Στη γειτονική χώρα, στις 14 Μαΐου, θα διεξαχθούν Προεδρικές εκλογές (σε δυο γύρους) καθώς και οι βουλευτικές εκλογές.

Η Τουρκική στατιστική υπηρεσία αναφέρει ότι, δικαίωμα ψήφου έχουν 62,4 εκατομμύρια Τούρκοι ( 4 εκατομμύρια του εξωτερικού ) εκ των οποίων, περίπου 13 εκατομμύρια είναι της «Γενιάς Ζ» , δηλ. γεννημένοι μετά το 2000, ενώ εξ αυτών έξι εκατομμύρια θα ψηφίσουν για πρώτη φορά ( 18άρηδες) .

Η εταιρεία Gezici, εκτιμά ότι οι νέοι ψηφοφόροι , είναι μεν «θυμωμένοι» με την κυβέρνηση, αλλά δεν είναι συνδεδεμένοι με μια συγκεκριμένη ιδεολογία, ενώ δεν εμπιστεύονται την αντιπολίτευση.

Εν τούτοις , το 80 % αυτής της γενιάς δεν θα ψηφίσει τον Τούρκο Πρόεδρο και το ΑΚΡ . Όμως υπάρχει ένα 20% που θα τον ψηφίσει στον Β’ γύρο, λέγοντας ότι: «οι περισσότερες κοινωνίες και οικονομίες του κόσμου με τον ιό και τον πόλεμο στην Ουκρανία περνούν δύσκολα. Επειδή η χώρα μας πρέπει σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να έχει κατάλληλο ηγέτη, θα ψηφίσω ΑΚΡ και Ερντογάν για να υλοποιήσει τα έργα του» .

Στην Τουρκία το 89,5% δηλώνουν μουσουλμάνοι (σύμφωνα με την Optimar). Το 60% των μουσουλμάνων αυτών, είναι Σουνίτες, το 37% Αλεβίτες, ενώ 3% δηλώνουν Jafaris, Nusayris και Twelver. Απ’ αυτούς, που δηλώνουν μουσουλμάνοι, το μεγαλύτερο ποσοστό ψηφίζει ΑΚΡ και Ερντογάν , μαζί με άλλα συντηρητικά κόμματα, ειδικά όσοι είναι υπέρ της Νομοθετικής επιβολής της μαντήλας, ζητώντας σταθερά την ίδρυση Türk Hilafeti/ Χαλιφάτου.

Σύμφωνα με μελέτη της Values ​​and Attitudes Survey, το 31,6% των Κούρδων θα ψηφίσει ΑΚΡ και Ερντογάν (36,4% είχαν ψηφίσει το 2018 ), αν όχι από τον Α’ γύρο τότε στον Β’ γύρο. Το CHP /Κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα, φαίνεται να έλκει μόλις το 13,5% των Κούρδων ( 9,2% το 2018 ).

Παρότι τα οικονομικά προβλήματα, οι δυσκολίες πρόσβασης στην εκπαίδευση και τη δικαιοσύνη αυξάνουν το αίσθημα της ανισότητας μεταξύ των Κούρδων – αν αφαιρέσουμε όσους θα ψηφίσουν HDP στον πρώτο γύρο των εκλογών – είναι πιθανόν στο δεύτερο γύρο αρκετοί εξ αυτών να ψηφίσουν ΑΚΡ και Ερντογάν, παρά CHP / Ρεπουμπλικάνους / Κεμαλιστές, με συνδετικό κρίκο την πίστη στο ισλάμ.

Μη ξεχνώντας πως οι Κούρδοι προδόθηκαν και κυνηγήθηκαν ιστορικά από το Κεμαλικό κοσμικό κόμμα, ήδη εξ αρχής , όταν ιδρύθηκε η Τουρκική δημοκρατία το 1923 και κυρίως μετά το 1938 με το θάνατο του Κεμάλ. Στις φετινές εκλογές θα εκλεγεί Πρόεδρος στο δεύτερο γύρο ( 50%+1 ) μόνο όποιος στηριχθεί από συμμαχίες κομμάτων και έχει παράσταση Νίκης.

Η Λαϊκή Συμμαχία, του AKΡ, MHP και BBP έχει μάθει να συνεργάζεται και να λειτουργεί τη συμμαχία εδώ και χρόνια , ενώ στηρίζει αυτόν που διοικεί 20+ χρόνια τη χώρα με την λογική που αρέσκονται να έχουν οι παραδοσιακοί Τούρκοι , δηλ. του Τürklerin Atası (Ατά Τούρκ / πατέρα των Τούρκων ) ή και Τürklerin babası ( μπαμπά των Τούρκων ) .

Αντίθετα η Εθνική συμμαχία των πέντε κομμάτων της Αντιπολίτευσης CHP, IYI SΑΑDET, DEVA, GELECEK, δεν μπόρεσε ακόμα να λειτουργήσει πρακτικά τη συμμαχία της επειδή δεν έχει τέτοια πολιτική κουλτούρα συνεργασιών, το δε Κουρδικό κόμμα HDP έκανε δική του συμμαχία με το Εργατικό Κόμμα (TİP), το Εργατικό Κόμμα (EMEP), το Κόμμα Κοινωνικής Ελευθερίας (TÖP), το Κόμμα Εργατικού Κινήματος (EHP) και την Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Συνελεύσεων (SMF), δηλώνοντας πως θα ορίσει άλλον υποψήφιο Πρόεδρο.

Επομένως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τρεις μήνες πριν τις εκλογές δεν έχουν συμφωνήσει στον ορισμό κοινού υποψηφίου ως «αντίπαλον δέος» στον Πρόεδρο Ερντογάν, και όσο καθυστερούν, δεν μπορούν να αντιστρέψουν υπέρ τους την παράσταση Νίκης που έχει ο Ερντογάν , παρά τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος.

Το ΑΚΡ και ο Ερντογάν έχουν κερδίσει 15 εκλογικές αναμετρήσεις. Έχουν την εμπειρία, τον κρατικό μηχανισμό (και το derin devlet/ βαθύ κράτος ), το Σύνταγμα και τους Νόμους να τους ευνοούν, δεν έχουν ορατό δυναμικό αντίπαλο με παράσταση Νίκης και παρά την δυσφορία του εκλογικού σώματος, έχουν στρατηγική και πολιτικό όραμα να μεταστρέψουν το κλίμα με παρεμβάσεις.

Μέσα στην 20ετία ο Ερντογάν αναφέρει συνεχώς στο λαό, πως οι περισσότερες επενδύσεις έχουν ήδη ολοκληρωθεί και θα αποδώσουν , οπότε είναι καιρός για πιο στρατηγικούς στόχους και την ευημερία της κοινωνίας, ενώ δεν είναι αρνητικός στη διόρθωση του πολιτικού συστήματος , μετά τις επικρίσεις για το «ενός ανδρός αρχή/ catch all Leader/ L’État, c’est moi » Προεδρικό σύστημα.

Εν κατακλείδι, λαμβάνοντας υπ’όψιν τα παραπάνω, ο Ερντογάν, δημογραφικά / κοινωνικά, αντλεί ψηφοφόρους από παντού, χωρίς στεγανά, έχει παράσταση Νίκης, παρουσιάζει έργο και παρά τη γενική απογοήτευση , είναι σε καλύτερη μοίρα αξιολόγησης , απ’ ότι οι αντίπαλοί του, στα μάτια του μέσου Τούρκου.

Εν τούτοις, πρέπει στο δεύτερο γύρο να τον αξιολογήσει το ίδιο και ένα 10% ψηφοφόρων , που δεν θα τον έχουν ψηφίσει στον πρώτο γύρο.

Θα τα καταφέρει;

Πιθανολογώ πως Ναι, διότι όλο το Τουρκικό σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του και οι ψηφοφόροι δεν θέλουν αβεβαιότητες για το μέλλον τους. Προτιμούν τον Τürklerin babası ( μπαμπά των Τούρκων ) από τον υποψήφιο που θα προτείνει η αντιπολίτευση στις 13 Φεβρουαρίου ( το πιθανότερο τον Κιλιτσντάρογλου) , ο οποίος μάλιστα μπορεί και να κλονιστεί αν στη διάρκεια της θητείας του η συμμαχία που θα τον στήριξε διαλυθεί, ή λόγω στέρησης του «δικαιώματος του εκλέγεσθαι» ( πχ Ιμάμογλου) ισχύσει αναδρομικά η ποινή και εκπέσει του αξιώματος, οπότε θα υπάρξει τεράστια κρίση στη χώρα και δεν το θέλει ο μέσος Τούρκος ψηφοφόρος.

Το πιθανότερο , στον Β’ γύρο των εκλογών, νικητής για άλλη μια 5ετία θα είναι ο Πρόεδρος Erdoğan. Και εάν δεν είναι, μάλλον δεν θα αφήσει εύκολα να χάσει ή να παραδώσει την εξουσία.

Ειδήσεις σήμερα