Την ώρα που η κυβέρνηση πανηγυρίζει επειδή λέει πως θα ασκήσει πιέσεις για να μη μένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, άφησε επί δύο έως τρεις μήνες χωρίς αποδοχές περίπου 350 συμβασιούχους της Υπηρεσίας Ασύλου. Πρόκειται για εργαζομένους που χειρίζονται δεκάδες χιλιάδες υποθέσεις προσφύγων και μεταναστών σχετικά με τη χορήγηση ασύλου, τη μετεγκατάσταση σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την επανένωση με τις οικογένειές τους ή την επιστροφή τους εφόσον κανένα από τα παραπάνω αιτήματα δεν γίνει δεκτό.

Υπενθυμίζεται ότι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα είχε εμφανισθεί τον περασμένο Φεβρουάριο, την ίδια στιγμή που άνθρωποι πέθαιναν μέσα στο κρύο και ξεσπούσαν βίαια επεισόδια στα hotspots των νησιών. Τότε και αφού έγιναν απεργίες, εκπρόσωποι των συμβασιούχων συναντήθηκαν με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Η συνάντηση έγινε λίγο πριν από το Πάσχα στις 5 Απριλίου 2017 και οι κύριοι Γ. Μουζάλας και Γ. Μπαλάφας τους εξήγησαν «ότι οι καθυστερήσεις οφείλονται στις διαδικασίες που απαιτούνται για σύσταση οργανισμού του νέου υπουργείου, ενώ κατέστησαν σαφές ότι δεν υπάρχει καμία εκ προθέσεως καθυστέρηση στην καταβολή μισθών».

Η παραπάνω διαβεβαίωση ενδεχομένως να καθησύχασε τότε τους εργαζομένους, οι οποίοι όμως, αφού έμειναν και πάλι απλήρωτοι μέσα στο καλοκαίρι, είδαν την περασμένη Πέμπτη τον υφυπουργό κ. Μπαλάφα που είπε ότι «η σημαντική καθυστέρηση, που όντως υπήρξε, οφείλεται σε τεχνικές γραφειοκρατικές δυσκολίες, οι οποίες θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα επαναληφθούν και εργαζόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση». Σημειωτέον ότι:

1. Οι παραπάνω εργαζόμενοι πληρώνονται κυρίως από ευρωπαϊκά κονδύλια τα οποία παλαιότερα διαχειριζόταν η Υπηρεσία Ασύλου με τη δική της οικονομική υπηρεσία, η οποία, όμως, καταργήθηκε αφού συστάθηκε (θεωρητικώς) αυτόνομο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής τον Νοέμβριο του 2016.

2. Οι εργαζόμενοι κατέβηκαν σε κινητοποιήσεις και τον Μάιο, καθώς οι υπηρεσίες τους δεν διέθεταν καν συνεργεία καθαριότητας, την ίδια στιγμή που υποδέχονται καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες με βεβαρημένο ιστορικό υγείας λόγω των συνθηκών μέσω των οποίων έφθασαν στη χώρα μας.

3. Αντίστοιχη αναστάτωση είχε προκύψει στο προηγούμενο διάστημα και στην Αρχή Προσφυγών, την άλλη υπηρεσία η οποία εξετάζει τα αιτήματα σε δεύτερο βαθμό αφού έχουν απορριφθεί στον πρώτο. Μετά το καλοκαίρι του 2016, η Αρχή αυτή βασίζει τη λειτουργία της σε Επιτροπές που απαρτίζονται κυρίως από εν ενεργεία δικαστικούς, οι οποίοι μάλιστα λαμβάνουν αμοιβή 2.400 ευρώ μηνιαίως. Ομως και πάλι είχαν καθυστερήσει οι διαδικασίες στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και οι δικαστικοί έμεναν απλήρωτοι από τον Δεκέμβριο και μέχρι τον περασμένο Ιούλιο. Βεβαίως, οι δικαστικοί δεν προχώρησαν επισήμως σε απεργιακή κινητοποίηση, αλλά βρήκαν άλλο τρόπο να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους μειώνοντας τους ρυθμούς…

4)Με βάση τα μπερδεμένα στατιστικά που δημοσιεύει η Υπηρεσία Ασύλου, οι υπάλληλοί της έχουν κληθεί τα τελευταία χρόνια να επεξεργασθούν:

-110.505 αιτήσεις ασύλου για επεξεργασία σε πρώτο βαθμό

-22.026 αιτήσεις ασύλου σε δεύτερο βαθμό υπό τη μορφή προσφυγών μετά από απορριπτική απόφαση στον πρώτο βαθμό

-27.378 αιτήματα για μετεγκατάσταση σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης

-16.684 αιτήματα στο πλαίσιο του Κανονισμού του Δουβλίνου για οικογενειακή επανένωση, μετακίνηση ανηλίκων κ.λπ.

Οπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, πίσω από κάθε αίτημα μπορεί να κρύβεται μία ή περισσότερες ανθρώπινες τραγωδίες, αλλά, σε κάποιες περιπτώσεις, και η προσπάθεια ανθρώπων να παρακάμψουν τους κανόνες ασφαλείας και τις διεθνείς συνθήκες για αλλότριους σκοπούς. Προφανής είναι η τεράστια ευθύνη που καλείται να σηκώσει η συγκεκριμένη υπηρεσία την ίδια στιγμή που η χώρα μας έχει δεχθεί στο παρελθόν σφοδρή κριτική για χαλαρούς ελέγχους και έχει τιμωρηθεί με ειδικά μέτρα. Πρόκειται για μια κατάσταση που απλώς διευκολύνει όσους βρίσκουν «παραθυράκια» για να διαφύγουν (πληρώνοντας π.χ. διακινητές), ενώ όσοι είναι πιο αδύναμοι μπορεί να χάσουν ακόμη και τις δυνατότητες που παρέχουν οι διεθνείς συνθήκες.

Η εξέλιξη που είχε ένα από τα παραπάνω προγράμματα, εκείνο για την οργανωμένη μετεγκατάσταση προσφύγων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σχετίζεται σαφώς με τον τρόπο λειτουργίας των αρμόδιων υπηρεσιών. Οπως αναφέραμε, κατατέθηκαν 27.378 αιτήματα ενώ στα κράτη είχαν «ανοίξει» σχεδόν 29.000 θέσεις. Ομως, τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν εξαγγέλθηκε το σχετικό διετές πρόγραμμα, γινόταν λόγος για πάνω από 60.000 θέσεις. Στο μεταξύ, όμως, πολλά ευρωπαϊκά κράτη έθεσαν σειρά περιορισμών ενώ κάποια σήκωσαν ψηλούς φράχτες αρνούμενα να δεχθούν έστω και έναν πρόσφυγα (Αυστρία, Ουγγαρία), ενώ άλλα πήραν λίγες δεκάδες (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία). Η Ευρωπαϊκή Ενωση αντέδρασε απειλώντας με κυρώσεις τα κράτη που δεν δείχνουν αλληλεγγύη, αλλά το αποτέλεσμα είναι πως στην πραγματικότητα έχουν μεταφερθεί μόλις 18.572 άνθρωποι.
Από την άλλη πλευρά, ελάχιστες είναι και οι επιστροφές στην Τουρκία. Περίπου 1.300 επεστράφησαν μετά τον περασμένο Μάρτιο που ξεκίνησε η εφαρμογή της αποκαλούμενης ευρωτουρκικής συμφωνίας, ενώ στο ίδιο διάστημα έχουν μπει στην Ελλάδα πάνω από 40.000 άνθρωποι. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην υπολειτουργία των υπηρεσιών, αλλά και στη δικαστική εκκρεμότητα που υπάρχει, καθώς το Συμβούλιο της Επικράτειας δεν έχει αποφανθεί για το εάν η Τουρκία είναι τελικώς «ασφαλής τρίτη χώρα».

Με βάση τα παραπάνω, η κατάσταση στα νησιά έχει φθάσει και πολλές φορές έχει ξεπεράσει τα όρια, καθώς οι διαθέσιμοι χώροι δεν είναι επαρκείς για τέτοιους πληθυσμούς. Το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε μέχρι στιγμής με μεταφορές πληθυσμών στην ενδοχώρα, όπου όμως επικρατεί και πάλι πλήρης συσκότιση. Μετά τον περασμένο Δεκαπενταύγουστο, άλλαξε ο τρόπος ενημέρωσης για τις μετακινήσεις των προσφυγικών πληθυσμών. Δηλαδή, ενώ έως τότε έβγαινε κάθε εβδομάδα και μια λίστα που ενημέρωνε για το πόσοι άνθρωποι φιλοξενούνται πού και σε ποιες δομές ανά όλη την επικράτεια, τώρα δημοσιεύεται κατάλογος που αφορά μόνον τα νησιά!

Από αυτή τη νέου τύπου «ενημέρωση» προκύπτει ότι σε 19 μέρες ήρθαν στα νησιά 2.930 άτομα, δηλαδή κατά μέσον όρο περίπου 155 την ημέρα ενώ ο μέσος όρος για όλο το 2017 είναι ως τώρα 58 ανά ημέρα. Στο ίδιο διάστημα όμως εμφανίζονται 3.712 άτομα να φεύγουν από τα νησιά προς δομές της ενδοχώρας. Μόνο που ουδείς γνωρίζει σε ποιες περιοχές πήγε αυτός ο κόσμος ούτε σε τι είδους χώρους φιλοξενείται.

ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής