Δηλαδή τμήματα του οδικού δικτύου, που τα συναντάμε κυρίως στους επαρχιακούς δρόμους, όπου χωρίς να υπάρχει γέφυρα πραγματοποιείται η διέλευση των αυτοκινήτων πάνω σε ένα τσιμεντένιο οδόστρωμα που πολλές φορές είναι σαθρό.

Η διέλευση από τις διαβάσεις αυτές είναι ασφαλής μόνον όταν δεν υπάρχει νερό ή υπάρχει ελάχιστο και μπορούμε να ελέγξουμε την κατάσταση. Ύστερα από βροχοπτώσεις ή μετά από χιονόπτωση και λιώσιμο του χιονιού, στις «ιρλανδικές διαβάσεις» εμφανίζονται μεγάλες ποσότητες νερού, οπότε η διέλευση είναι πολύ επικίνδυνη. Μια παρακινδυνευμένη ενέργεια του οδηγού ή μια υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του αυτοκινήτου μπορεί να αποβεί μοιραία παρασέρνοντας το όχημα με τραγικές, πολλές φορές, συνέπειες.

Όταν τα νερά ενός χειμάρρου περνούν πάνω από μία «ιρλανδική διάβαση», είναι επικίνδυνο να περάσει κάποιος από αυτή, γιατί δεν βλέπει το τσιμέντο ή την άσφαλτο και έτσι δεν μπορεί να υπολογίσει το ύψος του νερού. Πόσο μάλλον, όταν ο οδηγός επιχειρήσει να την περάσει κατά τη διάρκεια της νύκτας.

Φυσικό επόμενο είναι να μην βλέπει πιθανές μεγάλες πέτρες που κουβάλησε το νερό πάνω στο οδόστρωμα, με αποτέλεσμα αν περάσει από την διάβαση να προξενήσει ζημιά στο αυτοκίνητό του. Το ίδιο μπορεί να γίνει και όταν στο οδόστρωμα που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού υπάρχει λακκούβα.

Η «ιρλανδική διάβαση» δεν ενδείκνυται για πέρασμα ούτε με δίκυκλο αλλά ούτε και με τα πόδια μετά από έντονη βροχόπτωση. Μπορεί ο διαβάτης να γλιστρήσει και μετά να είναι αδύνατο να σηκωθεί εξαιτίας της ορμής του νερού.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε, σύμφωνα με την ενημέρωση του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής, ότι υπάρχουν πάνω από 1.200 χείμαρροι στη χώρα μας και η προσέγγιση σε αυτούς είναι εντελώς διαφορετική για τον καθένα.

Συνήθως όταν υπάρχουν «ιρλανδικές διαβάσεις» καλό είναι να προτιμάμε τις εναλλακτικές διαδρομές, ή να επιλέγουμε τη διαδρομή με γέφυρα και ας είναι αρκετά χιλιόμετρα μακριά.