Με την ενθρόνισή του στον Ναό της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν, η οποία προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον, η εκκλησία της Αμερικής -από τις ισχυρότερες επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου- πέρασε σε μια νέα εποχή. Μια από τις εικόνες που ξεχώρισαν στην ενθρονιστήρια τελετή ήταν η στιγμή που ο κ. Ελπιδοφόρος έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας του, φιλώντας της το χέρι. Αλλωστε, από παιδί τής έχει ιδιαίτερη αδυναμία, όπως την ίδια αδυναμία έχει και στα άλλα τέσσερα αδέλφια του.

Ενα χρόνο μετά ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος (κατά κόσμον Ιωάννης Λαμπρινιάδης) «έχει κάνει τη διαφορά», λένε όσοι τον γνωρίζουν. Αφοσιωμένος στο ποιμαντικό του έργο, στέκεται στους Ελληνες ομογενείς, εργάζεται ασταμάτητα για να εκπληρώσει τους στόχους του, όπως η ανοικοδόμηση του Ναού του Αγίου Νικολάου στο «σημείο μηδέν» της Νέας Υόρκης και η εξυγίανση των οικονομικών της Αρχιεπισκοπής. Η αποστολή του από την πρώτη στιγμή δεν ήταν «εύκολη υπόθεση». Πόσω μάλλον σήμερα με την πανδημία να καταγράφει εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους στις ΗΠΑ.

«Ο Ελπιδοφόρος είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος», λέει ο μεγάλος του αδελφός, Γιώργος, αποκαλύπτοντας στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής πτυχές από την προσωπικότητά του. Ο κ. Γιώργος είναι ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας. Ακολουθούν ο π. Πατρίκιος, ο Παύλος, ο Ελπιδοφόρος και ο Ξενοφών.

Εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, ο Γιώργος διατηρεί κατάστημα μεταποίησης ενδυμάτων στην περιοχή της Καλλιθέας. Τον συναντήσαμε εκεί. Σήκωσε το κεφάλι του από τη ραπτομηχανή, έκλεισε την πόρτα («για να μη διακόψουν τη συζήτηση») και άρχισε να ξετυλίγει μνήμες απ’ όταν ήταν παιδί με τον αδελφό του, τον Ελπιδοφόρο.

Παιδικά χρόνια

«Ηταν σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του», λέει. Ο κ. Γιώργος γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Συρία. «Η μητέρα μας, Νάντια, είναι ορθόδοξη, από τη Συρία. Ο Ελπιδοφόρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σαν οικογένεια ήμασταν και είμαστε βαθιά θρησκευόμενοι και βιοπαλαιστές», σημειώνει και στέκεται στο πόσο πολύ όλοι τους αγωνίστηκαν σκληρά για να μπορέσουν να τα καταφέρουν. «Τα χρόνια τότε ήταν πολύ δύσκολα. Οταν ήρθαμε στην Ελλάδα, για να τα βγάλουμε πέρα δουλεύαμε όλοι. Το πρώτο μας σπίτι ήταν στη Θεσσαλονίκη. Επειτα μετακομίσαμε στην Αθήνα. Η μητέρα μου έκανε τα πάντα για την οικογένεια, εργαζόταν πολύ, από το πρωί έως το βράδυ, μαγείρευε στο Μικρολίμανο. Η όλη κατάσταση μας έκανε να γίνουμε από νωρίς ανεξάρτητοι, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας».

Μιλώντας για τον αδελφό του επαναλαμβάνει: «Ηταν ένα κανονικό παιδί. Είχε, όμως, έντονη προσωπικότητα. Ηταν έξυπνος, άριστος μαθητής. Πάνω απ’ όλα σεβόταν τον διπλανό του. Αυτό που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, όντας έντεκα χρόνια μεγαλύτερός του, ήταν ότι από παιδί δεν ζητούσε τίποτε. Πάντα ρωτούσε ακόμη και για να πάρει ένα παιχνίδι να παίξει».

Από τη φύση του ο κ. Ελπιδοφόρος ήταν και είναι «ήρεμη δύναμη». Κλίση στην ιεροσύνη είχε από μικρός. «Ηταν συνέχεια στην εκκλησία. Περίμενε ένα σημάδι από τον Θεό για να ενταχθεί στους κόλπους της. Του έλεγα, όταν σπούδαζε, θα παντρευτείς; Θα κάνεις παιδιά; Οχι, μου απαντούσε. Περιμένω σημάδι από τον Θεό, έλεγε».

Και δεν είναι τυχαίο που έχει καταφέρει μέσα σε ένα χρόνο να βάλει τάξη στην ορθόδοξη εκκλησία της Αμερικής. Διότι, όπως αποκαλύπτει ο αδελφός του, «πάντοτε είχε πρόγραμμα, του άρεσε η τάξη».

