Ο Ζιάντ και η Τζούλι Ανταρ ίσως δεν το γνωρίζουν, αλλά οι αναγνώστες των ημερολογίων τους που δημοσιεύονται στην «Guardian» και την ιστοσελίδα Israel21c, βλέπουν τον ίδιο τρόμο και οδύνη που βιώνουν οι άμαχοι και στις δυο πλευρές.
ΤΖΟΥΛΙ, ΤΕΛ ΑΒΙΒ
«Κολυμπάμε σε έναν ωκεανό θλίψης…»
» Ημέρα 1η, Σάββατο 7 Οκτωβρίου
Χτυπάει το ξυπνητήρι. Το είχα βάλει νωρίς να επισκεφτώ την εγγονή μου, 20 λεπτά οδικώς νότια του Τελ Αβίβ. Ο γιος μου λέει έχει αρχίσει να μπουσουλάει. Δεν είναι όμως αυτό, αλλά τηλεφώνημα από εκείνον. «Είμαστε καλά!». Μόνο δυο λέξεις, αλλά καταλαβαίνω: κάτι τρομερό συμβαίνει. Κάθε Ισραηλινός ξέρει ότι μέσα σε δευτερόλεπτα από μια τρομοκρατική επίθεση τα τηλέφωνα σε όλη τη χώρα θα λάβουν αμέτρητα μηνύματα και γονείς, παιδιά, φίλοι θα περιμένουν με αγωνία να ακούσουν «Είμαστε καλά». Στις 6:40, με τον άντρα μου είμαστε κολλημένοι σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Παρακολουθούμε και ανησυχούμε. Πύραυλοι πέφτουν βροχή στην πόλη που ζει ο γιος μας. Ενας κτυπά νηπιαγωγείο. Ευτυχώς είναι Σάββατο και ήταν κλειστό.
» Ημέρα 2η
Κλήθηκε ο έφεδρος γιος μου κι έχασα τον ύπνο μου. Στα καλά νέα ο ανιψιός μου σώθηκε με τους φίλους του από το φεστιβάλ, όπου εκατοντάδες νέοι σφαγιάστηκαν και άλλοι απήχθησαν όμηροι. Ισως από θαύμα. Οι τρομοκράτες είχαν αρχίσει να πυροβολούν όσους ήταν στα αυτοκίνητα μπροστά τους. Το δικό τους ήταν τζιπ. Ξέφυγαν μέσα από χωράφια.
» Ημέρα 6η και 9η
Πήγα στην κηδεία της κόρης στενού φίλου. Οταν πύραυλοι έπληξαν πόλη μπροστά μου, βρήκα καταφύγιο σε ένα χαντάκι με γαϊδουράγκαθα και κουνούπια στην άκρη του δρόμου. Πήγαμε σε άλλη κηδεία. Αυτή τη φορά μιας φίλης της κόρης μας που δολοφονήθηκε στο φεστιβάλ.
Σοκ στη Νέα Υόρκη: Άγνωστος έβαλε φωτιά σε άστεγη γυναίκα στο μετρό
» Ημέρα 10η
Κάθε μέρα μοιάζει με έναν ολόκληρο χρόνο, περιέχει το άγχος και τη συγκίνηση ενός χρόνου. Ολοι λένε ότι δε θυμούνται ποια μέρα της εβδομάδας είναι, τι συνέβη χθες. Κολυμπάμε σε έναν ωκεανό θλίψης, αλλά κολυμπάμε. Υπάρχει μια εικόνα από σήμερα το πρωί που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είχαμε χάσει κλειδιά και επιστρέψαμε στο νεκροταφείο μήπως τα βρούμε.
Βρήκαμε ένα νεαρό δίπλα σε έναν φρεσκοσκαμμένο τάφο με ένα ποτήρι καφέ στο χέρι. Τον χαιρέτησα. Χαμογέλασε. «Ηρθα να πιω τον πρωινό καφέ με την αδερφή μου».
ΖΙΑΝΤ, ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ
«Είμαι γαλήνιος με την ιδέα του θανάτου»
» Ημέρα 11η
Δεν έχω χάσει την ελπίδα, αλλά ποτέ δεν ήμουν τόσο γαλήνιος όσο τώρα με την ιδέα του θανάτου. Είμαι ακόμα ζωντανός, ενώ μητέρες χάνουν τα παιδιά τους κάθε μέρα. Γράφω με την αδερφή μου τη λίστα με τα πράγματα που χρειαζόμαστε. Πρωτίστως φάρμακα. Σήμερα οι άνθρωποι στη Γάζα δεν έχουν την πολυτέλεια να αρρωστήσουν. Σκέφτομαι τι θα έγραφε η ταφόπλακά μου. Θυμάμαι ένα ποίημα που διάβασα μια μέρα κι αγάπησα. «Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις, δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν. Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου στα ώριμα στάρια. Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα».
» Ημέρα 15η
Δεν έχουμε πόσιμο νερό. Παίρνω τηλέφωνο όλους τους οδηγούς που ξέρω να δω αν κάποιος μπορεί να μας βρει λίγο. Χρειαζόμαστε και τροφή για γάτες. Ποιος θα μου έλεγε ότι μια μέρα θα πλήρωνα για νερό και τροφή για γάτες όσο για ένα χρυσό κόσμημα. Χρειάζομαι και ράφτη. Το φερμουάρ της τσέπης του παντελονιού μου έσπασε. Το θέλω μην μου πέσει το πορτοφόλι αν χρειαστεί να τρέξουμε μέσα στη νύχτα. Καθώς είμαι στο ραφείο ακούγεται μεγάλη έκρηξη κοντά. Τα παιδιά κλαίνε. Κι εγώ φοβάμαι, όχι γι’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας, αλλά γιατί το συνηθίζω. Σε μόλις δυο βδομάδες δέχομαι το αφύσικο ως φυσιολογικό;
» Ημέρα 20η
Τσέκαρα το τηλέφωνό μου. Δεν έχω σήμα. Μια ώρα μετά ακούμε στο ραδιόφωνο «μπλακ άουτ στις τηλεπικοινωνίες». Δεν έχουμε Ιντερνετ, δεν λαμβάνουμε μηνύματα, δεν μπορούμε να τηλεφωνήσουμε. Δεν φοβόμαστε μόνο. Είμαστε τρομοκρατημένοι. Ηδη ζούσαμε διαρκώς στο φόβο. Είμαστε αντιμέτωποι με τον θάνατο κάθε δευτερόλεπτο. Τώρα έχουμε και δεμένα τα μάτια. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει τριγύρω, πώς είναι οι αγαπημένοι μας, κι αν συμβεί κάτι σε εμάς, κανείς δεν θα το μάθει. Αν οι τελευταίες τρεις εβδομάδες ήταν τρομακτικές, οι επόμενες θα είναι παράνοια…
Ειδήσεις σήμερα
Πόλεμος στο Ισραήλ: Ξέσπασε ο πατέρας της Τζολί για τα όσα είπε η κόρη του
Θρίλερ στο Αμβούργο: Ένοπλος κρατά όμηρο την 4χρονη κόρη του στο αεροδρόμιο [βίντεο]
Ανάλυση για τα Ελληνοτουρκικά: Πώς επηρεάζονται από τον πόλεμο στο Ισραήλ