Στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, παρουσίασε σειρά προτάσεων για τη μεταρρύθμιση της Ε.Ε., οι οποίες περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, περισσότερες δημόσιες δαπάνες σε επίπεδο Ενωσης, ξεχωριστό προϋπολογισμό για την ευρωζώνη και τη δημιουργία αξιώματος υπουργού Οικονομικών για τη ζώνη του κοινού νομίσματος. Στις 10 Οκτωβρίου, σε ομιλία του στη Φρανκφούρτη, ο Μακρόν εξέφρασε την ανησυχία του για την αδυναμία της Ε.Ε. να εγκρίνει οικονομικά μέτρα, την ώρα που έχει αυξήσει με επιτυχία τη συνεργασία σε θέματα όπως η ασφάλεια, η ενέργεια και η μετανάστευση.

Σύμφωνα με τον Μακρόν, οι ηγέτες θα πρέπει να έχουν ολοκληρώσει τη συζήτηση για το μέλλον της Ενωσης πριν από τις επόμενες εκλογές για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι οποίες προγραμματίζονται για τα μέσα του 2019.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ορισμένοι από τους συμμάχους του Μακρόν έχουν εκφράσει εναλλακτικά συμφέροντα, την ώρα που επιδεικνύουν παράλληλα μια γενική απροθυμία να μοιραστούν τον οικονομικό κίνδυνο με τη Νότια Ευρώπη. Μετά το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, που είχε ως αποτέλεσμα μια κατακερματισμένη Bundestag, οι συντηρητικοί της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ ξεκίνησαν να επικεντρώνουν την προσοχή τους στις διαπραγματεύσεις, έχοντας ως στόχο το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Στην παρούσα φάση οι Γερμανοί αξιωματούχοι είναι αρκετά απασχολημένοι για να ασχοληθούν με τις προτάσεις του Μακρόν. Σε συνέντευξή της που δημοσιεύθηκε στις 11 Οκτωβρίου, ακόμα και η Μέρκελ δήλωσε ότι το Βερολίνο χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να μελετήσει διεξοδικά τις προτάσεις του Εμανουέλ Μακρόν. Είπε επίσης ότι η Γερμανία είναι αντίθετη με τη συγκέντρωση του εθνικού χρέους σε ένα κοινό ταμείο, μια πολιτική στην οποία είχε αναφερθεί ο Μακρόν κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεκλογικής εκστρατείας για την προεδρία.

ΣΤΙΣ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε επίσης γνωστή τη γερμανική αντίδραση σε πολιτικό έγγραφο που παρουσίασε στους ομολόγους του στην ευρωζώνη. Στο έγγραφο επέμενε ότι οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει να είναι δημοσιονομικά πιο υπεύθυνες και ότι οι δημόσιες δαπάνες δεν μπορούν να αποτελούν υποκατάστατο για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Επίσης, πρότεινε τη μετατροπή του μόνιμου ταμείου διάσωσης της ευρωζώνης σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF). Το Eυρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα αντικαταστήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως το μέσο που θα παρακολουθεί τις οικονομίες της ζώνης του κοινού νομίσματος, θα εντοπίζει επίσης τα πρώτα προβλήματα και θα προτείνει πολιτικές. Κατά το παρελθόν, ο Σόιμπλε έχει εκφράσει την ανησυχία του σχετικά με την επιείκεια που επεδείκνυε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς τις χώρες της Ν. Ευρώπης. Παρά το γεγονός ότι ο Σόιμπλε δεν θα είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της γερμανικής κυβέρνησης, στην περίπτωση που το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα -που διάκειται υπέρ των επιχειρήσεων και έχει μια κάπως πιο ευρωσκεπτικιστική στάση- αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, θα μπορούσε να υποστηρίξει τις απόψεις του Σόιμπλε.

ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ δεν είναι η μοναδική χώρα της Β. Ευρώπης που εμφανίζεται διστακτική στο να ακολουθήσει την καθοδήγηση του Μακρόν προς την κατεύθυνση της αύξησης της οικονομικής ενσωμάτωσης στην ευρωζώνη. Στις 9 Οκτωβρίου, επτά μήνες μετά τις εκλογές στην Ολλανδία, τα τέσσερα πολιτικά κόμματα της χώρας κατέληξαν σε συμφωνία για το σχηματισμό κυβέρνησης. Η συμφωνία συνασπισμού περιλαμβάνει διατάξεις, οι οποίες αντιτίθενται σε οποιαδήποτε σχέδια μετατροπής της ευρωζώνης σε «ένωση μεταβίβασης», όπου τα κεφάλαια θα μεταφέρονται από τις πλουσιότερες χώρες της Β. Ευρώπης στα κράτη του σχετικά φτωχότερου Νότου. Τα κόμματα αυτά υποστηρίζουν επίσης το ενδιαφέρον της Γερμανίας να εστιάζει την προσοχή της σε περιόδους κρίσης στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι στις δημόσιες δαπάνες.

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ της Γερμανίας και οι απόψεις της νέας ολλανδικής κυβέρνησης επιβεβαιώνουν ότι οι χώρες της Β. Ευρώπης εξακολουθούν να είναι διστακτικές ως προς το να αυξήσουν τον καταμερισμό του χρηματοοικονομικού κινδύνου με τη Ν. Ευρώπη. Επιπλέον, δείχνουν ότι οι διαχωρισμοί Βορρά και Νότου στην Ενωση είναι ακόμα ζωντανοί. Παρά τον ενθουσιασμό της Γαλλίας για οικονομικές μεταρρυθμίσεις, φαίνεται ότι ο δρόμος μέχρι να υπάρξουν πραγματικά αποτελέσματα θα είναι μακρύς.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής