Η τελευταία πολυσυζητημένη «συνταγή», που αποφάσισε να εφαρμόσει το Καράκας, σε μία προσπάθεια να δώσει ώθηση στον τομέα των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων και να βγάλει από την… εντατική το μεγάλο ασθενή της Λατινικής Αμερικής, προβλέπει… καταναγκαστική εργασία στα χωράφια.

Η κυβέρνηση του Νίκολας Μαδούρο εξέδωσε διάταγμα με το οποίο ουσιαστικά ζητά τη δημιουργία ενός «μεταβατικού εργασιακού καθεστώτος», σύμφωνα με νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.

Η επίμαχη νομοθετική πρωτοβουλία, που είναι γενική και ασαφής και προκαλεί ερωτήματα, προβλέπει ότι οι εργαζόμενοι -τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα- θα μετακινηθούν με τη βία από τη δουλειά τους για να εργαστούν σε χωράφια ή αλλού στον αγροτικό τομέα για μία περίοδο 60 ημερών.

Στο διάστημα αυτό θα απέχουν από την κανονική τους εργασία, όπου θα επιστρέψουν μόλις ολοκληρώσουν την υπηρεσία τους.

«Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να γιατρέψει ένα σπασμένο πόδι με τσιρότο» λέει η Ερικα Γκεβάρα Ρόσας, διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Λατινική Αμερική. Οι αρχές της χώρας πρέπει να επικεντρωθούν στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στα εκατομμύρια των πολιτών που έχουν ανάγκη, όπως επίσης και στην ανάπτυξη ενός λειτουργικού, μακροπρόθεσμου σχεδίου, προσθέτει.

Η Βενεζουέλα είναι μια χώρα στην οποία οι παρατηρητές μπορούν άνετα να προβάλλουν τα δικά τους πολιτικά πάθη, εξηγεί ο «Guardian».

Οι αριστεροί υποστηρικτές της μπολιβαριανής επανάστασης «αγκάλιασαν» τον Ούγκο Τσάβες, που κυβέρνησε τη χώρα από το 1999 έως το 2013, ως «ήρωα των φτωχών», συγκαλύπτοντας με προθυμία το συγκεντρωτισμό του και την εξόντωση των αντιφρονούντων.

Οι δεξιοί επικριτές του «τσαβισμού», πάλι, δεν μπόρεσαν να δουν τίποτε άλλο παρά ένα δεσποτικό καθεστώς του Τρίτου Κόσμου, αποδίδοντας τα βαθύτερα αίτια της λαϊκής του απήχησης στις βαθιές κοινωνικές ανισότητες και τις πολύπλοκες εθνοτικές ισορροπίες. Αν υπάρχει ένα πράγμα, ωστόσο, στο οποίο όλες οι αντιμαχόμενες πλευρές θα συμφωνούσαν, είναι ότι η Βενεζουέλα πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Και αυτό για να μη μετατραπεί η αυξανόμενη απελπισία σε ανεξέλεγκτο χάος.

Οι ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα έχουν λάβει τόσο δραματικές διαστάσεις, που μια ολόκληρη χώρα φαίνεται να αιωρείται στο χείλος της καταστροφής.

Η Βενεζουέλα έχει το υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού (πάνω από 700%) στον κόσμο, αντιμετωπίζει δραματική έλλειψη αγαθών και ιατρικών υπηρεσιών, τα μπλακ άουτ είναι διαρκή και τα αιματηρά περιστατικά θυμίζουν χώρα σε… καθεστώς πολέμου.

Είναι κοινή πεποίθηση πλέον ότι πολύ σύντομα θα συμβεί κάτι δραματικό και πάρα πολύ άσχημο… Τεράστιες ουρές από ταπεινωμένους πολίτες που «σημαδεύονται» με νούμερα.

Ανθρωποι που προσπαθούν να αγοράσουν τρόφιμα στη μαύρη αγορά, 10 και 20 φορές πάνω από την τιμή τους.

Ολο και περισσότεροι καταφεύγουν σε λεηλασίες, στα σκουπίδια, στα… περιστέρια, ακόμη και στα αδέσποτα σκυλιά για να χορτάσουν την πείνα τους.

Ο Μαδούρο πάλι -ο άνθρωπος που ο ίδιος ο Τσάβες έχρισε διάδοχό του πριν πεθάνει από καρκίνο το 2013- εξακολουθεί να αποδίδει την κρίση σε «συνωμοσία» και να επιρρίπτει ευθύνες στη Δύση και το όργανό της στη χώρα, την αντιπολίτευση.

Κατηγορεί το φαινόμενο «Ελ Νίνιο» για τις διακοπές ρεύματος, τους «εχθρούς» του τσαβισμού για τα άδεια ράφια και προχωρά σε μία σειρά από κωμικοτραγικά μέτρα. Απαγόρευσε, για εξοικονόμηση ενέργειας, μέχρι και το… πιστολάκι μαλλιών.

Τι οδήγησε όμως στο σημερινό χάος; Ενα εκρηκτικό μίγμα μεγαλομανίας, λανθασμένων πολιτικών και της πρωτοφανούς πτώσης στις τιμές πετρελαίου, που έδωσε τη χαριστική βολή στην οικονομία της χώρας, η οποία «κάλπαζε» στα χρόνια του Τσάβες, όταν η τιμή του πετρελαίου ξεπερνούσε τα 100 δολάρια το βαρέλι.

Στις αρχές της εβδομάδας, η εντεινόμενη κρίση πήρε νέα τροπή, όταν το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ανακοίνωσε ότι η αντιπολίτευση συγκέντρωσε αρκετές υπογραφές για να ξεκινήσει η σύνθετη διαδικασία για το δημοψήφισμα έξωσης του Μαδούρο.

Το χρονοδιάγραμμα είναι αποφασιστικής σημασίας για τη συνέχεια και το μέλλον του τσαβισμού.

Αν το δημοψήφισμα γινόταν φέτος και ο Μαδούρο «εκθρονιζόταν», θα προκηρύσσονταν νέες εκλογές και η αντιπολίτευση -μέσα στο κλίμα οργής και αγανάκτησης- είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κατακτούσε την προεδρία.

Αν το δημοψήφισμα, αντιθέτως, καθυστερήσει για το 2017 και ο Μαδούρο έφευγε, θα τον αντικαθιστούσε ο «τσαβιστής» αντιπρόεδρος, μέχρι τις προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές του 2018. Μέσα στο εκρηκτικό αυτό πλαίσιο, η χώρα ενδέχεται να μετατραπεί σε «αποτυχημένο κράτος», προβλέπουν οι αναλυτές.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα στη Βενεζουέλα είναι το πολιτικό κενό που άφησε ο Τσάβες σε συνδυασμό με την περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας. Οι άνθρωποι από όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα κουράστηκαν. Σε αυτό το σημείο, αρκεί μία σπίθα για να ξεσπάσει η πυρκαγιά. Είναι μια τέλεια κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες αλλαγές και να διαταράξει τις ισορροπίες σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής