Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθονται 64 άτομα, Έλληνες και Γερμανοί κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων στελέχη της Simens Ελλάδας, πρώην στελέχη της μητρικής εταιρίας αλλά και στελέχη του ΟΤΕ που φέρονται ως αποδέκτες μαύρου χρήματος. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι μίζες που δόθηκαν αγγίζουν τα 100.000.000 ευρώ περίπου, και δόθηκαν για να έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά της Ελλάδας ο γερμανικός κολοσσός.

Απόντες από τη θέση του κατηγορουμένου ο πρώην ισχυρός άνδρας της Ζήμενς Μιχάλης Χριστοφοράκος και ο Χρήστος Γκαραβέλας. Ο πρώτος, με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα για να λογοδοτήσει-αφού είχε διπλή υπηκοόητα- ενώ ο δεύτερος χάθηκε από προσώπου γης, λίγες ώρες πριν από την απολογία του στον ανακριτή.

Η έρευνα στην Ελλάδα άρχισε στα τέλη του 2005 με τον εισαγγελέα Π. Αθανασίου να διενεργεί προκαταρκτική έρευνα ενώ τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο ανακριτής Ζαγοριανός. Η πειθαρχική αγωγή σε βάρος του όμως, οδήγησε την πολύπαθη δικογραφία στα χέρια τριών εφετών ανακριτών, οι οποίοι και ολοκλήρωσαν την ανάκριση, 3 χρόνια μετά.

Οι πολύχρονες έρευνες, τα ημερολόγια του Μιχάλη Χριστοφοράκου αλλά και η εξεταστική επιτροπή της βουλής ανέδειξαν τις στενές σχέσεις της Siemens και με πολιτικά πρόσωπα. Οι κινήσεις των λογαριασμών έφεραν στο φως το 1.000.000 της Siemens προς τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, καθιστώντας κατηγορούμενο τον Θόδωρο Τσουκάτο, αλλά και τις 450.000 γερμανικά μάρκα προς τον Τάσο Μαντέλη, πρώην υπουργό Μεταφορών. Ο ίδιος έχει υποστηρίξει ότι τα χρήματα ήταν δωρεά της Siemens για την προεκλογική του εκστρατεία και είναι υπόλογος για το αδίκημα του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.

Οι μαύρες πληρωμές

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι μίζες, «διακινήθηκαν υπό τον υπό τον μανδύα πληρωμής αμοιβών για δήθεν παρασχεθείσες υπηρεσίες συμβούλων , που στην πραγματικότητα ουδέποτε είχαν παρασχεθεί, με την έκδοση εικονικών τιμολογίων για εικονικές παροχές υπηρεσιών συμβούλων, μεταξύ της μητρικής γερμανικής εταιρείας SIEMENS AG και εταιρειών που είχαν συσταθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό και ελέγχονταν από τους Paolo Floriani ή άλλους καταπιστευματικούς διαχειριστές…»