Με αφορμή την 48ωρη άδεια του «Λουκά» της 17Ν, πολλοί «παλιοί και νέοι» αστυνομικοί ανέσυραν από τη μνήμη τους τις δολοφονίες του, την «πίκρα» από την έλλειψη βοήθειας και τις αλήθειες και τα ψέματα του βιβλίου του.
Ο «φαρμακοχέρης» εκτελεστής της «17 Νοέμβρη» με τις 11 δολοφονίες, μετά την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του συντρόφου του Σάββα Ξηρού, αναζητούσε απεγνωσμένα και μάταια εκείνους που θα έπρεπε να τον βοηθήσουν, σύμφωνα με το «σχέδιο» της οργάνωσης σε μια τέτοια περίπτωση.

Πήγε στη γιάφκα της οδού Δαμάρεως στο Παγκράτι, «καταχώνιασε» την παλιά γραφομηχανή και το πρώτο 45άρι της οργάνωσης, γύρισε στα στέκια χωρίς… συνάντηση, έπειτα έφθασε στην Αίγινα, μετακινήθηκε στο Αγκίστρι και έπειτα από δύο μήνες… διαλογισμού αποφάσισε να παραδοθεί. Ακόμη και η παράδοση ενός τρομοκράτη-δολοφόνου είχε χιουμοριστικά χαρακτηριστικά, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς της φρουράς της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, που εύλογα φοβήθηκαν ότι οπλοφορούσε και συνεργοί του ήταν έξω για να επιχειρήσουν την «προσβολή του κτιρίου».

«Μικρό κεφάλαιο»

Παλιά στελέχη της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας σχολίαζαν πως ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι «μικρό κεφάλαιο» στο βιβλίο της εγχώριας τρομοκρατίας, ωστόσο… αγχώνεται να δώσει το «δαχτυλίδι» σε όψιμους επαναστάτες, ενώ είπε πολλά… ψέματα στην πρώτη του συγγραφική απόπειρα. Ενας από τους τρεις αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, που από τα νεανικά του χρόνια βάδισε παράλληλα με τους «αντιπάλους» του «ΕΛΑ» και της «17Ν» έως την εξάρθρωση και τη σύλληψη μελών τους, μιλώντας στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής αναγνωρίζει στον Δημήτρη Κουφοντίνα την ανασύσταση της «17Ν» μετά το 1983, με την επισήμανση ότι στρατολόγησε άτομα ικανά επιχειρησιακά αλλά «κενούς» ιδεολογικά.

Τονίζει ότι κατά τη διάρκεια των δύο μηνών «απομόνωσης» πριν αποφασίσει να παραδοθεί απευθύνθηκε σε δύο ομάδες «συντρόφων» του, σε εκείνους που μίλησαν αναλαμβάνοντας την ευθύνη της δράσης τους στην οργάνωση και σε εκείνους που ήξεραν και δεν μίλησαν, όπως ο φερόμενος αρχηγός Αλέξανδρος Γιωτόπουλος.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Δημήτρη Κουφοντίνα, σύμφωνα με το συγκεκριμένο αξιωματικό, είναι ο εξωραϊσμός της δράσης του ίδιου και 2-3 κοντινών του, ενώ αισθάνθηκε προδομένος που το τρομοκρατικό «κύκλωμα» δεν είχε τα περιθώρια να αντέξει το βάρος της υπόθαλψής του, μετά την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού.
Ξεκίνησε την τρομοκρατική του πορεία διαβάζοντας και εκείνος τα «Λιπάσματα» το 1978. Ηταν το βιβλιοδετημένο έντυπο περίπου 70 σελίδων, με πράσινο εξώφυλλο και ψευδεπίγραφο τίτλο: «Εξαιρετικά χημικά λιπάσματα και κυριότερες αντιδράσεις στη χρήση τους». Ηταν το μανιφέστο του «ΕΛΑ».

Ο πρώην αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας είχε εντυπωσιαστεί από το συγγραφικό εγχείρημα του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος δεν παρέθετε λεπτομέρειες, αλλά είχε αποκλειστικό ενδιαφέρον να «εμπνεύσει» νέες γενιές τρομοκρατών και η συνέχιση της ένοπλης δράσης όταν λέει αρκετές φορές πως μπορεί να γίνει από «απλούς αγωνιστές, με διάθεση και κατανόηση των σημερινών προβλημάτων». Σε κατά καιρούς δημοσιεύσεις κειμένων του προσδιορίζει πως και εκείνοι λειτούργησαν με απλά υλικά και «οικοδόμησαν» μόνοι τους την τρομοκρατική δράση τους, δίνοντας το έναυσμα στους νεότερους και «πρόθυμους» να κρατήσουν όπλο.

Στο βιβλίο του είπε και ψέματα, όταν παρουσίαζε νεκρό το «γέρο» επιχειρηματία των βόρειων προαστίων, ο οποίος τους έδινε πληροφορίες και έκαναν «παρέα», αλλά είναι ακόμη ζωντανός. Πριν από το Αγκίστρι, το τρομοκρατικό «κύκλωμα» δεν άντεξε το βάρος της υπόθαλψής του, με τον Κουφοντίνα να βρίσκεται σε αδιέξοδο, το οποίο μετέτρεψε σε «ηρωική έξοδο».

Το «λάθος»

Ο «φαρμακοχέρης» της «17Ν» έχει παραδεχθεί αρκετές φορές το «λάθος» της υπερενίσχυσης του «στρατιωτικού» τομέα αφήνοντας στην τύχη του τον ιδεολογικό. Εγραψε και μόνος του για «λανθασμένες στρατολογίες» και μονόπλευρη ανάπτυξη της οργάνωσης. «Πήραν άτομα, ικανούς επιχειρησιακά αλλά κενούς ιδεολογικά». «Ατομο που είχαμε συλλάβει στη Θεσσαλονίκη μίλησε περισσότερο απ’ ό,τι ο Χριστόδουλος Ξηρός. Κάθε “κουβέντα” του ήταν και ένταλμα σύλληψης μέλους της “17Ν”. Οταν τελείωσε, ρώταγε “αν μπορεί να πάει στα πρόβατα”», αναφέρει ενδεικτικά ο πρώην αξιωματικός. Το λέει και μόνος του, άλλωστε, στο βιβλίο του, που μιλά για συλληφθέντες με συμπεριφορά… ναυαγού, χωρίς στέρεη ιδεολογική βάση και χαρακτήρα, οι οποίοι πρόδωσαν αρχές, ιδέες, φίλους, αδερφούς και συντρόφους.

«Οι συλληφθέντες είχαν ακριβώς την απελπισία του ναυαγού. Την απόγνωση του αβοήθητου, του εγκαταλειμμένου που μένει μόνος απέναντι στη μανία των κυμάτων. Εχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους, έχαναν κάθε κουράγιο, κάθε πίστη. Ο τρόμος παρέλυε κάθε λογική. Οταν, μάλιστα, δεν υπάρχει στέρεη ιδεολογική βάση, ισχυρή συγκρότηση του χαρακτήρα για να ανταποκριθείς στην εσωτερική σύγκρουση (αξιοπρέπεια-πνιγμός ή ομολογία-σανίδα σωτηρίας). Η αιώνια σύγκρουση αξιών, το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Οταν, επιπλέον και προπαντός, δεν υπάρχει αναλαμπή ελπίδας από εκείνους που είχαν την ηθική αρμοδιότητα να σταθούν ακλόνητοι. Τότε ο πανικός οδηγεί σε φυσική αποδιοργάνωση της συμπεριφοράς. Μπροστά στην καθολική ήττα αποδέχεσαι ως κάτι φυσικό και την πλήρη προσωπική ήττα. Την προδοσία των αρχών και των ιδεών τότε την ακολουθεί η προδοσία φίλων, αδερφών, συντρόφων. Μαζί με το έδαφος κάτω από τα πόδια σου χάνεις και κάθε ιδεολογική βάση, κάθε έρμα, κάθε ηθική αρχή», έγραφε ο «Λουκάς» της «17Ν».

«Αναγέννηση»

«Ο “ΕΛΑ” ήταν στρατός το 1975. Τη διετία 1979-1981 αποχώρησε περίπου το 90% εκείνων που είχαν ένοπλη δράση. Δεν επιθυμούσαν την αιματηρή συνέχιση του αγώνα τους αλλά στοχευμένες βομβιστικές ενέργειες με ιδιαίτερη σημασία. “Oχι αίμα και ληστείες”, αυτά ήταν τα βασικά αίτια διάσπασης με εκείνους που δημιούργησαν τη “17Ν”, μετά από ομηρικούς καυγάδες», περιγράφει ο πρώην αξιωματικός.

