Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Προεδρία Trump, σφραγίζει την εκμηδένιση της ήδη, μειωμένης αξιοπιστίας της και αφήνει ελεύθερους τους συνειρμούς και σκέψεις για «περίεργες» σχέσεις με το Κρεμλίνο. Για πρώτη φορά στην ιστορία, η Συριακή κρίση επιτρέπει την παρουσία χερσαίων ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή της Μ. Ανατολής, κάτι που ακόμη και η κραταιά ΕΣΣΔ δεν είχε επιτύχει.

Στην αναθεωρητική αντίληψη (αιτιάσεις για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης κ.λπ.), του νέο-οθωμανισμού τον οποίον ενστερνίζεται η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας, συμβαδίζει με τους σχεδιασμούς του Ρώσου τσάρου και η παρουσία των δύο συγκεκριμένων ηγετών, δεν αφήνει περιθώρια για ευοίωνες προβλέψεις καθώς η φύση των καθεστώτων αυτού του τύπου είναι επιθετική και ενισχύει την εξωτερίκευση των εσωτερικών κρίσεων. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με την απόφασή του περί αποχωρήσεως των μαχίμων δυνάμεων των ΗΠΑ από την Συρία, άφησε το «γήπεδο» στην Τουρκία και την Ρωσία, δίχως καν να προσπαθήσει να αποτρέψει τις πολυεπίπεδα δυσάρεστες για τον Δυτικό κόσμο συνέπειες.

Δεν χρειαζόταν μεγάλη φαντασία να υποθέσει κανείς ότι οι κουρδικές δυνάμεις στην Συρο-τουρκική μεθόριο, δεν ήταν δυνατόν να αντέξουν για πολύ, στην συντονισμένη επίθεση την οποία έχουν εξαπολύσει οι τουρκικές δυνάμεις και οι παραστρατιωτικές ομάδες στις οποίες ο τουρκικός σχεδιασμός έχει αναθέσει τον ρόλο «ασπίδας» και φθοράς των αντιπάλων προκειμένου να γίνει πιο εύκολη η δουλειά των δικών της τακτικών μονάδων.

Συνέπεια της επιδρομής των ατάκτων, αυτών, μονάδων, είναι η εμφάνιση εικόνων φρίκης, τις οποίες είδαμε πρόσφατα, όπως, π.χ., την εν ψυχρώ δολοφονία της επικεφαλής του Κουρδικού κόμματος «Μέλλον της Συρίας» Havrin Khalaf και τον βασανισμό των ανδρών της φρουρά της, πριν φυσικά τους δολοφονήσουν και αυτούς. Οι σκηνές, τις οποίες παρακολουθούμε, προκαλούν φρίκη σε κάθε θεατή διότι ευθέως παραπέμπουν στην πρακτική των δολοφόνων του ISIS.

Πέραν της γενικώτερης διατάραξης του status quo και των μέσο/μάκροπρόθεσμων συνεπειών τις οποίες επιφέρει, το γεγονός το οποίο εγείρει, άμεσα, πολύ σοβαρές ανησυχίες στην Δύση είναι η απόδραση -σύμφωνα με κουρδικές πηγές πλέον των 12.000 μελών του ISIS-, κρατουμένων στις φυλακές της Β. Συρίας, για την αναβίωση του μορφώματος του αυτοαποκαλούμενου «Χαλιφάτου» και την εκ νέου διασπορά τους στην Ευρώπη.

Αρχικώς, ο φόβος των παραγόντων της περιοχής ήταν η ενδεχόμενη καταφυγή τους στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, του Ιράκ ή και του Ιράν. Ο κίνδυνος αυτός απετράπη και καθώς αυτοί κατέφυγαν σε περιοχές της Τουρκίας ή ελεγχόμενες από Τουρκικές δυνάμεις, εκφράζονται φόβοι ότι θα καταλήξουν μέσω του Αιγαίου στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Βέβαια, εξ ίσου υψηλή σπουδαιότητα έχει και το γεγονός, ότι η Δύση εμφανίζεται αναξιόπιστη έναντι των μόνων σοβαρών και αποτελεσματικών συμμάχων της στον πρόσφατο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Πέραν πάσης αμφιβολίας η ήττα του ISIS είναι κατά μείζονα λόγο επιτυχία των Κούρδων πολεμιστών, οι οποίοι σήμερα, προφανώς θα αναλογίζονται αν καλώς εμπιστεύθηκαν τις ΗΠΑ και τους Δυτικούς.

Την τραγική εγκατάλειψη των Κούρδων της Β. Συρίας από τις ΗΠΑ -συνέπεια της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του ανεκδιήγητου ενοίκου του Λευκού Οίκου-, έρχεται να αμβλύνει, η συμφωνία με την Δαμασκό και τον Bashar al-Assad και έτσι σήμερα οι ένοπλες δυνάμεις της Συρίας αναπτύσσονται ταχύτατα έναντι των δυνάμεων των Τούρκων εισβολέων.

Εύλογος ο συνειρμός και πρόδηλος ο κερδισμένος σε κάθε περίπτωση. Η κατάσταση αυτή η οποία εξελίσσεται στην Β. Συρία, εκτός από νέα καραβάνια εκτοπισμένων και προσφύγων, εκτός από αίμα και κατεστραμμένες ζωές, θα αφήσει και ένα μεγάλο έλλειμμα αξιοπιστίας για την Δυτική πλευρά. Αμφίβολο αν η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορέσει να καλύψει. Είτε μέσω της ωμής βίας του Erdogan είτε μέσω της εμφανίσεως ως «από μηχανής θεού» των τακτικών Συριακών δυνάμεων, οι Κούρδοι μένουν με την πικρία της εγκαταλείψεως και είναι λογικό να στραφούν προς αναζήτηση άλλων, αξιόπιστων και αποτελεσματικών συμμάχων…

Τέλος, να αναφέρουμε ότι για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Δαμασκού και Κούρδων στην Συρία, κρίσιμο και καθοριστικό ρόλο είχε η παρέμβαση του PUK (Patriotic Union of Kurdistan-Πατριωτική Ένωση Κουρδιστάν), του κόμματος δηλαδή, του αειμνήστου Jalal Talabani στο Βόρειο Ιράκ. Οι επαφές με την Δαμασκό, είχαν ξεκινήσει προ καιρού, σε Δαμασκό και Μόσχα, από τις αρχές της διαφαινόμενης τουρκικής εισβολής, αλλά οι Κούρδοι της Συρίας (PYD), δεν θεωρούσαν πιθανή την εγκατάλειψή τους από τις ΗΠΑ. Οι πραγματικές συνθήκες όμως, έπεισαν ώστε να έλθουν, προ τριών ημερών, σε συμφωνία με τον Asad ώστε να εμπλακεί και ο τακτικός στρατός της Συρίας.

Η συμφωνία αυτή, η οποία σημειωτέον (‘όπως αναφέρουν απολύτως αξιόπιστες πηγές) τελεί υπό την εγγύηση της Ρωσίας, προβλέπει ότι μετά την ανακατάληψη όλων των εδαφών που η τουρκική επίθεση έδωσε στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης της Συρίας (Γκιρέσιπι και Σαρέκανι) και την απελευθέρωση των υπολοίπων περιοχών, από τις Τουρκικές δυνάμεις (και του Αφρίν συμπεριλαμβανομένου), ο Συριακός στρατός θα αναλάβει τον έλεγχο, όλης της περιοχής, ενώ η Δαμασκός θα προβεί σε συνταγματική κατοχύρωση της συμμετοχής των Κούρδων στην διοίκηση και την παραχώρηση καθεστώτος μερικής αυτονομίας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στις επιχειρήσεις του Συριακού στρατού θα μετέχουν και Ρωσικές δυνάμεις.

Ακόμη, ο Αντιπρόεδρος του PUK κος Barham Saleh, πρώην υπουργός εξωτερικών του Ιράκ επί Πρωθυπουργίας Maliki και νυν Πρόεδρος της χώρας, διαμεσολάβησε και επέτυχε την κινητοποίηση του Αραβικού Συνδέσμου, ο οποίος έλαβε ενεργό δράση εναντίον των τουρκικών ενεργειών, ενώ ο κος Kosrat Rasul, αντιπρόεδρος του PUK, συγκάλεσε Πανκουρδική διάσκεψη με την συμμετοχή όλων των Κουρδικών κομμάτων στην περιοχή (Συρία, Τουρκία, Ιράκ, Ιράν), προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις για την ενοποίηση της πολιτικής και της εν γένει δράσης του Κουρδικού στοιχείου σε όλες τις περιοχές που αυτό υφίσταται, γεγονός το οποίο αποδέχεται και η Τεχεράνη, υπό την προϋπόθεση ότι ο κεντρικός και καθοριστικός ρόλος θα ανήκει στο PUK.

Τέλος, το συγγενές ιδεολογικά με τους Κούρδους της Συρίας, κίνημα των Κούρδων στην Τουρκία PKK, ανακοίνωσε την κύρηξη πολέμου στην Τουρκία. «Κάθε σπίτι, κάθε γειτονιά είναι πλέον μέτωπο αγώνα» δήλωσε η ηγεσία του.

Ενισχυτικές, των «κακών» συνειρμών για την περίεργη στάση του Προέδρου των ΗΠΑ είναι οι ανακοινώσεις του για σκληρά οικονομικά μέτρα έναντι της Τουρκίας, αμέσως μόλις οι Ρωσικές διευθετήσεις έγιναν αποδεκτές και ξεκίνησε η εφαρμογή τους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακούει κανείς;