Χρειάζεται να γίνει η εκκένωση του χώρου από τους φοιτητές ώστε να μπουν εκεί οι κάμερες για να παρουσιάσουν τους καταληψίες ως “ασύδοτους αναρχικούς που διέλυσαν το ίδρυμα χωρίς να σκέφτονται τα χρήματα των φορολογουμένων”.

Το κενό της κινηματογραφικής καταγραφής των γεγονότων καλύπτουν ξένα τηλεοπτικά δίκτυα με σημαντικότερο αυτό της Ολλανδικής τηλεόρασης, χάρις στην οποία έχουμε άλλωστε και το ντοκουμέντο της πτώσης της πύλης του Πολυτεχνείου.  Όμως, παράλληλα με τις ξένες κάμερες υπάρχουν και κάποιοι ηρωικοί Έλληνες κινηματογραφιστές που εκείνες τις άγριες ημέρες έχουν την τόλμη και το θράσος, με μια παρωχημένη σήμερα χειροκίνητη κουρδιστή μηχανής λήψης “Μπόλεξ” δεκάξι χιλιοστών, να τραβήξουν με κίνδυνο της ζωή τους κάποια ντοκουμέντα που έκτοτε έχουν γίνει “κτήμα” δημοσίων και ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, χωρίς οι ίδιοι να πάρουν ουδεμία δραχμή, ή ευρώ, γι’ αυτά…

Την ιστορία αυτών των τολμηρών πλάνων που κάθε χρόνο βλέπουμε στις τηλεοράσεις από τον καναπέ μας, ξετύλιξε πριν αρκετά χρόνια ο σκηνοθέτης Κώστας Ζηρίνης σε κείμενο του στην “Ελευθεροτυπία”, στο οποίο αποκαλύπτει το συνωμοτικό παρασκήνιο τους, και την λαθροχειρία που μέλλει να υποστούν αυτά τα ντοκουμέντα.

Στη διάρκεια της δικτατορίας μια παράνομη αντιστασιακή οργάνωση με τίτλο “Λαϊκή Εξουσία”, έχει την πρωτοποριακή έμπνευση να συγκροτήσει μια κινηματογραφική ομάδα με την ονομασία ΚΙΝΟ ώστε να καταγράψει τα πολιτικό-κοινωνικά γεγονότα της εποχής που αποκρύπτει η δικτατορία. Έτσι, χάρις στην ΚΙΝΟ έχουμε συγκλονιστικές εικόνες από το πάνδημο μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου, τις κινητοποιήσεις των κατοίκων του Σκαραμαγκά, την κατάληψη της Νομικής Σχολής και αρκετά άλλα ντοκουμέντα.

Όπως είναι αναμενόμενο, ο τολμηρός κινηματογραφικός φακός της ΚΙΝΟ δεν  μπορεί να απουσιάζει από τις κινητοποιήσεις της εβδομάδας του Πολυτεχνείου.

Τα μέλη της κινηματογραφικού της συνεργείου χωρίζονται σε ομάδες που καταγράφουν τα γεγονότα έξω από το ίδρυμα, αλλά και την ίδια την κατάληψη χωρίς να αποφύγουν τους κινδύνους, με έναν εξ αυτών να τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι. Αλλά και την επόμενη ημέρα της εκκένωσης του ιδρύματος, η κρυφή κάμερα (που να γνώριζαν τι σημασία θα είχε αυτή η λέξη σήμερα), καταγράφει  μέσα από ταξί την γκρεμισμένη πύλη του Πολυτεχνείου.

Εν συνεχεία το συγκεντρωθέν υλικό εμπλουτίζεται με το πλάνο της εφόδου του τανκ από την Ολλανδική τηλεόραση, και στέλνεται μονταρισμένο στο εξωτερικό ώστε να αξιοποιηθεί στον εκεί αντιδικτατορικό αγώνα. Μετά την μεταπολίτευση στην ΚΙΝΟ μένει μόνο ο Κώστας Ζηρίνης, ο οποίος  βλέπει το συγκλονιστικό αυτό υλικό να γίνεται αντικείμενο κομματικής, προσωπικής, και οικονομικής εκμετάλλευσης, με τον ίδιο να βρίσκεται στα τέλη της δεκαετίας του 70 στη φυλακή σαν αρχηγός τρομοκρατικής οργάνωσης, κατηγορία από την οποία απαλλάσσετε.

Κλείνουμε αυτή την λιγότερο φωτισμένη παράμετρο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με το πικρό τέλος της επιστολής που στέλνει ο Κώστας Ζηρίνης στην “Ελευθεροτυπία”: “Ιταμότητα μαζί με τη φιλαργυρία δεν έχουν όρια. Όντας εγώ στη φυλακή δεν έλειψαν εκείνοι, οι πρώην, που άδραξαν την ευκαιρία για να κερδοσκοπήσουν με τα ρετάλια του φιλμικού υλικού, ιδιοποιούμενοι μάλιστα και την επ’ αυτού πνευματική ιδιοκτησία…

Είκοσι τόσα χρόνια μετά το κλεψίτυπο αυτό υλικό έγινε χαλί για κάθε κερδοσκοπική ή μη, εκπομπή της κρατικής και της ιδιωτικής τηλεόρασης. Μέχρι και σε διαφημιστικά σποτ έχω δει τα πλάνα της ΚΙΝΟ. Να με ματώνουν. Κάθε χρόνο. Και χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να αναφερθεί ποιος τα τράβηξε. Αφού αυτός ο κάποιος δεν είναι συντεταγμένος με τον κυρίαρχο πολιτικό πολιτισμό. Νομίζω πως αυτό λέγεται σύληση”.

Ειδήσεις σήμερα

Φρίκη στο Κερατσίνι: Σοκάρουν τα βίντεο με τον 42χρονο να χαστουκίζει ένα από τα θύματά του

Έβρος: Επεισοδιακή καταδίωξη διακινητή στο Σουφλί – Τραυματίστηκαν 4 μετανάστες

Βόλος: Συστάθηκε παρατηρητήριο για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γιατρών