Την ώρα του σεισμού η Νικόλ κοιμόταν στο πατρικό της στη Μπορμπόνε, ένα χωριό που απέχει 18 χιλιόμετρα από το Αματρίτσε.

«Αισθάνθηκα ότι όλα έτρεμαν. Φοβήθηκα πολύ. Βγήκαμε έξω και δεν ξαναγυρίσαμε στο σπίτι. Περάσαμε τη νύχτα αρχικά στο ποδοσφαιρικό γήπεδο και μετά στα χωράφια», εξήγησε στην τοπική εφημερίδα Corriere di Rieti η 20χρονη που σπουδάζει παιδαγωγικές επιστήμες.

Ο λόγος για τον οποίο βρισκόταν στο χωριό της ήταν εξίσου δυσάρεστος: είχε πάει στο Μπορμπόνε για την κηδεία της γιαγιάς της, της Ντομένικα. Η κηδεία έγινε τελικά το πρωί της Πέμπτης στην πλατεία του χωριού γιατί η εκκλησία δεν κρίθηκε ασφαλής μετά τον σεισμό.

Η τραγωδία του σεισμού της ξύπνησε μνήμες από τα όσα έζησε τέσσερα χρόνια νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 2012, στα ανοιχτά του νησιού Τζίλιο, στην Τοσκάνη. Η 16χρονη τότε Νικόλ βρισκόταν πάνω στο Costa Concordia όταν το κρουαζιερόπλοιο προσέκρουσε στα βράχια και βυθίστηκε, παίρνοντας μαζί του στον βυθό 32 ψυχές…

«Εκείνη ήταν μια εμπειρία δραματική, τρομαχτική. Είχα εγκλωβιστεί στην καμπίνα επειδή το πλοίο πήρε κλίση. Κατόπιν χρειάστηκε να περιμένω στην ουρά για να μου δώσουν ένα σωσίβιο και κατάφερα να μπω στην τελευταία σωστική λέμβο, την 25η», αφηγήθηκε.

«Όμως προχθές, η αίσθηση της αδυναμίας απέναντι σε αυτό που συνέβαινε ήταν ακόμη χειρότερη», πρόσθεσε.

Το βράδυ της Πέμπτης η Νικόλ δεν στέφθηκε «Μις Ούμπρια» αλλά κέρδισε τον τίτλο της “Μις Κομψότητας”.