Οσο για το πώς αισθάνεται που ο κ. Ελπιδοφόρος ποιμαίνει σε μια από τις ισχυρότερες εκκλησιαστικές επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου, ο κ. Γιώργος απαντά ταπεινά: «Κοιτάξτε, είμαστε απλοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, πρόσφυγες. Μια λαϊκή, μεγάλη οικογένεια που πάντα μαζευόμαστε σε κάθε γιορτή. Δεν είχαμε τίποτα έτοιμο. Η μάνα μου έτρεχε για να μας φροντίσει. Ο Ελπιδοφόρος πάλευε από μόνος του, όλοι μας δουλεύαμε. Η πορεία του από την αρχή ήταν ξεχωριστή. Είναι ανοιχτός με όλον τον κόσμο, προσεγγίζει και αγαπάει τους νέους, τα παιδιά, τους συνανθρώπούς του. Και βέβαια συγκινήθηκα όταν ενθρονίστηκε. Χαίρομαι μέσα από την καρδιά μου. Μου λένε κάποιοι πελάτες: “Μα καλά, ο αδερφός σου είναι Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, εσύ τι κάνεις στην Καλλιθέα;”. Τους απαντώ: “Είμαι εδώ και θα μείνω εδώ”».

Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής επικοινωνεί συχνά με την οικογένειά του, τη μητέρα του. Εκείνη είναι ο πρώτος άνθρωπος που του έμαθε τι σημαίνει αγάπη. «Να είναι δυνατός και να αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα τη ζωή και τις δυσκολίες». Ο κ. Ελπιδοφόρος δεν το ξεχνά. Μάλιστα, στη Γιορτή της Μητέρας, σε ανάρτησή του, αναφέρθηκε στον ρόλο που έπαιξε στη διακονία του η μητέρα του, αλλά και η Μητέρα Εκκλησία που είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
«Με την ευχή της μητέρας μου ξεκίνησα τη διακονία μου. Με τη στοργή της Μητέρας Εκκλησίας τη συνεχίζω».

Η ενθρόνισή του έφερε αέρα… αισιοδοξίας στους ομογενείς των ΗΠΑ

Ο Ελπιδόφορος είναι ο έβδομος κατά σειρά ποιμενάρχης της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, με πάνω από 1,5 εκατ. πιστούς, από την ίδρυσή της το 1922.

Η εκλογή του έφερε και ένα κλίμα αισιοδοξίας που τόση ανάγκη είχαν οι Ελληνες ομογενείς στις ΗΠΑ.

Από την πρώτη στιγμή εμφανίστηκε αποφασισμένος να βάλει τάξη στα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής και να πάψει να είναι μια εστία συνεχών κρίσεων.

Αγαπητός

Ιδιαίτερα αγαπητός στους ομογενείς έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Οξυδερκής, δραστήριος και χαρακτήρας που «ακούει» τα κελεύσματα της εποχής, στάθηκε αντάξιος των προκλήσεων. Δεν δίστασε να δώσει οδηγίες προς τους ιερείς για μετάληψη των πιστών από διαφορετικές λαβίδες για την προστασία της δημόσιας υγείας από τον Covid-19.

Ενώ πρόσφατα, ως υπέρμαχος της ανθρώπινης ζωής, κατέβηκε στους δρόμους του Μπρούκλιν υψώνοντας μαζί με χιλιάδες διαδηλωτές τη δική του φωνή διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του 47χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς.

«Αποτελεί ηθικό καθήκον και υποχρέωσή μας να υποστηρίξουμε την ιερότητα της ανθρώπινης ύπαρξης», ανέφερε τότε σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η στάση του σχολιάστηκε ιδιαίτερα θετικά από τους χρήστες του facebook και του twitter, οι οποίοι σημείωσαν ότι όπως το 1965 ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος βάδισε στο πλευρό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, στην πόλη Σέλμα της Αλαμπάμα, έτσι και σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος ακολουθεί όσα αυτός κληροδότησε με τη συμμετοχή του στην ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας στο Μπρούκλιν.

«Είμαστε όλοι ένα. Ολοι ίσοι. Εκανε πάρα πολύ καλά που συμμετείχε στην ειρηνική διαδήλωση» επισημαίνει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο αδελφός του.

Πλούσιο βιογραφικό

Με βαθιά πνευματική καλλιέργεια, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής έχει πλούσιο βιογραφικό. Οι άνθρωποι που τον γνωρίζουν μιλούν για το χάρισμα της επικοινωνίας με το ποίμνιο και τον σύγχρονο τρόπο αντίληψης των πραγμάτων.

Γεννημένος στo Μακρυχώρι Κωνσταντινουπόλεως στις 28 Νοεμβρίου 1967, αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης το 1991. Δύο χρόνια αργότερα ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Βόννης. Το 1994 χειροτονήθηκε διάκονος στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Στη συνέχεια διορίσθηκε κωδικογράφος της Ιεράς Συνόδου και ακολούθως υπογραμματέας Ιεράς Συνόδου.

Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου, όπου βελτίωσε τα αραβικά του. Το 2001 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό τον τίτλο: «Η έναντι της Συνόδου της Χαλκηδόνος στάσις του Σεβήρου Αντιοχείας» και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας με βαθμό άριστα.

Το 2004 προσκλήθηκε ως επισκέπτης καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστόνης, όπου δίδαξε επί ένα εξάμηνο. Το 2005, μετά από πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχη, προήχθη σε αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου.

Στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης είναι αναπληρωτής καθηγητής της Συμβολικής και των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, ενώ εξελέγη και μητροπολίτης Προύσης.

Το 2018, στις εγκαταστάσεις όπου στεγάζεται η ιστορική Θεολογική Σχολή της Χάλκης, εκλέχτηκε ομόφωνα τακτικός καθηγητής από τους καθηγητές του Τμήματος Ποιμαντικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Από την έντυπη έκδοση