Οι «φυλές» της Ακροδεξιάς στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης πλέουν με ούριο κοινωνικό άνεμο. Στις εκλογές του Μαΐου, το Ευρωκοινοβούλιο που θα αναδειχθεί πιθανότατα θα έχει πιο πολλές φωνές ευρωσκεπτικιστών, καθώς το «μοντέλο Ορμπαν» τείνει να αναπαραχθεί σε πολλά αντίτυπα.

Ευρωεκλογές

Η συνεχής άνοδος των κομμάτων που λίγο παλαιότερα ανήκαν στο περιθώριο είναι το σημείο των καιρών μας. Θα κορυφωθεί μέσα στο 2019 και η Ευρώπη, πολιτικό εργαστήριο ιδεών και ιδεολογιών, θα αισθανθεί τις μεγάλες αναταράξεις, ελέω Brexit και μεταναστευτικού. Οι συνέπειες θα αποτυπωθούν στις ευρωεκλογές, καθώς οι Ευρωπαίοι πολίτες αναζητούν νέους πολιτικούς σχηματισμούς εκτός του κατεστημένου.

Η βρετανική εφημερίδα «Guardian» παρουσίασε πρόσφατα μια μεγάλη έρευνα σε 31 ευρωπαϊκές χώρες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα λαϊκιστικά κόμματα, είτε προέρχονται από τη ριζοσπαστική Αριστερά είτε από τη λαϊκή Δεξιά, που φλερτάρει με τις εθνολαϊκιστικές αντιλήψεις, βρίσκονται σε συνεχή άνοδο, καθώς ο λόγος τους ανταποκρίνεται στα ευρέως διαδεδομένα αιτήματα και καθησυχάζει τις ανασφάλειες των πολιτών.

Οι παραδοσιακές ομάδες της φιλελεύθερης Δεξιάς, του Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας χάνουν συνεχώς έδαφος στη σημερινή Ευρώπη, όπου κυριαρχούν η σύγχυση των ιδεολογιών, η αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών θεσμών και ο σκεπτικισμός.

Οχι μόνο δημιουργούνται νέες ομάδες, αλλά περιπλέκονται και τα σχέδια των Βρυξελλών για την αλλαγή σκυτάλης στα κύρια θεσμικά όργανα της Ε.Ε. (προεδρία της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας).

Αν οι λαϊκιστές, που μοιάζουν ή θέλουν να μοιάζουν στους Ορμπαν, Λεπέν και Σαλβίνι, επιτύχουν καλές επιδόσεις στο Ευρωκοινοβούλιο στις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου, θα ενωθούν σε μια μεγάλη ομάδα και θα επηρεάσουν αποφασιστικά την ατζέντα της Ευρωπαϊκής Eνωσης.

Στο σημερινό Ευρωκοινοβούλιο, οι 150 από τους 751 ευρωβουλευτές είναι επικριτικοί απέναντι στην Ε.Ε. Το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), στο οποίο ανήκει η Νέα Δημοκρατία, αποτελεί τη μεγαλύτερη ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, ωστόσο θα χάσει τμήμα της δύναμής του.

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις του «Politico» (που βασίζονται σε ανάλυση των εσωτερικών δημοσκοπήσεων σε κάθε χώρα-μέλος της Ε.Ε.) το ΕΛΚ θα είναι μεν πρώτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο με 181 έδρες, θα χάσει όμως αρκετές έδρες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές (που είχε 212).

Επίσης, αρκετές έδρες θα χάσει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και η Σοσιαλιστική Ομάδα και από την απώλεια ψήφων των παραδοσιακών κομμάτων θα επωφεληθούν τα εθνο-λαϊκιστικά κόμματα. Η ίδια ανάλυση δημοσκοπήσεων προβλέπει νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές: θα κερδίσει τις 10 από τις 21 έδρες που έχει η χώρα μας στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκεντρώσει 6 έδρες.

Ιταλία

Η χρονιά στην Ιταλία τελειώνει ήρεμα, ύστερα από τη συμφωνία με τις Βρυξέλλες επί του προϋπολογισμού, που προβλέπει αυξήσεις δαπανών και επήλθε μετά από σχεδόν δύο μήνες σκληρής αντιπαράθεσης. Ο κυβερνητικός συνασπισμός των δύο λαϊκίστικων κομμάτων (Πέντε Αστέρων και Λέγκα) υπερηφανεύεται ότι κατάφερε να δρομολογήσει την εφαρμογή των βασικών υποσχέσεων για αυξήσεις συντάξεων, μισθών και επιδομάτων σε πείσμα των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων.

Ωστόσο, η ανάπαυλα στην αντιπαράθεση ανάμεσα στην ιταλική κυβέρνηση και τις Βρυξέλλες είναι μόνο προσωρινή, από τον Ιανουάριο προβλέπεται νέα κόντρα Ρώμης και Κομισιόν, καθώς θα επανεξεταστούν τα δημοσιονομικά της Ιταλίας.

Ο ισχυρός άνδρας της Ιταλίας, ο αρχηγός της εθνικιστικής «Λέγκα» Ματέο Σαλβίνι, υπόσχεται να επανέλθει δριμύτερος και, όπως προειδοποιούν αναλυτές, η απειλή που θέτει ο Σαλβίνι μπορεί να είναι πιο μεγάλη από αυτήν του Τραμπ απέναντι στην Ενωμένη Ευρώπη.

Από τότε που ο Σαλβίνι συμφώνησε να συμμετάσχει με το λαϊκίστικο Κίνημα των Πέντε Αστέρων σε κυβερνητικό συνασπισμό, έσπευσε να αναστείλει τις συνομιλίες για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ ώστε να καθησυχάσει τους ευρωπαϊστές ενώ παράλληλα, χρησιμοποίησε με επιτυχία το ρόλο του ως υπουργού Εσωτερικών για να «τακτοποιήσει» με τον τρόπο του το μεταναστευτικό.

Ηρθε σε ευθεία αντιπαράθεση με όλους και έχει συνάψει άτυπη «συμμαχία» με τις ευρωσκεπτικιστικές κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Αυστρίας, αλλά και την τοπική κυβέρνηση της Βαυαρίας, που αντιδρούν στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.

Η «Λέγκα» του Σαλβίνι είναι σε συνεχή άνοδο. Το μικρό κόμμα του 4% έχει ξεπεράσει το 32% σήμερα και αν συνεχίσει, θα είναι η πρώτη πολιτική δύναμη στην Ιταλία που έχει αλλάξει εντελώς ρότα. Στο παρελθόν, η Ιταλία ήταν η πιο φιλοευρωπαϊκή χώρα και κατευθυνόταν από το φόβο της απομόνωσης. Σήμερα, η πλειοψηφία των Ιταλών επικροτεί τη θέση του Σαλβίνι, τον οποίο χαρακτηρίζει η έλλειψη φόβου και συναισθηματισμού απέναντι στις Βρυξέλλες και στο κατεστημένο της Ε.Ε.

Γαλλία

Η χρονιά τελειώνει με μεγάλες δυσκολίες για τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, που βλέπει τα σχέδιά του για τη μεταρρύθμιση της γαλλικής οικονομίας και της ευρωζώνης να αναστέλλονται ή και να ναυαγούν. Ενα λαϊκό κίνημα εξέγερσης, αυτό των «Κίτρινων Γιλέκων», που ξεκίνησε αυθόρμητα χωρίς πολιτική ταυτότητα αλλά δυστυχώς «καπελώθηκε» σε αρκετές περιοχές από την Ακροδεξιά, τίναξε στον αέρα τα σχέδια του Μακρόν.

Η γαλλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσύρει μέρος των φορολογικών μέτρων και της εργατικής νομοθεσίας, ωστόσο η απειλή των «Κίτρινων Γιλέκων» παραμένει για το Μέγαρο των Ηλυσίων. Την ίδια ώρα, η Μαρίν Λεπέν θριαμβολογεί σιωπηλά γιατί κατάφερε να εισχωρήσει στο κίνημα και να δημιουργήσει μέτωπο εναντίον του Μακρόν.

Ο Γάλλος πρόεδρος, που έχει αναλάβει το ρόλο του βασικού αντιπάλου των εθνικιστών στην Ευρώπη, θα δώσει μάχη στήθος με στήθος με τη Λεπέν στις ευρωεκλογές (δημοσκοπήσεις δίνουν 21,5% στο κόμμα του Μακρόν και 21% σε αυτό της Λεπέν).

Η Μαρίν Λεπέν με τον «Εθνικό Συναγερμό» (Rassemblement Νational), όπως μετονομάστηκε το Εθνικό Μέτωπο, κάλεσε τα λαϊκιστικά κόμματα της Ευρώπης να ενωθούν εν όψει των ευρωεκλογών. Η Λεπέν επανέλαβε το όραμά της για μια ένωση ευρωπαϊκών κρατών, τα μέλη της οποίας θα συνεργάζονται μεν, αλλά θα ανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία.

Έφτασε η χρονιά του… Brexit

Το 2019 φέρνει… Brexit! Ο,τι και να γίνει, η Βρετανία αποχωρεί (με γέλια ή με κλάματα) από την Ευρωπαϊκή Ενωση στις 29 Μαρτίου. Αυτό είναι ένα δεδομένο γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι «στον αέρα». Η συμφωνία Λονδίνου και Βρυξελλών για τη σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ε.Ε., όταν συμβεί το Brexit, είναι αμφίβολο αν θα εγκριθεί από το βρετανικό Κοινοβούλιο.

«Ο δικός μου δρόμος ή το άγνωστο…» επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι (φωτό) για τη συμφωνία της επί του Brexit, την οποία αμφισβητούν φίλοι και εχθροί της εξόδου από την Ε.Ε. Σε λίγες μέρες, την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου, όταν η συμφωνία που υπέγραψε η κ. Μέι με τις Βρυξέλλες θα έλθει στο βρετανικό Κοινοβούλιο προς ψήφιση, θα διαφανεί και η πορεία της ίδιας στην εσωτερική πολιτική σκηνή.

Η Βρετανίδα πρωθυπουργός αρνείται επίμονα την περίπτωση δεύτερου δημοψηφίσματος, όμως ουδείς γνωρίζει ακόμη τι θα φέρει αυτή η νέα «χρονιά του Brexit».

Όσο περνά ο καιρός τόσο φαίνεται καθαρά πως οι υπέρμαχοι του Brexit, που οδήγησαν τη χώρα στην εκπλήρωση της επιθυμίας τους, δεν είχαν ξεκάθαρο σχέδιο για τα επόμενα βήματα. Διέλυσαν τη σχέση με την Ε.Ε. αδιαφορώντας για τον όγκο των προβλημάτων της επόμενης μέρας που θα προκύψουν σε διασυνοριακά θέματα, όπως η ελεύθερη ροή αγαθών, το καθεστώς της Βόρειας Ιρλανδίας την επόμενη μέρα, η μετακίνηση πολιτών κ.λπ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 29/12

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]