Σήμερα από τις 9:00 το πρωί έως και τις 19:30 το απόγευμα, η σορός του Κώστα Βουτσά θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στην Μητρόπολη Αθηνών, για το τελευταίο αντίο.

Το πρώτο στεφάνι το έστειλε η σύζυγός του Αλίκη Κατσαβού, όπου έγραφε, «Στον λατρευτό μου, Κώστα».  H οικογένειά του ζήτησε μέσα από τα social media, «Εάν κάποιος επιθυμεί να κάνει δωρεά εις μνήμην Κώστα Βουτσά ας προτιμήσει τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, γιατί ο Κώστας αγαπούσε τη ζωή ή τη Μέριμνα-Εταιρία για τη Φροντίδα Παιδιών και οικογενειών στην αρρώστια και το Θάνατο, γιατί αγαπούσε τα παιδιά».

Πήγε «βόλτα με το κότερο» στην… αιωνιότητα – Θλίψη για τον χαμό του

«Δεν δίνω χρόνια στη ζωή μου, δίνω ζωή στα χρόνια μου». Τη φράση αυτή την έλεγε και την ξανάλεγε. Ηταν η φιλοσοφία της ζωής του. Ο Κώστας Βουτσάς, ο μεγάλος πρωταγωνιστής της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, από τους τελευταίους ηθοποιούς της σχολής των «μπουλουκιών», ο πιο διάσημος τέντι μπόι πέρασε στον ρου της καλλιτεχνικής ιστορίας του τόπου αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα 70 χρόνων ενεργής καριέρας.

Γόης, πηγαίο κωμικό ταλέντο, αεικίνητος ηθοποιός και λάτρης της ζωής, ο Κώστας Βουτσάς έγραψε χθες τα ξημερώματα τον δικό του επίλογο, τον επίλογο της ζωής του, στα 88 του χρόνια.

Πάλεψε παλικαρίσια, λένε οι θεράποντες γιατροί που τον παρακολουθούσαν επί 19 ημέρες νοσηλείας στο νοσοκομείο Αττικό. Εισήχθη στις 7 Φεβρουαρίου με λοίμωξη του αναπνευστικού και σημαντική καρδιακή δυσλειτουργία, που οδήγησαν σε διασωλήνωση και εισαγωγή στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Ο κινηματογράφος ήταν το μέσο που ανέδειξε το αστείρευτο ταλέντο και το καλλιτεχνικό μπρίο του σπουδαίου ηθοποιού. Το 1958, το φαινόμενο «Κώστας Βουτσάς» έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση. Ο ρόλος του Σωτήρη στην κωμική ταινία η «Κυρά μας η Μαμή» ήταν το εναρκτήριο επαγγελματικό κινηματογραφικό βήμα του μεγάλου Ελληνα ηθοποιού.

Ο τελευταίος Ελληνας κωμικός της πρώτης γραμμής, της γνωστής τριάδας Hλιόπουλος- Ρίζος-Βουτσάς, των μεγάλων επιτυχιών της Φίνος Φιλμ, πέρασε στην Ιστορία αφήνοντας όμως πίσω του μεγάλες ερμηνείες όπως του αγαθού Κωνσταντινουπολίτη στο «Ανθρωπάκι», του γόη Κλέαρχου με το «Φσστ μπόινγκ» στο «Κάτι να καίει», του Αραβα-γιαλαντζί στον «Ξυπόλητο Πρίγκηψ», τον Κώστα Πίττουρα στις «Θαλασσιές τις Χάντρες». Αξέχαστες φυσικά και οι μυθικές ατάκες του: «Εχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;» από τα «Κορίτσια για φίλημα» και το «Κατίνα, σαλαμάκι» στον «Γόη».

Γεννημένος το 1931 στον Βύρωνα, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από προσφυγική οικογένεια με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου μοίραζε προκηρύξεις της ΕΠΟΝ. Τα πρώτα χρόνια μετά το σχολείο έλαβε μέρος σε παραστάσεις περιπλανώμενων θιάσων, σε μπουλούκια στην ελληνική επαρχία.

Καλλιτεχνικό επίθετο

Το οικογενειακό επίθετο ήταν Σαββόπουλος, αλλά το καλλιτεχνικό Βουτσάς επικράτησε από τον παππού του, που έφτιαχνε βαρέλια, τα λεγόμενα «βουτσιά». Οταν ξεκίνησε πια την καριέρα του, του είχε προτείνει θιασάρχης να το αλλάξει σε «Βέσελης», αλλά αρνήθηκε, όπως ο ίδιος ο Κώστας Βουτσάς είχε πει σε συνεντεύξεις του. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1952. Μία χρονιά αργότερα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή, στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, με το έργο «Ανθος του Γιαλού». Το 1953 επίσης έγινε και η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται», ως κομπάρσος.

