Κάθε τέτοια ἐποχὴ περισσεύουν οἱ εὐχές μας. Πηγή τους τὰ συναισθήματα καὶ οἱ κοσμοθεωρίες. Ἀμήχανοι καὶ πάλι φέτος, στὸ ἄνοιγμα τοῦ Νέου Ἔτους, πλημμυρισμένοι ἀπὸ ἀντιφατικὲς σκέψεις, ἀντίστοιχες μὲ τὴν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας, νοιώθουμε κοινότοπη τὴ φράση τοῦ Σκιαθίτη τῆς λογοτεχνίας μας «σὰν νἄχαν ποτὲ τελειωμὸ τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου». Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, ἀνάμεσά τους νέα παιδιά, χάνουν τὴ ζωὴ τους στοὺς πολέμους σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου.

Μαζὶ μὲ αὐτὰ ὁ βουβὸς πόνος τῶν νοσοκομείων, τῶν φυλακῶν, τῶν θεομηνιῶν, τοῦ ξενιτεμοῦ, τοῦ κατατρεγμοῦ καὶ τῆς προσφυγιᾶς, τῆς φτώχειας καὶ τῆς ἀνάγκης, τῶν προσωπικῶν ναυαγίων καὶ τῶν ἀποτυχημένων ἀνθρωπίνων σχέσεων.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη τὰ ἐπιτεύγματά μας. Ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἡ πρόοδος στὶς ἰατρικὲς θεραπεῖες, ἡ βαθύτερη κατανόηση τῆς φύσης καὶ τοῦ σύμπαντος, ἡ βελτίωση κάποιων συνθηκῶν τῆς ζωῆς, ἡ ὀρθολογικότερη ὀργάνωση τῶν κοινωνιῶν εἶναι αὐτὰ ποὺ δίνουν χαρὰ στὴ ζωή μας, αἴσθηση νοήματος καὶ σκοποῦ.

Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν διελκυστίνδα τῶν ἐντυπώσεων ξεχωρίζουν ἀναμφίβολα δύο μεγάλα θέματα. Τὸ πρῶτο, τὸ πρόβλημα τοῦ περιβάλλοντος συνυφασμένο μὲ τὴν ἀνθρώπινη ἀπληστία. Τὸ δεύτερο, ἡ πραγματικότητα τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ἀχαρτογράφητα νερά, πιθανὸν καὶ στὴ δυστοπία ἑνὸς μετα-ανθρώπου ποὺ μᾶς τρομάζει. Μποροῦμε ἀσφαλῶς νὰ ἀναμένουμε τεράστιες εὐλογίες, ὡστόσο οἱ κίνδυνοι φαντάζουν πέρα ἀπὸ τὴ φαντασία μας. Προβάλλει πάντα τὸ αἴτημα τῆς Ἠθικῆς.

Η Ηθική

Καλούμαστε στὰ ἀλήθεια νὰ ἐπανεύρουμε τὶς ἀξίες μας· ἀξίες ποὺ ἄρδευσαν τὸν πολιτισμό μας ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα. Ὅταν σκοπὸς τῆς Ἠθικῆς δὲν ἦταν τὸ προσωπικὸ ὄφελος, ἢ ἡ τυφλὴ διεκδίκηση δικαιωμάτων, ἀλλὰ ἡ ἀναζήτηση τῆς ἀρετῆς, ἢ τὸ κατὰ φύσιν καὶ κατὰ λόγον ζῆν. Ἐκφράσεις, μαζὶ μὲ ἄλλες, ἐνδεικτικὲς ἀποδοχῆς πηγῶν νοήματος ὑπέρτερων τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος, κανονιστικῶν τοῦ βίου.

Στὸ πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, τοῦ ταπεινοῦ Βρέφους τῆς Βηθλεὲμ καὶ νικητοῦ τῆς Ἱστορίας οἱ ἀξίες αὐτὲς ἔλαβαν ὑπόσταση. Τὸ αἴτημα τῆς Ἠθικῆς ἔγινε ὅρος τῆς πληρότητας τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἀληθὴς ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεανθρώπου. Ὁ σεβασμὸς τῶν φυσικῶν ὁρίων καὶ λειτουργιῶν, τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς, ὁ σεβασμὸς τοῦ συνανθρώπου ἐπίσης, ὅλα, βιώνονται ὡς καρπὸς τῆς σχέσης μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Στὴν προοπτικὴ αὐτῆς τῆς σχέσης ὅλα, τὰ ζοφερὰ καὶ τὰ καλὰ, μποροῦν νὰ ἀποκαλύπτουν ἕνα νόημα στὴ ζωὴ τοῦ καθενός. Ἡ σχέση αὐτὴ μᾶς διδάσκει πῶς νικιέται ὁ θάνατος.

Εὔχομαι λοιπὸν ἡ νέα χρονιὰ νὰ μᾶς βρεῖ σὲ πνευματικὴ ἐγρήγορση, σὲ κατάσταση νήψης, ὅπως λέμε στὴν πνευματική μας παράδοση. Εὔχομαι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ ἀπαλύνει τοὺς πόνους, νὰ χαρίζει ἀγαθὰ καὶ ὑγεία, νὰ εὐλογεῖ τὶς καλὲς προσπάθειες, νὰ φωτίζει τοὺς ἡγέτες πρὸς ὄφελος τῶν λαῶν, νὰ εὐλογεῖ πλουσίως τὴν πορεία ὅλων, ἰδιαιτέρως νὰ εὐλογεῖ τὴν πατρίδα μας. Οἱ εὐχές μου ἐξ ἄλλου γιὰ τὴν καλὴ πορεία τῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερος Τύπος» πηγάζουν ἐκ βάθους καρδίας.

Μετ’ εὐχῶν διαπύρων

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ειδήσεις σήμερα

Κυριάκος Μητσοτάκης στον «Ε.Τ.»: Μέρισμα ανάπτυξης και προόδου για την ελληνική κοινωνία