Ο ‘Αρειος Πάγος ερμηνεύοντας τη διεθνή και ελληνική νομοθεσία δεν ενέκρινε την παράδοση Πακιστανού στη χώρα του η οποία τον εκζητούσε προκειμένου να δικαστεί για ανθρωποκτονία, καθώς για τα αδίκημα αυτό ο πακιστανικός ποινικός κώδικας προβλέπει θανατική ποινή, η οποία στη χώρα μας έχει καταργηθεί από το 1993.

Αναλυτικότερα, το Πακιστάν εκζητούσε τον Πακιστανό προκειμένου να δικαστεί στη χώρα καταγωγής του, καθώς φέρεται ότι το 2014 μαζί με άλλους 10 που συμμετείχαν ως φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί, διέπραξε ανθρωποκτονία κατά τη διάρκεια συμπλοκής για περιουσιακά στοιχεία.

Το Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου τάχθηκε υπέρ της έκδοσης του Πακιστανού, αλλά ο εκζητούμενος άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής. Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την έφεσή του, κρίνοντας εσφαλμένη την εφετειακή απόφασή του.

Ο ‘Αρειος Πάγος αναφέρει ότι στο Πακιστάν η πράξη της ανθρωποκτονίας τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ή της ισόβιας κάθειρξης και ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι ενδείξεων ενοχής του εκζητουμένου, δεν μπορεί να εκδοθεί.

Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, ο σεβασμός και η προστασία της ζωής αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα και η έκδοση του εκζητουμένου αντιβαίνει σε κανόνες της διεθνούς και εσωτερικής έννομης τάξης, αφού στην Ελλάδα καταργήθηκε η θανατική ποινή με το νόμο 2172/1993 και η συγκεκριμένη πράξη που αποδίδεται στον Πακιστανό δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις των εγκλημάτων στρατιωτικού χαρακτήρα σε καιρό ειρήνης.