Το 13 έχει μία δυναμική. Συνήθως αρνητική, για τους προληπτικούς και τους Ολυμπιακούς (σ.σ. θύρα 13). Η Τρίτη και 13 θεωρείται από τους Έλληνες μία γκαντέμικη ημέρα, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε ακριβώς, από πού πηγάζει η δυσφήμιση της ημέρας αυτής.

Αρχικά να ξεκαθαριστεί πως άλλο πράγμα είναι η Τρίτη και 13, και άλλο η Παρασκευή και 13. Η ελληνική λαϊκή θυμοσοφία, δεν έχει καμία σχέση με την αμερικανόφερτη αυτή τρομακτική ημέρα. Για την ακρίβεια για να μην λαϊκίζουμε, η Παρασκευή και 13 είναι μία ημερομηνία με αρνητικό υπόβαθρο γενικότερα στην Δύση από τις αρχές του 19ου αιώνα. Σε εμάς ήρθε κυρίως από τις ταινίες τρόμου. Ας επικεντρωθούμε όμως στην σημερινή ημέρα.

Τρίτη και 13: Ακατάλληλη μέρα

Το δικό μας «γρουσουζολόγιο» θεωρεί, μαζί με τους Ισπανόφωνους, την σημερινή ημέρα ως ακατάλληλη για πολλά πράγματα. Ακατάλληλη να ξεκινήσεις κάτι καινούριο, ακατάλληλη να ταξιδέψεις, και για τους ακραία προληπτικούς, ακατάλληλη μέχρι και να βγεις από το σπίτι σου. Όλα ξεκίνησαν μία πραγματικά άσχημη ημέρα. Κάπου εκεί στις ακτές του Βοσπόρου, εκεί που η Ευρώπη τελειώνει, και η Δύση συναντά την μυστηριακή Ανατολή, μέσα από τον θάνατο… γεννήθηκε μία από τις μεγαλύτερες δεισιδαιμονίες του λαού μας.

Τρίτη 29 Μαΐου 1453, είναι η ημέρα απαρχής μίας περιόδου σκότους για τον Ελληνισμό που διήρκησε περίπου τέσσερις αιώνες. Η Κωνσταντινούπολη κατακτιέται από τους Οθωμανούς, και οι Έλληνες διανύουν μία πορεία δουλείας πλέον. Μαζί όμως με την τραγικότητα του γεγονότος αυτού, η Τύχη είχει συνδυάσει πολλά μαζί έτσι ώστε να γεννηθεί αυτή η κακή φήμη για την σημερινή ημέρα. Η Αλωση της Πόλης έγινε Τρίτη. Εάν προσθέσεις το 1453, βγάζει άθροισμα… 13! Ναι και ιδού η Τρίτη και 13!

Προτού πιάσουμε όμως το 13, ας δούμε την ημέρα Τρίτη. Και αυτή έχει μία αρνητική χροιά, και αυτό επειδή όταν θέλουμε να πούμε πως μία σειρά από κακά τελειώνει, την τερματίζουμε στα τρία γεγονότα. Τρίτωσε λέμε το κακό, δεν γίνεται να πάει παραπέρα δηλαδή…

Ο ελληνικός λαός, έχοντας από τα βάθη της αρχαιότητας μία ιδιαίτερη αγάπη για τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες, είχε δομήσει γενικότερα μία ολόκληρη πολεμική γύρω από το 13, που με την Άλωση, όλα… «ήρθαν και έδεσαν» που λένε.

Το 13 λοιπόν, έχει την ατυχία και αυτό, να ακολουθεί το 12. Τί σχέση έχει το 12; Δώδεκα οι θεοί του Ολύμπου, δώδεκα οι άθλοι του Ηρακλή, δώδεκα οι μήνες, δύο δωδεκάωρα έχει η ημέρα, δώδεκα μαθητές είχε ο Χριστός, δώδεκα και τα Ευαγγέλια που διαβάζονται την Μεγάλη Πέμπτη. Όπως καταλαβαίνουμε το 12 έχει μία έννοια ολοκλήρωσης, τελειότητας. Έτσι το 13 ως ο πρώτος αριθμός της επόμενης 12άδας, είναι ουσιαστικά αυτός που διαλύει την υπάρχουσα αρμονία.

Πολλοί αριθμοί. Όμως ακόμη και μία δεισιδαιμονία, δεν είναι εύκολη να την αναλύσεις…

Καλή μας τύχη!