Υπηρέτησε το χώρο του σινεμά ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 100 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Μετά την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Η κυρά μας η μαμή» (1958) ακολούθησαν οι ταινίες «Για την αγάπη της βοσκοπούλας» του Φρίξου Ηλιάδη (1959) και η «Αλίκη στο Ναυτικό» (1960, Αλέκος Σακελλάριος). Το 1961 εμφανίζεται σε δύο ταινίες της Φίνος Φιλμ, «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου και «Ο Σκληρός Ανδρας», του Γιάννη Δαλιανίδη, ο οποίος του εμπιστεύεται την επόμενη χρονιά ένα δεύτερο αλλά σημαντικό ρόλο στον θρυλικό «Κατήφορο», πάλι για λογαριασμό της Φίνος Φιλμ. Ολοι μιλούσαν για το φαινόμενο «Κώστας Βουτσάς». Αμέτρητοι κινηματογραφικοί τίτλοι ταινιών κοσμούν το βιογραφικό του: «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» του Αλέκου Σακελλάριου (1962,) «Ζητείται τίμιος» του Παναγιώτη Κωνσταντίνου, «Εμείς τα μπατιράκια» του Χρήστου Κυριακόπουλου, «Κάτι να καίει», «Οι κληρονόμοι» του Γιάννη Δαλιανίδη με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο.

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής πλέον Κώστας Βουτσάς συνεχίζει τις ερμηνευτικές του αναμετρήσεις με τον Δαλιανίδη στη «Χαρτοπαίχτρα» (1964), «Τέντυ μπόι αγάπη μου», «Ραντεβού στον αέρα (1965) και άλλες πολλές κωμωδίες. Ακολουθούν δεκάδες ταινίες όπως «Ξυπόλητος πρίγκηψ», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Ενας τρελλός τρελλός αεροπειρατής» και «Τον αράπη κι αν τον πλένεις» σε σκηνοθεσία Κωστα Καραγιάννη (1973). Τη δεκαετία του ‘80 δοκίμασε τις δυνάμεις του στον λεγόμενο νέο ελληνικό κινηματογράφο. Η συνεργασία του με τον Βασίλη Βαφέα στο «Ο Ερωτας του Οδυσσέα» του χάρισε το Ειδικό Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Με τον Βαφέα συνεργάστηκε και σε ακόμη τρεις ταινίες, την «Κόκκινη Μαργαρίτα», το «Κάθε Σάββατο» και τις «Γυναικείες Συνωμοσίες». Δεν άργησε να παίξει σε βιντεοταινίες της εποχής, στην τηλεόραση όπως «Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια του» το 1985 και στο θέατρο. Η κινηματογραφική του τελευταία εμφάνιση ήταν στο «Μαγικό Δέρμα» του Κωνσταντίνου Σαμαρά, το 2018.

Στη σκηνοθετική καρέκλα κάθισε το 1982 για την ταινία με τίτλο «Αλλαγή.. Και το Λουρί της Μάνας». Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1981-1982 και έκοψε 104.066 εισιτήρια. Ηρθε στη 18η θέση σε 45 ταινίες. Η ταινία προβλήθηκε στην τηλεόραση με τον τίτλο «Ενας Κλέφτης Στον Παράδεισο».

«Στο θέατρο δεν υπάρχει εγώ, υπάρχει εμείς. Η τέχνη μας είναι συλλογική δουλειά», έλεγε ο Κώστας Βουτσάς. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής υπηρέτησε με αφοσίωση και συνέπεια και το θέατρο παίζοντας ρόλους σε παραστάσεις διαφορετικών ειδών μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες! Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός θεατρικός ρόλος ήταν το 1969 στο έργο «Αγάπη μου παλιόγρια» του Τσιφόρου, το οποίο γυρίστηκε αργότερα και σε ταινία με τον ίδιο και την Ξένια Καλογεροπούλου. Την περίοδο 1964-72 εμφανίζεται ως συνθιασάρχης με όλα τα μεγάλα ονόματα της κωμωδίας. Ανάμεσα στις μεγαλύτερες θεατρικές του επιτυχίες συγκαταλέγονται η «Πούπσι», που ανέβασε το 1986 στο θέατρο «Γκλόρια», «Οι Απάνω και οι Κάτω» των Τσιφόρου – Βασιλειάδη, «Η γλυκιά Ούτσι». Η καριέρα του αριθμεί περισσότερες από 100 θεατρικές παραστάσεις. Δοκίμασε τις δυνάμεις του σε επιθεωρήσεις της εποχής όπως «Για ψήφου πήδημα», «Τρελλάντα… Λαμπάντα» (1989), «Πίσω μου σ’ έχω… κόρη μου» (1990), «Ο,τι πείτε υπουργέ μου» (1998), αλλά και σε κλασικά έργα, με ξεχωριστή στιγμή τον «Αρχοντοχωριάτη» του Μολιέρου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (1991-1992) σε σκηνοθεσία Βασίλη Βαφέα. Το 2013 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Ενα παιδί μετράει τα άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη στο Μέγαρο Μουσικής και ένα χρόνο μετά καταχειροκροτήθηκε στη μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική θεατρική επιτυχία «Σμύρνη μου Αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση.

Τη σεζόν 2018-2019 υποδύθηκε με ιδιαίτερο μπρίο τον καθηγητή Νικητέα στα «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» σε σκηνοθεσία Λάκη Λαζόπουλου. Η παιδική παράσταση «Σταχτοπούτα» του Σαρλ Περό, στο Θέατρο Μπρόντγουεϊ, όπου υποδυόταν τον βασιλιά, έμελε να είναι και η τελευταία του.

Το επιδαύριο κοίλον τον απόλαυσε έξι φορές. Ο Κώστας Βουτσάς ήταν πολύ λαοφιλής και αυτό ήταν φανερό σε κάθε του παράσταση. Η πιο δυνατή ανάμνησή του ήταν -όπως ο ίδιος έλεγε- η πρώτη του παράσταση «Σφήκες» του Αριστοφάνη ως Φιλοκλέων, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Από τότε έπαιξε «Θεσμοφοριάζουσες», «Σφήκες» και «Ορνιθες» του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία και με κοσμοσυρροή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ξεχωριστή επίσης εμφάνιση του Κώστα Βουτσά ήταν στους «Αχαρνής» το 2010 σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. «Δεν μπαίνω εγώ μέσα στο ρόλο, ο ρόλος μπαίνει μέσα μου», έλεγε χαρακτηριστικά ο Κώστας Βουτσάς.

ΕΡΩΤΕΣ, ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ

Ζωή σαν σενάριο ταινίας

Η προσωπική ζωή του απόλυτου βετεράνου του ελληνικού σινεμά και του θεάτρου πλούσια, όπως και η καριέρα του. Μεγάλος γυναικοκατακτητής και το παραδεχόταν! «Λατρεύω τις γυναίκες. Ποτέ όμως δεν τις εξέθετα. Κανείς δεν ήξερε με ποια γυναίκα βγαίνω», έλεγε χαρακτηριστικά. Με την πρώτη του σύζυγο, την ηθοποιό και χορεύτρια Ερρικα Μπρόγιερ, απέκτησε μια κόρη, τη Σάντρα (1972). Εχει επίσης δύο κόρες από τον δεύτερο γάμο του με τη Θεανώ Παπασπύρου, τη Θεοδώρα (1977) και τη Νικολέττα (1979), με την πρώτη να ακολουθεί τα δικά του βήματα στο χώρο της ηθοποιίας στην Ολλανδία. Ο τρίτος του γάμος γράφτηκε με τη Εύη Καραγιάννη. Το 2015 ο Κώστας Βουτσάς παντρεύτηκε την Αλίκη Κατσαβού, με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον 4χρονο Φοίβο σήμερα. «Με την Αλίκη νιώθω ήρεμος. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έχω μια σύντροφο σε μια ηλικία που οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν μόνοι», είχε δηλώσει σε συνέντευξη του.

Συγκινητικό είναι το «αντίο» της συζύγου του Κώστα Βουτσά, Αλίκης Κατσαβού. Δημοσιεύοντας μια φωτογραφία του εκλιπόντος έγραψε: «Κλάψε καρδιά, μα μη ραγίσεις. Αντί να γιορτάσουμε αύριο την 4η επέτειο του γάμου μας, σε αποχαιρετώ λατρεμένε μου! Θα ζεις στην καρδιά μου και στο γέλιο του Φοίβου μας. Είσαι ένας γίγαντας σε όλα σου, που ως κι ο χάρος σε φοβήθηκε και 20 μέρες τώρα πάλευε να σε πάρει. Σε ευχαριστώ για όλα». Η κόρη του Θεοδώρα Βουτσά αρκέστηκε σε ένα λιτό σχόλιο, δημοσιεύοντας φωτογραφία τους από θεατρική παράσταση: «Ερωτας • Βαθύς • Μεγάλος», έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.

Σε λαϊκό προσκύνημα

Την παραχώρηση, τιμής ένεκεν, τάφου στο Α’ Νεκροταφείο στην οικογένεια του Κώστα Βουτσά, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την τεράστια προσφορά του στην τέχνη και τον πολιτισμό, αποφάσισε ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης εκφράζοντας τα συλληπτήριά του στην οικογένεια και στους συγγενείς του Κώστα Βουτσά.

Η σορός του αγαπημένου ηθοποιού θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών στις 9 το πρωί της Παρασκευής και στις 11 το πρωί θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία. Αμέσως μετά, με πομπή, θα μεταφερθεί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η οικογένειά του ζήτησε μέσα από ανακοίνωσή της «εάν κάποιος επιθυμεί να κάνει δωρεά εις μνήμην Κώστα Βουτσά ας προτιμήσει τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, γιατί ο Κώστας αγαπούσε τη ζωή, ή τη Μέριμνα- Εταιρία για τη Φροντίδα Παιδιών και οικογενειών στην αρρώστια και το Θάνατο, γιατί αγαπούσε τα παιδιά».