Μόλις λίγες ημέρες μετά την αυλαία της «Δωδέκατης Νύχτας» στο Εθνικό Θέατρο, ο ηθοποιός επιστρέφει στη θεατρική ζωή της πόλης με το έργο «Πέτρες στις τσέπες του» της Μαρί Τζόουνς. Από τις 19 Ιανουαρίου στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Νέου Κόσμου, οι δύο ήρωες του έργου, ο Τσάρλι κι ο Τζέικ, ζωντανεύουν από τα χέρια των χαρισματικών Γιώργου Χρυσοστόμου και Μάκη Παπαδημητρίου μέσα από δεκαπέντε διαφορετικούς χαρακτήρες.

«Οι δυο Ιρλανδοί βοηθητικοί ηθοποιοί επιχειρούν να γράψουν την ιστορία των ψευδαισθήσεων της λάμψης», σχολιάζει ο Χρυσοστόμου ανοίγοντας μια συζήτηση για όλα, από την εποχή που ήταν κομπάρσος στη Λυρική Σκηνή έως την πιο ώριμη φάση του που έρχεται είκοσι χρόνια μετά και τον φέρνει όσο πιο κοντά στα δικά του «θέλω».

Μερικές ημέρες μετά την αυλαία της «Δωδέκατης Νύχτας» ετοιμάζετε τη νέα σας δουλειά. Τι σας ενέπνευσε για αυτή τη συνεργασία;

Μετά το σκοτεινό σαιξπηρικό Ορσίνο, επέλεξα κάτι πιο φωτεινό. Με τίμησε βαθιά η πρόταση του Μάκη Παπαδημητρίου να παίξουμε μαζί. Τον εκτιμώ πάρα πολύ και χωρίς να μου πει για ποιο έργο, συμφώνησα να συνεργαστούμε. Ως έργο διαθέτει πολλούς ρόλους γεγονός που το καθιστά δελεαστικό. Ο καθένας μας υποδύεται 6-7 ρόλους.

Πώς είναι να βρίσκεστε για πρώτη φορά στη σκηνοθετική καρέκλα;

Η σκηνοθεσία δεν ήταν και δεν είναι στις επαγγελματικές προτεραιότητές μου. Στην περίπτωση της παράστασης δεν είναι αμιγώς σκηνοθεσία καθώς δουλεύουμε (εγώ και ο Μάκης) από κοινού. Είναι μια συλλογική δουλειά καθώς σκηνοθετούμε τους εαυτούς μας.

Ο Τσάρλι κι ο Τζέικ είναι δυο βοηθητικοί ηθοποιοί, δηλαδή κομπάρσοι. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας έχοντας κι εσείς περάσει ως ηθοποιός στα πρώτα σας βήματα από αυτό το πόστο;

Υπήρξα κομπάρσος στη Λυρική Σκηνή όταν ξεκίνησα το ταξίδι της υποκριτικής. Ωστόσο οι δύο ήρωες της ιστορίας δεν ταυτίζονται με αυτή τη συνθήκη διότι ξεκινούν από τη ζωή της αγροτιάς με την ψευδαίσθηση της λάμψης του Χόλιγουντ, της τεράστιας βιομηχανίας της Αμερικής. Το σχόλιο της παράστασης είναι το πώς οι δύο απλοί άνθρωποι προσπαθούν να αρμέξουν από την «αγελάδα», το Χόλιγουντ δηλαδή, το… γάλα της λάμψης. Οταν όμως συναντούν την πραγματικότητα και καταλαβαίνουν το ψέμα, επιστρέφουν με βία στην πραγματική ζωή.

Εχετε ζήσει την ψευδαίσθηση της λάμψης;

Οταν ήμουν έφηβος, είχα την ψευδαίσθηση ότι οι ηθοποιοί όσο χαρούμενοι είναι στη σκηνή είναι και στην υπόλοιπη ζωή τους. Ελεγα πως δεν έχουν προβλήματα και αγωνίες. Οταν μπήκα σε αυτό το ταξίδι, διαψεύσθηκα. Ως αριστούχος εργάστηκα απευθείας και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το χαστούκι της ανεργίας δεν άργησε να έρθει. Τα οικονομικά προβλήματα και τα άγχη με έκαναν να έρθω στα… ίσα μου.

Εχει αλλάξει κάτι κατά τη διάρκεια της 20ετούς πορείας σας;

Παλαιότερα ταυτιζόμουν με τους ρόλους και έβλεπα με πολύ πάθος τα πράγματα. Κουβαλούσα τα άγχη επί και εκτός σκηνής. Πλέον, αυτός ο συναισθηματισμός έφυγε και συνειδητοποίησα πως το θέατρο δεν είναι όλη η ζωή μου. Το θέατρο είναι η δουλειά μου. Οταν ξεκαθαρίστηκε αυτό, ένιωσα καλύτερα. Η ωριμότητα σε κάνει να τα βλέπεις όλα πιο ήσυχα και να νιώθεις πιο όμορφα.

Ποιοι είναι οι φόβοι σας και σε τι δεν δείχνετε ανοχή;

Ο φόβος μου είναι η νοσηλεία. Φοβάμαι και προλαμβάνω να μη χρειαστεί να νοσηλευτώ. Δεν φοβάμαι τίποτα άλλο, είμαι προετοιμασμένος για όλα τα σενάρια στη ζωή. Εχω ζήσει τη φτώχεια και τα πλούτη. Προσωπικά την κρίση τη γνωρίζω ανέκαθεν. Είμαι από 9μελή οικογένεια και λόγω των οικονομικών δυσκολιών έκανα πολλές δουλειές. Σε κοινωνικό επίπεδο δεν μπορώ να δεχτώ και να κατανοήσω την αγένεια.

Τα επόμενα σχέδιά σας;

Στις 19 Ιανουαρίου εκτός από την παράσταση κάνει πρεμιέρα και η ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια «Ετερος Εγώ» όπου παίζω. Συνεχίζουμε στη σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» και για το καλοκαίρι βρίσκομαι σε συζητήσεις, ίσως κάνω κάτι θεατρικά.

«Έχω πολλούς λόγους για να είμαι θυμωμένος με την πολιτική»

Ασχολείστε με την πολιτική;

Οχι με το κομματικό πολιτικό γίγνεσθαι. Εχω πολιτική στάση, με την έννοια ότι δίνω σημασία στη ζωή μου. Βοηθώ το συνάνθρωπό μου, μαζεύω τα σκουπίδια, προσέχω στο δρόμο, πληρώνω την εφορία μου, διαβάζω και ενημερώνομαι. Προσπαθώ να είμαι ενεργός πολίτης. Γνωρίζω ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία δεν καθορίζουν τις τύχες μας, είναι καθοδηγούμενες από ανώτερα κλιμάκια. Ωστόσο έχω πολλούς λόγους για να είμαι θυμωμένος με την ελληνική πολιτική.

Είστε απογοητευμένος με τη σημερινή κυβέρνηση;

Καμία κυβέρνηση δεν έδινε σημασία στην Παιδεία και τον πολιτισμό. Και επί τούτου δεν έδιναν και δεν δίνουν σημασία στην Παιδεία. Κανένας δεν θέλει εκπαιδευμένους πολίτες. Ολοι θέλουν αρνιά. Δεν συμφέρει ένα κράτος να έχει πολίτες σκεπτόμενους, παιδευμένους και με ανεπτυγμένο πολιτισμό. Οπότε μας λένε… μεγαλώστε τα παιδιά με ipad, για να είμαστε ήσυχοι.

Τι λείπει από το σύγχρονο πολιτισμό σε θέατρο και σινεμά;
Σεναριογράφοι και χρήματα. Ο πολιτισμός είναι επένδυση και θέλει χρήματα. Οπως προσέχουμε την τροφή μας, έτσι πρέπει να προσέχουμε και τον πολιτισμό, ως τροφή του μυαλού.

Info
«Πέτρες στις τσέπες του»
της Μαρί Τζόουνς
Σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές: Γιώργος Χρυσοστόμου, Μάκης Παπαδημητρίου
Πού: Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7)
Διάρκεια: Από 19/1
Ημέρες και ώρες: Τετάρτη, Σάββατο 18.30, Πέμπτη 21.15, Κυριακή 21.30
Τιμές εισιτηρίων: 10-15 €

ΞΕΝΙΑ ΣΤΟΥΚΑ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής