Το πώς η ανθρωπότητα έφθασε στο χείλος της παγκόσμιας καταστροφής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου περιγράφουν για πρώτη φορά εν αποστρατεία στρατιωτικοί που έζησαν τα ιστορικά γεγονότα, σε επιστημονική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Space Weather» της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικών (AGU).

Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό άρθρο, εκείνο το πρωινό του Μαΐου, η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία εξόπλισε αεροσκάφη της με πυρηνικές κεφαλές προετοιμαζόμενη για «θερμό επεισόδιο», καθώς θεώρησε ότι οι παρεμβολές στα ραντάρ ανίχνευσης βαλλιστικών πυραύλων (BMEWS) των ΗΠΑ στις πολικές ζώνες ήταν το προοίμιο επερχόμενης επίθεσης από τη Σοβιετική Ένωση. Στρατιωτικοί ειδικοί σε θέματα διαστημικού καιρού, όμως, ενημέρωσαν εγκαίρως το αρχηγείο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας ότι η ηλιακή καταιγίδα, η οποία βρισκόταν σε εξέλιξη εκείνες τις κρίσιμες ώρες, ήταν ικανή να προκαλέσει προβλήματα στα ραντάρ και στις τηλεπικοινωνίες για τουλάχιστον δύο εικοσιτετράωρα.

«Εάν δεν είχαμε επενδύσει από πολύ νωρίς στην πρόβλεψη και παρατήρηση των ηλιακών και γεωμαγνητικών καταιγίδων, οι συνέπειές τους θα ήταν πολύ μεγαλύτερες σήμερα», λέει η Ντελόρες Νιπ, αστροφυσικός στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο και επικεφαλής της ενδιαφέρουσας μελέτης. «Ήταν ένα μάθημα το οποίο μας έδειξε το πόσο σημαντικό είναι να είσαι προετοιμασμένος», αναφέρει η ίδια. Χάρη, λοιπόν, στην έγκαιρη επέμβαση-πρόγνωση των επιστημόνων, τα αεροσκάφη δεν απογειώθηκαν και οι ΗΠΑ απέφυγαν μια πυρηνική αναμέτρηση με τη Σοβιετική Ένωση.

Τα δραματικά 24ωρα

Την άγνωστη ιστορία, η οποία μοιάζει με σενάριο χολιγουντιανής υπερπαραγωγής, αποκάλυψαν απόστρατοι της μετεωρολογικής υπηρεσίας της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας (AWS), που είχαν εμπλακεί στη μελέτη της ηλιακής καταιγίδας. Οι «άγνωστοι ήρωες» περιέγραψαν για πρώτη φορά δημοσίως τις δραματικές εκείνες ημέρες της πρωτόγνωρης για την εποχή ηλιακής δραστηριότητας, σε επιστημονική δημοσίευση που εγκρίθηκε στην επιθεώρηση «Space Weather» της AGU.

H AWS συστάθηκε στις αρχές του 1960 με στόχο της παρακολούθηση των ηλιακών εκλάμψεων και της ακτινοβολίας που αυτές εκπέμπουν προς τη Γη, διαταράσσοντας το ηλεκτρομαγνητικό της πεδίο – και κατ’ επέκταση τα δορυφορικά συστήματα. Επτά χρόνια αργότερα, στις 18 Μαΐου του 1967, δηλαδή λίγες μέρες πριν από το παρ’ ολίγον θερμό πυρηνικό επεισόδιο, ένα από παραρτήματα της υπηρεσίας, το Κέντρο Ηλιακών Προγνώσεων «NORAD» στο Κολοράντο Σπρινγκς εντόπισε στην επιφάνεια του Ήλιου μια ασυνήθιστα μεγάλη ομάδα κηλίδων με εξαιρετικά έντονη δραστηριότητα, την οποία οι επιστήμονες παρακολουθούσαν στενά.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ

Διαβάστε περισσότερα στον Ελεύθερο Τύπο που κυκλοφορεί