ. Είναι μία γυναίκα της δεκαετίας του ‘70, που συναντάμε όμως ακόμη στην Ελλάδα, σε κάποιες περιοχές. Η Ηλέκτρα θα μπορούσε να ζει στο σήμερα.

Ακόμη και σήμερα συναντάμε γυναίκες καταπιεσμένες;
Έμιλυ Κολιανδρή: Δεν είναι εύκολο ακόμα και στην Ελλάδα του σήμερα να αφήσει μία γυναίκα τον άντρα της και να αναζητήσει τον έρωτα, να κυνηγήσει τα όνειρά της. Στη χώρα μας, ακόμη και αυτή την εποχή, η γυναίκα πρέπει να βάζει πάνω από όλα την οικογένεια. Δεν μπορεί να αφήσει τη συζυγική εστία, δηλαδή, ακόμη κι αν την πνίγει… Νομίζουν ότι η εποχή πάει μπροστά και εμείς μετράμε γυναικοκτονίες. Εχουμε έναν συντηρητισμό ως κοινωνία που συνεχίζει να τρέφεται, μία παρελθοντολαγνία.

Ποιο είναι το πιο επίκαιρο μήνυμα που περνά αυτή η σειρά;
Έμιλυ Κολιανδρή: Δεν μπορώ να έχω εικόνα και των 150 επεισοδίων, όμως ο τρόπος που η Ηλέκτρα βρίσκει εξόδους να κυνηγήσει τα όνειρά της θα μπορούσε να είναι ένα παράδειγμα. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μία γυναίκα στην πρώτη της νιότη. Η ζωή δεν τελειώνει επειδή κάτι έχει ορίσει η μοίρα. Τη μοίρα μας μπορούμε να την αλλάξουμε. Ποτέ δεν είναι αργά για δεύτερες ευκαιρίες και νέες αποφάσεις.

Σας αγχώνει που έχετε μία κόρη που μεγαλώνει σε αυτή την κοινωνία;
Νομίζω ότι με αγχώνει το να μεγαλώσω σωστά τον γιο μου, παρά την κόρη μου. Οι γονείς φέρουμε ευθύνη για τα αγόρια και τους άνδρες που φέρνουμε στην κοινωνία και τον τρόπο που θα συμπεριφέρονται. Αυτά τα κλισέ οι άντρες δεν κλαίνε, ή διάφορα τέτοια, δεν βοηθούν. Ακόμη και ο τρόπος που ακούω να μιλάνε κάποιοι συμμαθητές του γιου μου στο Γυμνάσιο με τρομάζει. Θεωρείται cool και δείγμα γοητείας το να είσαι αγενής.

Είστε αυστηρή ως μαμά;
Δεν περνάω τον χρόνο που θέλω με τα παιδιά, οπότε προσπαθώ στις λίγες ώρες να ελέγχω τις επιδόσεις στο σχολείο, να είμαι και ευχάριστη για να περνάμε καλά. Ετσι, έχω άγχος που μου στερεί τη δυνατότητα να είμαι χαλαρή μαμά όπως θα ήθελα.

Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στις ατελείωτες ώρες γυρισμάτων, προβών και υποχρεώσεων στο σπίτι;
Είναι δύσκολο για όλες τις γυναίκες. Λέω συχνά τι ωραία που θα ήταν να γεννιόμουν άντρας! Μπορεί θεωρητικά να διανύουμε εποχή ισότητας που οι γυναίκες εργάζονται και έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες, βλέπω από το περιβάλλον μου όμως ότι δεν συμβαίνει αυτό. Ο φόρτος πέφτει πάντα στις γυναίκες. Οσο κι αν θέλουμε να το παίζουμε χειραφετημένες, έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατάλοιπα παλαιότερων δεκαετιών.

Νιώθετε καταπίεση;
Δεν νιώθω συζυγική καταπίεση, αλλά οι πολλαπλοί ρόλοι που έχω αναλάβει νιώθω μερικές φορές ότι με πνίγουν. Κάνουμε εμείς οι ηθοποιοί και ένα δύσκολο επάγγελμα. Η δουλειά είναι σαν εραστής, σε προβληματίζει και σε ταλαιπωρεί. Ταυτόχρονα με όλους τους άλλους ρόλους που έχεις, της συζύγου που δεν πρέπει να παραμελείς τον εαυτό σου και τον άντρα σου, της μητέρας που πρέπει να είσαι σωστή και δοτική, ζορίζεσαι… σε κάτι από αυτά αποτυγχάνεις.

Πώς διαχειρίζεστε τις αποτυχίες;
Αλλες φορές στωικά, άλλες με θυμό και ενοχές, έχω διακυμάνσεις.

Τι ονειρεύεστε;
Πάντα υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί… Μου αρέσουν τα ταξίδια αλλά λόγω δουλειάς δεν μπορώ να κάνω όσα θα ήθελα. Θέλω περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Είναι πράγματα που θέλω να ρυθμίσω μεγαλώνοντας. Μερικές φορές νιώθω ότι φεύγει η ζωή και δεν προλαβαίνω να την απολαύσω.

Τι φοβάστε περισσότερο;
Να μη μου φύγει από τα χέρια μία εποχή που δεν θα ξαναέρθει. Αυτή η αθωότητα των παιδιών και ο χρόνος που περνάμε…

Θεατρικά;
Δεν έχω απωθημένα, συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω, νιώθω πλήρης. Θέλω να είμαι καλά, υγιής και να δουλεύω με τους όρους μου, να μην κάνω πράγματα μόνο και μόνο για να βιοπορίζομαι. Είναι ένα επάγγελμα που θέλει συνέπεια και παρουσία. Δεν μπορείς να αποσυρθείς για 2-3 χρόνια, υπάρχει περίπτωση να σε ξεχάσουν.

Στις δύο γέννες σας, πόσο καιρό απουσιάζατε;
Εκατσα επτά μήνες περίπου και μετά μπήκα στη δουλειά. Ημουν μικρή, δεν μπορούσα να πάρω τον χρόνο που ήθελα. Θα ήθελα να καθίσω λίγο παραπάνω για να συνειδητοποιήσω το γεγονός που μου άλλαξε όλη μου την ύπαρξη.

Ειδήσεις σήμερα

Λιάγκας για Βανδή – Μπισμπίκη: «Έχω βαρεθεί το θέμα τους»

Ο Μασκ θέλει να προσθέσει στο Χ πλατφόρμα γνωριμιών

Αγγελόπουλος – Βαμβακούση: Αποκάλυψαν το φύλο του μωρού τους