Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Αν και η Ουκρανία είχε αρκετή χρονική προειδοποίηση ότι έρχεται πόλεμος, η Ρωσία επεδίωκε «να τρέξει προς το Κίεβο». Ωστόσο, η σκληρή ουκρανική αντίσταση επιβράδυνε πολύ τον ρωσικό στρατό και η Ρωσία άρχισε στη συνέχεια να καταφεύγει σε μαζικές επιθέσεις εναντίον αμάχων. Φαίνεται τώρα ότι η συστηματική στόχευση πόλεων από τη Ρωσία όπως το Χάρκοβο, το Σούμι και ειδικά η Μαριούπολη είναι μέρος του σχεδίου που είχε αναπτύξει προηγουμένως η Ρωσία στη Συρία την περίοδο 2015-2016, στον τότε εμφύλιο.

Η Μόσχα έβαλε και βάλλει κατά των αμάχων για να φύγουν από τις εστίες τους και στη συνέχεια συμφωνεί σε βραχυπρόθεσμες «εκεχειρίες» για να διοχετεύσει τους αμάχους σε δικούς της «διαδρόμους». Η ιδέα εδώ είναι να «πνιγούν» οι πόλεις και να δοθεί στον επιτιθέμενο ένα άνοιγμα να στοχεύσει αμάχους. Συγκεκριμένα, η επίθεση στα νοσοκομεία είναι μέρος αυτής της μεθόδου της Συρίας. Η Ρωσία «αλίευσε» αυτού του είδους τις επιθέσεις υποστηρίζοντας το καθεστώς Ασαντ. Επειδή η Ρωσία είχε ατιμωρησία να βομβαρδίζει και να επιτίθεται στη Συρία, πιστεύει πραγματικά ότι κανείς δεν θα τη σταματήσει και στην Ουκρανία. Η Ρωσία εργάστηκε σκληρά για να κυριαρχήσει και να διεισδύσει στους θεσμούς του ΟΗΕ ώστε να προφυλαχθεί από οποιαδήποτε κριτική εναντίον της, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (UNHRC) ή άλλων θεσμών.

Ετσι, η Ρωσία και η Κίνα «παίρνουν» συχνά τον έλεγχο των διεθνών οργανισμών και τους χρησιμοποιούν για να προστατεύσουν τους φίλους τους. Οπως και με άλλα αυταρχικά καθεστώτα, η Ρωσία έχει υπολογίσιμο ρόλο στον ΟΗΕ. Εκτός της επιρροής που ασκεί στον ΟΗΕ, η Ρωσία πιστεύει ότι ενώ τα Δυτικά Μέσα θα γράφουν ειδήσεις, αυτή θα συνεχίζει να διώχνει εκατομμύρια Ουκρανούς από τα σπίτια τους και θα ισχυρίζεται ότι έχει «νικήσει» στην Ουκρανία. Ακόμα κι αν η Ρωσία συμφωνεί πλήρως σε μια κατάπαυση του πυρός τώρα, έχει ήδη καταστρέψει ένα τμήμα της Ουκρανίας, προκαλώντας τεράστιες ζημιές. Ο στόχος της Μόσχας είναι να μετατρέψει την Ουκρανία σε μια κατεστραμμένη και αδύναμη συνοριακή περιοχή που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φραγμός με τη Δύση. Αφού την καταστρέψει, μπορεί να «κηρύξει τη νίκη» γιατί η ίδια η Ρωσία δεν έχει πληγεί, από τη στιγμή που όλες οι μάχες λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία.

Η ρωσική προπαγάνδα ώθησε ακόμη και αυτή την αφήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υποστηρίζοντας ότι οι Ουκρανοί που αντιστέκονται στη Ρωσία βλάπτουν την ίδια την Ουκρανία. Η ενοχοποίηση των θυμάτων είναι ένα αφήγημα στο οποίο η Ρωσία είναι πολύ καλή και χρησιμοποιείται ήδη καλά σε άλλες συγκρούσεις -η Μόσχα το χρησιμοποίησε στη συριακή σύγκρουση- και ως πρακτική για την Ουκρανία. Αλίευσε τη μηχανή προπαγανδιστικών Μέσων της και εργάστηκε για να προωθήσει την ιδέα της στο εξωτερικό, καλλιεργώντας υποστήριξη στην Ακροδεξιά και την άκρα Αριστερά στη Δύση. Η Ρωσία γνωρίζει ότι όταν πρόκειται για παραπληροφόρηση, δεν χρειάζεται να κυριαρχείς στο 90% των Μέσων Ενημέρωσης, απλώς χρειάζεσαι μόνο μερικές «εναλλακτικές» φωνές που μπορούν να παρουσιάσουν περίεργες συνωμοσίες και στη συνέχεια η παραπληροφόρηση ξεπλένεται ως τουλάχιστον εύλογη ή ως «κριτική σκέψη».

Ετσι, η Ρωσία και οι δυνάμεις της θα ωθήσουν την επίθεση στη Μαριούπολη για να την παρουσιάσουν ως «εσωτερική δουλειά» ή για να θολώσουν τα νερά της τεκμηριωμένης αναφοράς. Ετσι λειτουργούν και οι συνωμοσίες σε άλλα πλαίσια, όπως η 11η Σεπτεμβρίου. Μέρος του ρωσικού playbook επικεντρώνεται στο ρόλο της Μόσχας στη Συρία και προωθεί ιστορίες για επιθέσεις με «ψευδείς σημαίες» ως και να προσπαθήσει να ισχυριστεί ότι οι εχθροί της θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα σε «ψευδείς σημαίες». Αυτό έχει εγείρει ανησυχίες στη Δύση ότι η Ρωσία θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει αυτά τα «είδη όπλων». Φαίνεται ότι η τραγωδία της Συρίας άνοιξε το δρόμο για τη βάναυση εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Το αν η Ρωσία συνεχίζει να πετυχαίνει σε αυτή τη μέθοδο πολέμου και να απολαμβάνει ατιμωρησίας είναι ένα ερώτημα για τη διεθνή κοινότητα.

Σύμφωνα με τον Ρώσο υπουργό άμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, περίπου 16.000 άτομα είναι έτοιμα να μεταβούν στη Νοτιοδυτική Ρωσία και από εκεί στην Ουκρανία για να πολεμήσουν στο πλευρό του ρωσικού στρατού. Σε συντριπτικό ποσοστό είναι από τη Συρία, αλλά και από διάφορα «παρακλάδια» των Τσετσένων που έχουν πολεμήσει υπέρ του καθεστώτος της Δαμασκού (2016-2021).

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Ειδήσεις σήμερα

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr