Αυτό τονίζει σε συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο ο μητροπολίτης Φθιώτιδος, Συμεών, απαντώντας έτσι σε όλους όσοι θεωρούν απειλή για το χριστιανισμό την έλευση στην Ευρώπη προσφύγων και μεταναστών με διαφορετικό θρήσκευμα. Νέος στο πηδάλιο της Μητρόπολης Φθιώτιδος -ενθρονίστηκε στις 16 Νοεμβρίου- μιλά για τις κοινωνικές και φιλανθρωπικές παρεμβάσεις που σχεδιάζει, δηλώνοντας ιδιαίτερα συγκινημένος από την ανταπόκριση των πολιτών στο κάλεσμά του για τη δημιουργία ενός κινήματος εθελοντισμού και προσφοράς.

Ερ: Σεβασμιότατε, πού εστιάζεται το πνευματικό και κοινωνικό σας έργο;

Απ: Το πνευματικό και κοινωνικό έργο της μητροπόλεώς μας εστιάζεται κυρίως στη διακονία της ενότητας και της καλλιέργειας της εν Χριστώ αγάπης στους κόλπους του πληρώματος της τοπικής μας Εκκλησίας. Και πλήρωμα της τοπικής μας Εκκλησίας, όπως τόνισα και στον ενθρονιστήριό μου λόγο, είναι κάθε άνθρωπος, ανεξαιρέτως πού κατοικεί στη Φθιώτιδα. Η ενότητα, η αγάπη και η κοινωνική συνοχή δεν μπορούν να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν αν δεν αμβλυνθούν οι κοινωνικές αδικίες, οι οικονομικές ανισότητες, αν δεν βοηθηθούν οι αδύναμοι και εμπερίστατοι αδελφοί μας. Κατά συνέπεια, το πνευματικό με το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας μας είναι άμεσα συνυφασμένα. Δεν χωρίζονται. Στόχος μας είναι να ενεργοποιήσουμε τα πνευματικά αισθητήρια όλων μας προκειμένου να πορευόμαστε στην καθημερινότητα της ζωής με την αγάπη του Χριστού και με την αγάπη των ελάχιστων αδελφών του Κυρίου.

Ερ: Στον ενθρονιστήριο λόγο σας απευθύνατε κάλεσμα προς όλους στη Φθιώτιδα για τη δημιουργία ενός κινήματος εθελοντισμού και προσφοράς. Σκέφτεστε να επεκτείνετε περισσότερο το φιλανθρωπικό-κοινωνικό έργο της μητρόπολης;

Απ: Νομίζω ότι αυτό το κάλεσμα ήδη βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση. Οι άνθρωποι της Φθιώτιδος είναι καλοπροαίρετοι άνθρωποι. Καθημερινά διαπιστώνω ότι κρύβουν μέσα τους θησαυρούς χαρισμάτων και καλής διαθέσεως. Πολλοί όμως εκ των αδελφών μας αυτών δεν έχουν βρει ως τώρα τον τρόπο να εκδηλώσουν, να ενεργοποιήσουν αυτήν τους τη διάθεση. Ερχεται λοιπόν η Εκκλησία μας, με το προσκλητήριό της, και δημιουργεί χώρο και τρόπο για να δημιουργηθούν κοινωνικές ζυμώσεις, συναινέσεις και συνθέσεις χαρισμάτων για το κοινό καλό όλων μας. Αυτή η δυναμική που δημιουργείται, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, έχει φέρει ήδη ένα κλίμα διαλειτουργικότητας και συνεργασίας μεταξύ των διάφορων ήδη υπαρχόντων κινημάτων αγάπης και προσφοράς και αυτό φυσικά έχει ως άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα τη διεύρυνση τόσο σε ποσοτικό αριθμό των ωφελούμενων προσώπων όσο και τη διεύρυνση σε ποιοτικό επίπεδο της παρεχόμενης βοήθειας και συμπαράστασης. Κάτι νέο γεννιέται, το οποίο έχει ιδιαίτερη δυναμική, και νομίζω ότι τα εμφανή αποτελέσματα θα έλθουν πολύ πιο σύντομα από ό,τι θα ανέμενε κανείς.

Ερ: Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μητρόπολη Φθιώτιδος και θα ρίξετε ιδιαίτερο βάρος;

Απ: Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για να μιλήσω με ακρίβεια και σιγουριά από τώρα για τα κυριότερα προβλήματα της περιοχής μας. Οργώνω όλη τη μητρόπολή μας, επισκέπτομαι κάθε περιοχή, συζητώ με πάρα πολλούς ανθρώπους, μελετώ τις ιδιαιτερότητες κάθε σημείου, ώστε να μπορέσω, με τους συνεργάτες μου, να θέσω σύντομα με τεκμηριωμένο τρόπο την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Δεν συμφωνώ με βεβιασμένες κρίσεις, αλλά προτιμώ ενδελεχή μελέτη πριν τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι κοινωνικής παρέμβασης. Αν ήθελα πάντως να ξεχωρίσω κάποιο θέμα, φρονώ ότι η διαχείριση της οικονομικής κρίσεως σε εξατομικευμένο επίπεδο και μάλιστα στην αλληλεπίδρασή της με ζητήματα ψυχικών διαταραχών και συναφών παθήσεων, είναι ένα πρόβλημα πρώτιστα πνευματικό και όχι μόνο, στο οποίο η μητρόπολή μας οφείλει να δώσει βαρύτητα με πολλή σύνεση, διάκριση, λεπτότητα, προσευχή και γνώση, τόσο την κατά Θεόν όσο και τη θύραθεν.

Ερ: Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή προσφυγική κρίση. Ποια είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα και με ποιο τρόπο μπορεί να βοηθήσει για την αντιμετώπισή του;

Απ: Νομίζω ότι η Εκκλησία μας γενικότερα σε αυτό το θέμα τόσο με την ευαγγελική της διδασκαλία όσο και κυρίως με την έμπρακτή της αγάπη απέδειξε ότι αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, που έχουν ανάγκη από συμπαράσταση, ανεξαρτήτως του τρόπου που βρέθηκαν στο δρόμο της. Ο καλός Σαμαρείτης της ευαγγελικής παραβολής είναι η πυξίδα και ο πλοηγός της Εκκλησίας μας. Αυτό ήταν πάντοτε, αυτό είναι και τώρα. Αυτό θα είναι και πάντοτε στο μέλλον. Είναι αδύνατο για την Εκκλησία να μην αγαπά. Τόσο απλά. Από κει και πέρα όμως το προσφυγικό, όπως είπατε, πρόβλημα είναι ένα σοβαρότατο θέμα, το οποίο όμως έχει να κάνει με τη θέση της χώρας μας στο διεθνές στερέωμα, στους διαφόρους διεθνείς συσχετισμούς, από τη διαχείριση του ζητήματος από τις υπεύθυνες κυβερνήσεις του τόπου και τους λοιπούς πολιτειακούς παράγοντες. Για όλα αυτά λοιπόν τα θέματα διαχρονικά αποφασίζει αλλά και πολύ πρόσφατα αποφάσισε δημοκρατικά ο κυρίαρχος ελληνικός λαός, οπότε οποιαδήποτε περαιτέρω δική μου τοποθέτηση στο θέμα, πλην αυτής της διδαχής του Ιερού Ευαγγελίου, θα ήταν αντίθετη με το ρόλο μου και τη διακονία μου. Ο ελληνικός λαός πολύ πρόσφατα επέλεξε τους αντιπροσώπους του τόσο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όλων των βαθμών, εν γνώσει των θέσεων και προτάσεων όλων των υποψήφιων σχημάτων και προσώπων για όλα τα θέματα, μεταξύ των οποίων και το προσφυγικό. Δεν έχω κανένα λόγο λοιπόν να μην έχω εμπιστοσύνη στην πρόσφατη κρίση του λαού μας, αλλά και στη διαχείριση του θέματος από τα αρμόδια όργανα της συντεταγμένης Πολιτείας μας.

Ερ: Τι απαντάτε σε εκείνες τις φωνές που θεωρούν απειλή για το χριστιανισμό την έλευση προσφύγων και μεταναστών με διαφορετικό θρήσκευμα στην Ευρώπη και δη στη χώρα μας;

Απ: Ο χριστιανισμός πάντοτε απειλείται τόσο από τους μη χριστιανούς όσο και κυρίως από τους κακούς χριστιανούς, τους ασυνεπείς χριστιανούς, τους υποκριτές χριστιανούς. Συνεπώς, συμφωνώ ότι ο χριστιανισμός είναι υπό απειλή. Οταν πάντως υπάρχουν αληθινοί χριστιανοί, συνεπείς χριστιανοί, ταπεινοί χριστιανοί, άνθρωποι με φόβο Θεού, με σταυρικό φρόνημα και με αγάπη προς όλους, τότε ο χριστιανισμός δεν απειλείται όσο και αν καταδιώκεται. Ο χριστιανισμός δοξάζεται πολλές φορές και με το αίμα των μαρτύρων της Πίστεως. Οι μάρτυρες είναι η δόξα της Εκκλησίας. Και σήμερα υπάρχουν χριστιανοί που δίνουν ακόμη και το αίμα τους για την αγάπη του Χριστού, που θυσιάζονται και σφαγιάζονται λόγω της Πίστεως. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα συγκλονιστικό δώρο του Θεού σε εποχές σαν τις σημερινές. Η αγωνία μου είναι αν εμείς, οι σημερινοί χριστιανοί, είμαστε πράγματι άξιοι του χαρίσματος του χριστιανικού μαρτυρίου, αν είμαστε αληθινοί χριστιανοί, ή απλώς θρησκευόμενοι άνθρωποι του τύπου, χωρίς ουσία και βάθος. Και επειδή δεν το κρύβω, βλέπω ότι δεν είμαστε ως χριστιανοί, όπως θα έπρεπε να είμαστε, πράγματι και εγώ ανησυχώ από την εισβολή στη ζωή μας συνανθρώπων μας, οι οποίοι προέρχονται από άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, μερικές εκ των οποίων σφόδρα αντίθετες με το ευαγγέλιο της ειρήνης, της αγάπης και της δικαιοσύνης. Η τρομοκρατία, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και άλλες παθογένειες είναι απειλή για το χριστιανισμό και συνάμα απειλή για όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και επαγρύπνηση.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου