Ολοι οι ανωτέρω είχαν λάμψει κάποια στιγμή στη σκηνή του Lido, του διάσημου καμπαρέ που ταυτίστηκε όσο κανένα άλλο με τη νυχτερινή ζωή του Παρισιού μετά τον πόλεμο – μαζί φυσικά με το Μουλέν Ρουζ. Τώρα, όμως, έφτασε η στιγμή να περάσει στην Ιστορία. Η νέα ιδιοκτησία του Lido, η μεγάλη γαλλική αλυσίδα ξενοδοχείων Accor, ανακοίνωσε ότι το κτίριο που στεγάζει το κλαμπ πολύ σύντομα θα αλλάξει χρήση και θα μετατραπεί σε μοντέρνα αίθουσα μουσικών συναυλιών, χωρίς φαγητό και ποτό. Η πιο στενάχωρη, όμως, είδηση αφορούσε στην αναγγελία της Πέμπτης, για την απόλυση του μεγαλύτερου μέρους του προσωπικού -συνολικά 157 από τους 186 εργαζομένους, κυρίως του καλλιτεχνικού προγράμματος.

Ανοιχτό 365 μέρες το χρόνο στις καλές εποχές, το Lido χτυπήθηκε σκληρά από την πανδημία του Covid-19, που έβαλε φρένο στον τουρισμό και στις διεθνείς μετακινήσεις. Αλλωστε στα 76 χρόνια της λειτουργίας του η πλειονότητα της πελατείας του ήταν επισκέπτες από το εξωτερικό, που έβλεπαν το Lido σαν μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν του Παρισιού.

Μπορεί το στιλ της Μπελ Επόκ του 1900 να έμοιαζε ξεπερασμένο και οι αέρινες χορεύτριες με τα φτερά, τις γόβες και τα εκθαμβωτικά ακροβατικά να φάνταζαν μουσειακό είδος, ωστόσο το λιγότερο που μπορούσε να πληρώσει κανείς στο Lido ήταν 150 ευρώ το άτομο για μία από τις 1.000 θέσεις της αίθουσας, που λειτουργούσε συνήθως με δύο παραστάσεις την ημέρα.

Ολα αυτά, όμως, ανήκουν πια στο παρελθόν και το μόνο που μένει είναι ένα κοκτέιλ αναμνήσεων και πίκρας: «Δεν περίμενα να συμβεί αυτό το πράγμα, πάνω που η επιχείρηση άρχισε να ανακάμπτει. Σε κάποιες πρωινές παραστάσεις είχαμε πάνω από χίλιους θεατές. Δεν καταλαβαίνω γιατί το σταμάτησαν», δήλωσε η Λόρα Μπονούτσι, μια από τις παλαιότερες μοντελίστ του Lido. Εργάζεται εκεί 33 χρόνια και είναι μέλος του αριστερού εργατικού συνδικάτου CGT.

Ναός του καμπαρέ και του θεάματος μπουρλέσκ, το Lido ιδρύθηκε στις 20 Ιουλίου 1946 από τους αδελφούς Ζοζέφ και Λουί, αρχικά στο νούμερο 78 της λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων. Στη σημερινή του έδρα μεταφέρθηκε το 1977, ενώ το 2006 αγοράστηκε από την εταιρία υπηρεσιών τροφίμων Sodexo, που επένδυσε 24 εκατομμύρια ευρώ. Ιστορικό έμεινε το τηλεοπτικό σόου «Η Σίρλεϊ ΜακΛέιν στο Lido του Παρισιού», το 1979, που ήταν υποψήφιο για βραβείο Emmy κωμωδίας. Φυσικά, ο χώρος αποτέλεσε σκηνικό και άλλων ταινιών.

Παλαιότερα, μαζί με τους τραγουδιστές και τους χορευτές, εμφανίζονταν στη σκηνή του και διάφορα εξωτικά ζώα. Ομως, τα σύγχρονα ζωοφιλικά ήθη εξόρισαν σιγά σιγά αυτό το είδος διασκέδασης, ενώ και το γυναικείο γυμνό, που κυριαρχούσε στα σόου του Lido, έπαψε να εντυπωσιάζει όπως παλιά.

Το καλό νέο για τους θαυμαστές του παραδοσιακού καμπαρέ είναι ότι το έτερο παρισινό προπύργιο, το Μουλέν Ρουζ, στέκει γερά στα πόδια του. Κι αυτό, κατά το Γαλλικό Πρακτορείο, το οφείλει εν πολλοίς στην ομώνυμη ταινία του 2001, του σκηνοθέτη Μπαζ Λούρμαν.

Ειδήσεις σήμερα