Γράφει ο Χάρης Αποστολόπουλος

Η μέχρι πρότινος υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Κάμερον – η οποία αναλαμβάνει και επίσημα από την Τετάρτη- καλείται να… κολυμπήσει στα αχαρτογράφητα ύδατα του Brexit, σε μια ιστορική περίοδο για το Ηνωμένο Βασίλειο που έχει γεμίσει αβεβαιότητα τους Βρετανούς -και όχι μόνο- πολίτες. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο προνόμιο από το να ηγηθείς του Συντηρητικού Κόμματος στην κυβέρνηση και θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα να το πράξω», δήλωσε ευθαρσώς στον βρετανικό λαό, η νέα «Σιδηρά Κυρία» της Μεγάλης Βρετανίας, δείχνοντας πως δεν φοβάται τα δύσκολα και είναι έτοιμη για το μεγάλο άλμα στην πολιτική της καριέρα.

Μολονότι ο βρετανικός λαός θεωρείται από τους πλέον προοδευτικούς, το… άβατο του ανδροκρατούμενου βρετανικού πρωθυπουργικού θώκου «σπάει» μόλις για δεύτερη φορά και αυτό παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Στην κρισιμότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της, το Ηνωμένο Βασίλειο θα έχει γυναίκα… καπετάνιο στο τιμόνι του και μένει να δούμε πώς η Τερέζα Μέι θα ανταποκριθεί στο ρόλο της και αν οι εύλογες συγκρίσεις με τη Θάτσερ έχουν βάση.

Μέχρι όμως να το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος ή έστω να μπορέσουμε να το διαπιστώσουμε και ιδίοις όμμασιν, πάμε να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στους Βρετανούς πρωθυπουργούς από την πρώτη «Σιδηρά Κυρία» κι έπειτα.

Μάργκαρετ Χίλντα Θάτσερ (13 Οκτωβρίου 1925 – 8 Απριλίου 2013)

Λαίδη του Τάγματος της Περικνημίδας, Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας, αργότερα Βαρώνη Θάτσερ και μέλος της Βουλής των Λόρδων, ήταν αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1975 ως το 1990 και Πρωθυπουργός της χώρας από το 1979 ως το 1990. Ήταν μέχρι πρότινος η μόνη γυναίκα που κατέλαβε αυτές τις δύο θέσεις.

Η Θάτσερ έμεινε γνωστή με το προσωνύμιο «Σιδηρά Κυρία», επειδή πήρε μια σειρά από σκληρά μέτρα για να αντιπαρατεθεί με την ύφεση που μάστιζε την Αγγλία. Έχει ταυτιστεί με την αναμόρφωση των παραδοσιακών βιομηχανικών μορφών της χώρας, μέσα από τη δριμεία επίθεση που εξαπέλυσε στα εργατικά συνδικάτα (όπως οι ανθρακωρύχοι), αλλά και την ευρεία ιδιωτικοποίηση των δημόσιων συγκοινωνιών και των προγραμμάτων εργατικής κατοικίας.

Μετά την παραίτησή της, δημοσκόπηση έδειξε ότι το 52% των ερωτηθέντων θεωρούσε ότι «έκανε καλό στη χώρα», ενώ το 48% διαφωνούσε.

Σερ Τζον Μέιτζορ (29 Μαρτίου 1943)

Ο Τζον Μέιτζοερ, διαδέχτηκε τη Μάργκαρετ Θάτσερ στην πρωθυπουργία της Βρετανίας το 1990 όπου και παρέμεινε ως το 1997. Μεγάλος υποστηρικτής της προκατόχου του, την οποία έχει αποκαλέσει ουκ ολίγες φορές «πολιτικό φαινόμενο».

Συνδέθηκε με τη βρετανική συμμετοχή στον Πόλεμο του Κόλπου (1991) και τη διαπραγμάτευση κατά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992. Την ίδια χρονιά, κέρδισε τις βρετανικές εκλογές οδηγώντας τη Συντηρητική παράταξη σε μια ιστορική νίκη με περισσότερες από 14 εκ. ψήφους.

Παρέμεινε μέχρι το 1997, όταν οι Συντηρητικοί έχασαν την κυβέρνηση από τους Εργατικούς.

Υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρωπαϊκού ιδεώδους, κάτι που δεν παρέλειψε να βροντοφωνάξει ακόμα και στις μέρες μας με την καμπάνια του υπέρ του Bremain.

Τόνι Μπλερ (6 Μαΐου 1953)

Ο μόνος Εργατικός Πρωθυπουργός που κατάφερε να εκλεγεί στο αξίωμα 3 συνεχείς φορές (1997, 2001, 2005).

Διετέλεσε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου από τις 2 Μαΐου 1997 όταν και οδήγησε το κόμμα σε σαρωτική νίκη το 1997 στις γενικές εκλογές, τερματίζοντας έτσι τα 18 χρόνια διακυβέρνησης από τους Συντηρητικούς. Παρέμεινε στον πρωθυπουργικό θώκο έως τις τις 27 Ιουνίου 2007.

