Σύμφωνα με βρετανικά ΜΜΕ, το DUP συμφώνησε επί της αρχής να στηρίξει τους Συντηρητικούς σε μια βάση «εμπιστοσύνης και στήριξης». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι Συντηρητικοί θα σχηματίσουν κυβέρνηση μειοψηφίας καθώς οι 10 βουλευτές του DUP θα τους στηρίζουν σε κρίσιμα νομοσχέδια.

Τις συνομιλίες εκ μέρους των Συντηρητικών είχε αναλάβει ο βουλευτής και εκ των κορυφαίων στελεχών του κόμματος Γκάβιν Γουίλιαμσον που μετέβη στο Μπέλφαστ.

Ποιο είναι το DUP

Το DUP, το οποίο κατάφερε να εξασφαλίσει δέκα έδρες στις βουλευτικές εκλογές της Πέμπτης και να γίνει ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού στη Μεγάλη Βρετανία, εκφράζει αδιαπραγμάτευτα την «προτεσταντική-ενωτική» τάση της κοινωνίας της χώρας, η οποία θέλει τη Βόρεια Ιρλανδία αναπόσπαστο μέλος του Ηνωμένου Βασιλείου, εν αντιθέσει με την «καθολική-αποσχιστική», η οποία επιδιώκει τη δημιουργία μίας ενωμένης Ιρλανδίας, η οποία θα έρθει μέσω της απόσχισης του βορειοιρλανδικού κράτους από τη Μεγάλη Βρετανία. Κύριος εκφραστής της δεύτερης τάσης είναι το κόμμα Σιν Φέιν, το οποίο σημείωσε το καλύτερο αποτέλεσμα του σε εθνικές εκλογές κατά τη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση, κερδίζοντας επτά έδρες, τις οποίες ωστόσο ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να καταλάβει.

Χαρακτηριστική ήταν η μετεκλογική δήλωση της επικεφαλής του κόμματος, Αρλέν Φόστερ, η οποία χωρίς να προβεί σε καθόλου λεπτομέρειες αναφορικά με το πως θα εισέλθει στις διαπραγματεύσεις και τι όρους θα θέσει στη Βρετανίδα πρωθυπουργό, δήλωσε πως η ένωση που δένει την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή  της σκέψης της, περιγράφοντας την ως το «καθοδηγητικό αστέρι» του κόμματος.

Επιπλέον, ιστορικά, και συγκεκριμένα κατά την περίοδο των «Ταραχών» (της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ παραστρατιωτικών ενωτικών και εθνικιστικών(αποσχιστικών) ομάδων, η οποία διήρκεσε από τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄90, με βασικό διακύβευμα της την παραμονή η μη της Βόρειας Ιρλανδίας στο Ηνωμένο Βασίλειο), το DUP συνδέθηκε με ομάδες ενωτικών παραστρατιωτικών, όπως η Εθελοντική Δύναμη του Όλστερ (UVF), αρκετές από τις οποίες έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατικές οργανώσεις από τη Βρετανία, τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Tο DUP είναι σήμερα το μεγαλύτερο ενωτικό πολιτικό κόμμα της χώρας, καθώς και το ισχυρότερο κόμμα της βορειοιρλανδικής Εθνοσυνέλευσης. Παρά τις δεξιές, λαϊκίστικες θέσεις του και την ευρωσκεπτικιστική στάση του, το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα αντιτίθεται στο «σκληρό Brexit» που διακήρυττε επανειλημμένα η Βρετανίδα πρωθυπουργός, ζητώντας μία πιο «ήπια» υλοποίηση της επικείμενης εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ.

Εντούτοις, οι θέσεις που εκφράζει σε ορισμένα ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, όπως οι αμβλώσεις, η ομοφυλοφιλία και η θανατική ποινή, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εώς και υπερσυντηρητικές. Συγκεκριμένα, η Φόστερ έχει υποσχεθεί δημοσίως να απαγορεύσει τις αμβλώσεις στη χώρα, με εξαίρεση μόνο τις περιπτώσεις όπου η ζωή της εγκύου διατρέχει σοβαρό κίνδυνο, καθώς και σε ορισμένες περιπτώσεις που η εγκυμοσύνη έχει προέλθει μετά από βιασμό. Όσον αφορά το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, η αντίθεση στον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αποτελεί επίσημη θέση του κόμματος, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μέλη του κόμματος έχουν χαρακτηρίσει «αηδιαστικούς» και «βδελύγματα» ανθρώπους της ευρύτερης LGBTQ κοινότητας. Η επαναφορά της θανατικής ποινής έχει τεθεί επίσης στο βρετανικό κοινοβούλιο από τους βουλευτές του κόμματος, το 2011.

Νέα άνθηση του δικομματισμού

Οι εκλογές της Πέμπτης ανέδειξαν ενισχυμένα τα δύο μεγάλα κόμματα -Συντηρητικούς και Εργατικούς: και οι δύο κέρδισαν τις 579 έδρες της 650μελούς Βουλής των Κοινοτήτων. Οι Φιλελεύθεροι, ένα κόμμα με μεγάλη ισχύ παλαιότερα, κατόρθωσε να αυξήσει τον αριθμό των εδρών του, αλλά παραμένει χαμηλά σε σχέση με το παρελθόν. Χαμένοι βγήκαν από τις κάλπες τόσο οι Σκοτσέζοι εθνικιστές, (το Εθνικό Κόμμα της Σκοτίας, SNP) που έχασαν ποσοστά και έδρες προς όφελος των Συντηρητικών, αλλά κυρίως το Κόμμα Ανεξαρτησίας (UKIP), που έχασε την έδρα που κατείχε και εξαφανίστηκε από τον κοινοβουλευτικό χάρτη. Το κόμμα που ίδρυσε ο Νάιτζελ Φάρατζ έπαψε να έχει λόγο ύπαρξης μετά το Brexit και βυθίστηκε στα εσωτερικά του προβλήματα, αφού το εγκατέλειψε και ο αρχηγός του.

Το Εργατικό Κόμμα έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει, αφού κέρδισε έδαφος (31 έδρες περισσότερες σε σχέση με το απερχόμενο Κοινοβούλιο). Ο επικεφαλής των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, βγήκε δικαιωμένος από την εκλογική μάχη και από την επιμονή του στις παλαιές, αριστερές θέσεις του κόμματος, οι οποίες είχαν εγκαταλειφθεί από την εποχή του Τόνι Μπλερ και ύστερα. Ο Κόρμπιν απέκτησε δυνατή φωνή και ζήτησε την παραίτηση της Μέι, ευχαριστώντας τους νέους που τον προτίμησαν.