Αναλυτικά η ανακοίνωσή τους:

«Η  κοινή γνώμη παρακολουθεί, άναυδη, μια ποινική «επιχείρηση» στρεφόμενη κατά δύο δικηγόρων, οι οποίοι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον ανακριτή από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία υπό συνθήκες που προσιδιάζουν στους πλέον επικίνδυνους καταζητούμενους εγκληματίες, κατά βάναυσο θρυμματισμό του τεκμηρίου της αθωότητας και των υπερασπιστικών τους δικαιωμάτων, και κατά τρόπο που θα στιγματίσει για πάντα την προσωπικότητά τους.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ποινική εμπειρία για να καταλάβει κανείς ότι δύο επαγγελματίες με διαδρομή δεκαετιών, με σταθερή επαγγελματική έδρα-γραφείο και διαδρομή, και με καθημερινή παρουσία στα δικαστήρια, δεν είναι ύποπτοι φυγής, ούτε διαπράξεως νέων απεχθών εγκλημάτων, προϋποθέσεις που πρέπει αναγκαία κατά το Νόμο να συντρέχουν, προκειμένου να εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως.

Το ένταλμα συλλήψεως είναι μια ακραία πράξη δικονομικού καταναγκασμού της πολιτείας. Σημαίνει πως ένας πολίτης θα στερηθεί την ελευθερία του χωρίς, προηγουμένως, να έχει εκθέσει τις απόψεις του έναντι των αρμόδιων δικαστικών και εισαγγελικών αρχών για όσα του προσάπτονται. Προς τούτο και πρέπει να εκδίδεται με φειδώ και σύνεση, και αυτονοήτως με ευλαβική των προϋποθέσεων του Συντάγματος και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Βεβαίως κανείς δε μπορεί να γνωρίζει το περιεχόμενο της προκείμενης ποινικής δικογραφίας, που είναι (ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι) μυστική. Φαντάζει, όμως, τουλάχιστον οξύμωρο το να θεωρούνται πιθανοί φυγόδικοι και οιονεί εγκληματίες άνθρωποι που βρίσκονται καθημερινά ακριβώς εκεί, όπου το σε βάρος τους ένταλμα εκδόθηκε και εκτελέσθηκε: Στους χώρους απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης. Εάν, δηλαδή, κλητεύονταν από τον αρμόδιο ανακριτή προς απολογία, και η ποινική τύχη τους κρινόταν μετά από αυτήν, υπάρχει έστω και ένας που να αμφιβάλλει για την προσήκουσα έλευσή τους;

Δημιουργεί, λοιπόν, τουλάχιστον προβληματισμό και η έκδοση, αυτή η ίδια, των δύο προκείμενων ενταλμάτων, και η δημοσιότητα και ο τρόπος, υπό τον οποίο αυτά εκτελέσθηκαν. Όταν, μάλιστα, προέρχονται από έμπειρους ποινικούς λειτουργούς, που αναντίρρητα γνωρίζουν τα όσα προβλέπονται, επί του θέματος, από τη Νομοθεσία. Και όταν, ακόμη, η συγκεκριμένη υπόθεση φαίνεται πως σχετίζεται με πρόσωπα αμφιβόλου ηθικής και με ύποπτα, τουλάχιστον, συμφέροντα.

Την τύχη των δύο συναδέλφων θα την κρίνει η Δικαιοσύνη τη Δευτέρα. Ελπίζω με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Τα όσα, όμως, έως τώρα έγιναν, έχουν ήδη κριθεί. Τουλάχιστον από όσους έχουν την ψυχραιμία να κοιτάξουν το Νόμο πίσω από τις κραυγές και τις ενδεχόμενες σκοπιμότητες. Και, άλλωστε, σήμερα είναι αυτοί. Αύριο, όμως, μπορεί να μην είναι αυτοί. Μπορεί να είναι, στη θέση τους, κάποιος από εμάς».

Τη  δήλωση υπογράφουν οι 15 πρώην πρόεδροι των Δικηγορικών Συλλόγων:

Αθηνών: Δημήτρης Παξινός και Γιάννης Αδαμόπουλος Θεσσαλονίκης: Δημήτρης Γαρούφας  και Γιάννης Παπαδόπουλος

Ροδόπης: Γιώργος Κυμπαρίδης

Τρίπολης: Δημήτρης Κωστόγιαννης

Ρόδου: Κώστας Σαρρής

Ναυπλίου: Θόδωρος Καζάς

Τρικάλων: Κοντόγιαννης Δημήτρης

Ορεστιάδος: Καπετανίδης Χρήστος

Σπάρτης: Δημητράκουλας Κώστας

Αγρινίου: Ζώης Ανδρέας και Υφαντής Λεωνίδας

Λειβαδιάς: Μπίνιος Λουκάς

Ηγουμενίτσας: Παύλος Τζόβαρας