Ανταπόκριση από τις ΗΠΑ, Πέτρος Κασφίκης

Μιλήσαμε με τον ειδικό σύμβουλο του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών Τζον Συτιλίδη για να μας βοηθήσει να ξετυλίξουμε το μίτο της νέας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Βλέπουμε πολλά αντικρουόμενα μηνύματα από διαφορετικά μέλη της κυβέρνησης. Υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική και τι επιδιώκει να επιτύχει ο Πρόεδρος Τραμπ με το συγκεκριμένο χτύπημα;

Είναι μια πολιτική υπό διαμόρφωση, καθώς βρισκόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με νέες εξελίξεις. Αυτό κυρίως που προσπάθησε να επιτύχει με αυτή την κίνηση ο Τραμπ είναι να επιδείξει την αποφασιστικότητα της Αμερικής να παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στα τεκταινόμενα της Μέσης Ανατολής ακόμα και αν δεν σκοπεύει να εμπλακεί άμεσα σε μια πολεμική εκστρατεία ενάντια σε κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη. Δεν θέλουμε μια άλλη κρίση με την Ρωσία. Δεν θα είναι η Συρία ένα πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα στην Αμερική και το Ιράν. Αλλά βλέπουμε ορισμένα νέα στοιχεία σε αυτή την πολιτική. Πρώτον η απόλυτη Αμερικανική απουσία από την Συρία που αποδείχτηκε καταστροφική έχει συνέπειες τις οποίες αυτός ο πρόεδρος δεν είναι πλέον διατεθειμένος να δεχθεί.

Άρα ο Τραμπ προσπαθεί να βρει έναν νέο στρατηγικό ρόλο για τις ΗΠΑ στην Συρία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Δεύτερον, αυτή η κίνηση έδωσε ένα πολύ σημαντικό μήνυμα στον κόσμο, καθώς κατέστησε σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν θα ηγούνται πλέον από την πίσω θέση, όπως έγινε για παράδειγμα επί Ομπάμα με τον Καντάφι στην Λιβύη. Οι ΗΠΑ, λοιπόν, πλέον θα διαδραματίζουν και πάλι έναν ηγετικό και αποφασιστικό ρόλο που θα προωθεί τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Και τρίτον, πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός ότι η πυραυλική επίθεση έλαβε χώρα την στιγμή που ο Πρόεδρος Τραμπ γευμάτιζε με τον Κινέζο Πρόεδρο στέλνοντας με αυτό τον τρόπο ένα σαφές μήνυμα για το πόσο αποφασιστικά η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Βόρειας Κορέας.

Πιστεύεται ότι το αυτό το μήνυμα που περιγράφετε εστάλη αποτελεσματικά;

Πιστεύω ότι ο Κινέζος πρόεδρος έλαβε αυτό το μήνυμα και είδαμε ότι την αμέσως επόμενη μέρα το Πεκίνο σταμάτησε να δέχεται την εισαγωγή άνθρακα από την Βόρεια Κορέα. Βλέπουμε ότι η Κίνα επανεξετάζει τις κυρώσεις και ότι μια Κομουνιστική Κινεζική εφημερίδα εκφράζει πολεμικής απειλές ενάντια στην Βόρεια Κορέα από το Πεκίνο και σήμερα είδαμε ότι ο Πρόεδρος Τραμπ είναι διατεθειμένος να κάνει υποχωρήσεις στο θέμα των πολιτικών του εμπορίου αν η Κίνα βοηθήσει την Αμερική να αντιμετωπίσει την κρίση με την Βόρεια Κορέα.

Συμφωνείτε στο ότι αυτή η μαξιμαλιστική ρητορική του Τραμπ ενάντια στην Κίνα εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο διαπραγμάτευσης που έχει ο Ντόναλντ Τραμπ στο μυαλό του;

Δεν έχουμε ακόμα δει μια ολοκληρωμένη πολιτική απέναντι στην Κίνα. Είχαμε, όμως, σίγουρα μια μαξιμαλιστική ρητορική κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αλλά αν κάποιος έχει διαβάσει το πρώτο βιβλίο του Τραμπ «Η Τέχνη της Συμφωνίας» θα δει ότι πάντα με αυτό τον τρόπο κλείνει τις συμφωνίες του. Βάζει όλα τα ζητήματα εξαρχής στο τραπέζι γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα πρέπει να υποχωρήσει σε ορισμένα από αυτά. Αλλά με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να κερδίσει τα πιο πολλά. Και κάτι παρόμοιο βλέπουμε και με την Κίνα που την πιέζει σε πολλά μέτωπα όπως το οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτικό. Και τώρα προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει το έδαφος που έχει αποκτήσει μέσα από αυτή την μαξιμαλιστική ρητορική κάνοντας μια πολιτικά ρεαλιστική αναδίπλωση που αποφεύγει μια κρίση με την Κίνα και βοηθάει επιπλέον τις ΗΠΑ να επιτύχει μια σειρά σημαντικών στόχων στην ΝΑ Ασία.

Είναι αυτές οι βαλλιστικές επιθέσεις σύμφωνες με την πολιτική του «Πρώτα η Αμερική» που είχε προωθήσει προεκλογικά ο Τραμπ με την υπόσχεση ότι θα αποφύγει στρατιωτικές περιπέτειες;

Αν κάποιος δει τα βαλλιστικά χτυπήματα όχι μόνο από το πρίσμα της τιμωρίας του Άσαντ, αλλά από την πολιτική οπτική του «Πρώτα η Αμερική», θα δει ότι η Αμερική επανακτά τον ηγετικό της ρόλο στην παγκόσμια σκηνή με ένα τρόπο που στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα. Κατά τα τελευταία οχτώ χρόνια η Αμερική παρέμεινε παράμεινε στα μετόπισθεν με έναν τρόπο που επέτρεψε να δημιουργηθούν κενά εξουσίας σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, όπου οι εχθροί μας τα έχουν εκμεταλλευτεί. Και ο Πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί τώρα να βάλει την Αμερική πίσω στο παιχνίδι στέλνοντας ένα καθησυχαστικό μήνυμα στους συμμάχους μας που θα έχει μια αποτρεπτική ισχύ στους ανταγωνιστές μας γιατί πλέον θα γνωρίζουν ότι η Αμερική είναι έτοιμη να δράσει όποτε βλέπει ότι απειλούνται τα συμφέροντα της.

Είχαμε μια κόκκινη γραμμή επί Ομπάμα (για την χρήση χημικών όπλων) την οποία δεν τηρήσαμε και τώρα αποκατάστησε ο Τραμπ. Δεν βλέπω μια ευρύτερη πολεμική εκστρατεία ή περιπέτεια να ετοιμάζεται, άρα οι υποστηρικτές του Τραμπ δεν φαίνονται ιδιαίτερα σκεπτικοί για αυτή την ενέργεια. Από την άλλη πλευρά, αυτοί που τώρα για πρώτη φορά επικροτούν τον Τραμπ στα δελτία των ειδήσεων είναι αυτό που ονομάζουμε φιλελεύθεροι παρεμβατιστές και επιθυμούν την χρήση πολεμικής ισχύς όχι τόσο για την προώθηση ρεαλιστικών συμφερόντων, αλλά για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλα μέρη του πλανήτη.