«Σου χρωστάμε πολλά μάνα, αλλά πάνω απ’ όλα την ανθρωπιά που μας έμαθες. Θα σου πω κάτι, πρέπει να ήταν το 2000, που μου μίλησες, λέγοντάς μου: ‘Αυτοί οι γείτονες πρέπει να περνάνε δύσκολα. Πρέπει κάτι να κάνεις’. Θυμάσαι μάνα; Μου το θύμιζες πάντα τέλος του μηνός για να πηγαίνω να αφήνω κάποια λεφτά στο γραμματοκιβώτιο. Και μου είπες ότι δεν πρέπει να το ξέρει κανείς. Ωστόσο μετά από 6 χρόνια που έφυγες με έπιασαν ένα βράδυ. Και μου είπαν:’Εσείς;’. ‘Όχι εγώ, η μάνα μου απάντησα’. Αυτή ήσουν ρε μάνα».