Τήρησε φιλοαμερικανική πολιτική και μαζί με τις ΗΠΑ προώθησε την εισβολή στο Ιράκ (2003), για την οποία έχασε πολλούς ψηφοφόρους το 2005, αν και κατάφερε να εκλεγεί για 3η φορά στις 6 Μαΐου 2005, ανήμερα μάλιστα των γενεθλίων του. Στις 7 Σεπτεμβρίου 2006, ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί από το αξίωμά του εντός του επόμενου χρόνου, προσπαθώντας με τη δήλωση αυτή να αμβλύνει την κριτική που του ασκήθηκε από στελέχη του Εργατικού Κόμματος, τα οποία του ζήτησαν να ορίσει ακριβή ημερομηνία παραίτησης.

Γκόρντον Μπράουν (20 Φεβρουαρίου 1951)

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής των Εργατικών το 1983, έχοντας αποτύχει στην πρώτη του προσπάθεια να εκλεγεί το 1979.

Το 1997 απέκτησε σημαντικότατο πολιτικό αξίωμα, έπειτα από τη νίκη των Εργατικών του Τόνι Μπλερ στις εκλογές εκείνης της χρονιάς. Ο Μπράουν έγινε Υπουργός Οικονομικών από τις 2 Μαΐου 1997 ως τις 27 Ιουνίου 2007, κάνοντάς τον το μακροβιότερο σε αυτό το αξίωμα από την εποχή Νίκολας Βάσιταρτ (1812- 1823).

Στις 24 Ιουνίου του 2007 επιβεβαιώθηκε ότι έγινε ο νέος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, από το συνέδριο του κόμματος. Έλαβε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στις 27 Ιουνίου του 2007.

Το 2009 ο πολιτικός κόσμος της Βρετανίας απασχόλησε τον Τύπο με το σκάνδαλο των παρανόμων εξόδων (με δαπάνες του κράτους πληρώθηκαν λογαριασμοί και αγορές πολιτικών και βουλευτών). Στο σκάνδαλο ενεπλάκη και ο ίδιος ο Μπράουν για τις πληρωμές της καθαρίστριάς του και γι’ αυτό «τιμωρήθηκε» με δεινή ήττα στις τοπικές εκλογές και στις Ευρωεκλογές, όπου οι Εργατικοί πήραν μόλις το 16% των ψήφων και ήρθαν τρίτοι πίσω από τους Συντηρητικούς και το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στις τοπικές εκλογές, το Εργατικό Κόμμα έλαβε το 23% των ψήφων και έμεινε ξανά τρίτο, με πρώτους τους Συντηρητικούς και δεύτερους τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Στις 11 Μαΐου 2010, ο Γκόρντον Μπράουν παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία της Μεγάλης Βρετανίας.

Να σημειωθεί πως ο Γκόρντον Μπράουν είχε χάσει την όρασή του από το αριστερό μάτι κατά τη διάρκεια της θητείας του, λόγω αποκόλλησης του αμφισβηστροειδούς που είχε υποστεί έπειτα από τραυματισμό σε αγώνα ράγκμπι.

Ντέιβιντ Κάμερον ( 9 Οκτωβρίου 1966)

Είναι αυτή τη στιγμή έστω και τυπικά ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, αν και από τις 24 Ιουνίου έχει ανακοινώσει την παραίτησή του, μετά από το βρετανικό δημοψήφισμα στο οποίο ο ίδιος οδήγησε το βρετανικό λαό και αποφασίστηκε το Brexit. Παραμένουν τυπικές λεπτομέρειες, μέχρι τη διαδοχή του από την Τερέζα Μέι, η οποία θα γίνει και επίσημα την Τετάρτη 11 Ιουλίου 2016.

Η πρωθυπουργία του, ξεκίνησε από τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2010, όταν οι Συντηρητικοί κέρδισαν την πλειοψηφία των θέσεων στο Κοινοβούλιο, σχηματίζοντας κυβερνητικό συνασπισμό με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Ο 43χρονος τότε Κάμερον, έγινε ο νεότερος Βρετανός Πρωθυπουργός μετά τον Ρόμπερτ Τζένκινσον, ο οποίος έλαβε το χρίσμα στα 42 του, πριν από 198 χρόνια. Αξίζει να αναφέρουμε πως η κυβέρνηση Κάμερον ήταν η πρώτη “κυβέρνηση συνασπισμού” του Ηνωμένου Βασιλείου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις επόμενες εκλογές το 2015, ο Κάμερον επανεξελέγη πανηγυρικά επιτυγχάνοντας αυτοδυναμία. Ωστόσο, μέρος των προεκλογικών του δηλώσεων, δεσμευόταν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός, έκανε πράξη τις δεσμεύσεις του και στις 23 Ιουνίου 2016, οδήγησε το Ηνωμένο Βασίλειο στο δημοψήφισμα που είχε υποσχεθεί, συντασσόμενος υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε.

Ο βρετανικός λαός, με ποσοστό 51,89%, τάχθηκε κατά του Bremain και ο Ντέιβιντ Κάμερον σε διάγγελμά του έξω από το Νο 10 της Nτάουνινγκ Στριτ έκανε λόγο για σεβασμό στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ανακοινώνοντας την παραίτησή του μέσα σε έντονη συναισθηματική φόρτιση.