Ειδικότερα, η υπηρεσία συνιστά στους καταναλωτές να χρησιμοποιούν το δικό τους μέτρο και να μην εμπιστεύονται, αποκλειστικά, το μετρητή του βυτιοφόρου ή τον εξωτερικό σωλήνα ένδειξης της στάθμης της δεξαμενής. Παράλληλα, τους εφιστά την προσοχή όσον αφορά στο χρώμα του πετρελαίου, τονίζοντας πως θα πρέπει να είναι κόκκινο και όχι θολό (αποτελεί ένδειξη ποιότητας).

Οπως σημειώνεται, ο καταναλωτής πρέπει να ξέρει να υπολογίζει, με ακρίβεια, πόσα λίτρα πετρελαίου αντιστοιχούν σε κάθε εκατοστό ύψους της δεξαμενής. Γι’ αυτό το σκοπό πολλαπλασιάζει το μήκος, επί το πλάτος, επί το ύψος αυτής, π.χ. 2×1,25×1=2,5 m3 λίτρα. Επομένως, 2.500:100=25 λίτρα ανά εκατοστό ύψους (εσωτερικές διαστάσεις).

Το πετρέλαιο που παραλαμβάνει ο καταναλωτής προκύπτει αν πολλαπλασιάσει το ύψος του καυσίμου που προστέθηκε στη δεξαμενή με τα λίτρα ανά εκατοστό που αυτή χωράει. Αν π.χ. η δεξαμενή είχε 18 cm πετρέλαιο πριν και 78 cm μετά, προστέθηκαν 7818=60cm, δηλαδή βάσει του προηγούμενου παραδείγματος με τα 25 λίτρα ανά εκατοστό ύψους παραλαμβάνει 60×25=1500 λίτρα πετρέλαιο.

Από εκεί και πέρα, αναφέρεται πως είναι αναγκαίο να πραγματοποιείται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο συντήρηση-ρύθμιση του συστήματος της κεντρικής θέρμανσης (λιγότερη κατανάλωση πετρελαίου, εξοικονόμηση χρήματος). Το πλέον ενδεδειγμένο χρονικό διάστημα γι’ αυτήν την εργασία είναι αμέσως μετά τη λήξη της περιόδου θέρμανσης (δηλαδή Απρίλιος και Μάιος), ώστε να μην μείνουν κατάλοιπα καύσης κατά την καλοκαιρινή περίοδο, οπότε και θα είναι πιο δύσκολος ο καθαρισμός του.

Τέλος, η ΓΓΕΠΚ υπογραμμίζει πως δεν πρέπει ο καυστήρας του πετρελαίου να λειτουργεί χωρίς καύσιμα, διότι καταστρέφονται η αντλία και το μπεκ, καθώς επίσης πως κατά τον εφοδιασμό ο καυστήρας πρέπει να είναι κλειστός για λόγους ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος.

Από την έντυπη έκδοση