Τι συνέβη τον Ιούνιο του 1985 και του 1992 σε διπλανά χωριά της Γορτυνίας; Δεν υπήρξαν μάρτυρες, σαν να άνοιξε η γη και να «κατάπιε» έναν 6χρονο και έναν 10χρονο. Δύο υποθέσεις που τότε ήταν άσχετες μεταξύ τους και τώρα 31 και 24 χρόνια μετά αντίστοιχα ξαναμπαίνουν στο μικροσκόπιο των Αρχών και θα προσπαθήσουν να βρουν την άκρη του νήματος.

Το μυστήριο για την τύχη των παιδιών, των οποίων τα ίχνη χάθηκαν ξαφνικά, σαν να άνοιξε η γη και να τα κατάπιε, πριν από 31 και 24 χρόνια, προκαλεί «πονοκέφαλο» στις Αρχές, καθώς διαπιστώνεται ότι οι δύο υποθέσεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά.

Στον «καυτό» φάκελο των δύο πανομοιότυπων εξαφανίσεων περιλαμβάνεται μάλιστα, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Espresso», και το θρίλερ με το παιδικό κρανίο που εντοπίστηκε στην ευρύτερη περιοχή, αλλά δεν έγινε ποτέ τεστ DNA.

Η μία υπόθεση, που είχε συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία, συνέβη τον Ιούνιο του 1992, όταν ο 10χρονος, τότε, Γιώργος Παρασκευόπουλος εξαφανίστηκε από το χωριό Δήμητρα.

Ακριβώς επτά χρόνια νωρίτερα είχε σημειωθεί η επίσης μυστηριώδης εξαφάνιση του 6χρονου Μιχάλη Μήτρου και μάλιστα σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων.

Τότε, δεν πήρε μεγάλες διαστάσεις, όμως φαίνεται ότι οι δύο περιπτώσεις έχουν κοινά στοιχεία.

Αυτά εξετάζουν τώρα οι δύο αδελφές του Μιχάλη, οι οποίες ξεκινούν από το μηδέν πι οργανωμένα τις έρευνες, ώστε να απαντήσουν στα ερωτήματα για την τύχη του αδελφού τους.

«Ήταν επίσης Ιούνιος! 25 Ιουνίου του 1985. Όπως κάθε μέρα, φύγαμε με τα πόδια από τη στάνη με σκοπό να επιστρέψουμε σπίτι μας, στο Λεβίδι, από την επαρχιακή οδό. Σε εκείνη τη διαδρομή εξαφανίστηκαν για πάντα τα ίχνη του Μιχάλη. Ποτέ και κανείς δεν κατάλαβε τι συνέβη», εξηγεί η 38χρονη σήμερα Ελπίδα Μήτρου.

«Έγιναν για ημέρες έρευνες στην περιοχή, σχεδόν επί έναν μήνα, ακόμα και από τον στρατό. Έψαχναν παντού, μέχρι και στα πηγάδια, μη τυχόν και είχε πέσει μέσα ο μικρός. Μετά οι γονείς μου προσπάθησαν μόνοι τους να τον αναζητήσουν, χωρίς αποτέλεσμα. τα χρόνια πέρασαν και δεν βρέθηκε το παραμικρό», προσθέτει η αδελφή της, Βασιλική.

Τα «σύννεφα» πύκνωσαν

Όταν η Βασιλική ενημερώθηκε για την υπόθεση του Γιωργάκη, διαπίστωσε κοινά σημεία στις δύο εξαφανίσεις.

Όπως και ο Μιχάλης, το 10χρονο αγόρι χάθηκε από τη στάνη του παππού του στα ορεινά του χωριού Δήμητρα, όταν ο ηλικιωμένος το άφησε μόνο του σε μια πηγή για να γεμίσει δυο παγούρια νερό. Ήταν 24 Ιουνίου του 1992.

Ο τρόπος, η περιοχή και η ημερομηνία είναι πανομοιότυπα, ενώ μυστήριο αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπήρξαν καθόλου μαρτυρίες.

Τα «σύννεφα» πύκνωσαν, όταν ψάχνοντας επιπλέον στοιχεία μέσα από τον φάκελο της εξαφάνισης του αδελφού τους, οι δύο γυναίκες ενημερώθηκαν από αστυνομικούς ότι δέκα χρόνια μετά είχε εντοπιστεί το κρανίο ενός παιδιού!

Μάλιστα, σύμφωνα με τις Αρχές, είχε βρεθεί στην περιοχή Νούδημος, σε κοντινή απόσταση από τα σημεία των εξαφανίσεων.

Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, ποτέ δεν έγινε κάποια ενέργεια για ταυτοποίηση με ένα από τα δύο αγνοούμενα, ανήλικα παιδιά.

«Θα εξετάσουμε όλα τα δεδομένα της υπόθεσης της εξαφάνισης του Μιχάλη και θα συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία, που ίσως μπορέσουν να μας δώσουν κάποιες απαντήσεις», τόνισε ο ιδιωτικός ερευνητής Γιώργος Τσούκαλης, ο οποίος έχει αναλάβει την υπόθεση.

Ο Μιχάλης Μήτρου, αν βρίσκεται στη ζωή, θα είναι 37 ετών και, όπως θυμούνται οι αδελφές του, είχε μία μεγάλη ελιά στην κνήμη του αριστερού ποδιού του.