Συμπληρώνει, επίσης, πως ο Κουφοντίνας ήταν εκείνος που ουσιαστικά προχώρησε στην επιχειρησιακή ανασύσταση της «17Ν» μετά το 1983: «Δεν είχαν μείνει πολλοί τότε. Ο “Λάμπρος”, η “Aννα” και 1-2 ακόμη. Τότε ήταν που ο “ψηλός” μπήκε στα Εξάρχεια αναζητώντας νέους “αναβιωτές” της δράσης της “17Ν”. Βρήκε τον Κουφοντίνα»…

Τα μέλη της «17Ν» που συνεχίζουν να βρίσκονται στη φυλακή

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το 2016 αιτείται αποφυλάκιση, με το σκεπτικό ότι ήταν 72 ετών, ενώ ως «αποδεικτικό» σωφρονισμού ανέφερε ότι απέκτησε δύο Master Μαθηματικών, ένα διδακτορικό και έχει την επάρκεια να διδάξει σε οποιοδήποτε γαλλικό πανεπιστήμιο. H αίτηση απορρίπτεται.

ΣΑΒΒΑΣ ΞΗΡΟΣ: 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη. Συμμετοχή σε 5 δολοφονίες, ληστείες, εκρήξεις. Αρνήθηκε να αποφυλακιστεί για θρησκευτικούς λόγους, αν και μπορούσε για λόγους υγείας εκμεταλλευόμενος το καθεστώς με το βραχιολάκι.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΞΗΡΟΣ: Η… πλούσια δράση του με τη «17Ν» περιλαμβάνει 33 ενέργειες. Καταδίκη 6 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη. Είχε αιτηθεί και είχε λάβει 6 άδειες. Στην 7η άδεια (6-1-2014) δεν επέστρεψε. Μένει στην παρανομία για ένα χρόνο με ενεργό δράση: τρομοδέμα στο Α.Τ. Ιτέας, σε εφορία, συμμετοχή στο σχέδιο «Γοργοπόταμος».

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Φοιτητής Πληροφορικής μέσα από τις φυλακές, έχει λάβει εκπαιδευτικές άδειες για να παρακολουθεί τα μαθήματα-εργαστήρια. Μετά την απόδραση Ξηρού είχε αιτηθεί άδεια, η οποία απορρίφθηκε.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Ο μόνος φίλος του Γιωτόπουλου στη φυλακή. Λαμβάνει άδειες και επισκέπτεται την οικογένειά του στην Αθήνα.

Ποιοι είναι εκτός

ΒΑΣΙΛΗΣ ΞΗΡΟΣ: Αποφυλακίστηκε το 2011 μειώνοντας την ποινή του με εργασία μέσα στις φυλακές. Μένει στη Χαλκιδική, μαζί με τους γονείς του στο χωριό Καλλικράτεια και δουλεύει ως κτηνοτρόφος. Ασχολείται με σκίτσα.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Αποφυλακίστηκε το 2007. Εργάζεται σε εταιρία πώλησης οικοδομικών υλικών.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Είχε νοικιάσει τη γιάφκα στη Δαμάρεως. Εχει εκτίσει τα 3/5 της ποινής του και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, στην Καλαμιαριά, και ασχολείται με την οικογενειακή επιχείρηση επιπλοποιίας. Διατηρεί μουσικό συγκρότημα και ασχολείται με την μπλουζ μουσική.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΕΛΙΟΣ: Εκπαιδευτικός, ζήτησε όταν αποφυλακίστηκε να επιστρέψει στη δημόσια εκπαίδευση. Το αίτημά του απορρίφθηκε.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αποφυλακίστηκε το 2010 και από υπάλληλος σε μεσιτικό γραφείο πλέον είναι κηπουρός.

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αποφυλακίστηκε πολύ πρόσφατα μειώνοντας την ποινή του έπειτα από εργασία στο φούρνο της φυλακής.

ΘΩΜΑΣ ΣΕΡΙΦΗΣ: Αποφυλακίστηκε το 2007. Καταδικάστηκε σε 17 χρόνια και η ποινή του στο Εφετείο μειώθηκε στα 8. Εργάζεται σε εστιατόριο. Μετά τη φυλακή παντρεύτηκε και έγινε πατέρας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής