Η Γερμανική μάρκα δημιούργησε το πειραματικό όχημα πριν από 30 χρόνια ειδικά για οδήγηση στην πόλη. Η ιδέα ήταν να διερευνηθεί κατά πόσον ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο βασισμένο σε μοντέλο παραγωγής με τα τότε διαθέσιμα ηλεκτρικά εξαρτήματα θα μπορούσε να ενταχθεί στις αστικές συνθήκες κυκλοφορίας της εποχής. Με μία προϋπόθεση: οι χώροι επιβατών και αποσκευών αλλά και το ωφέλιμο φορτίο να παραμείνουν όσο το δυνατόν πλησιέστερα στα επίπεδα του μοντέλου παραγωγής.

Η Opel ανέπτυξε το Kadett Impuls I σε συνεργασία με την πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας RWE και την κατασκευάστρια μπαταριών SAFT – με την οποία η εταιρεία συνεργάζεται στην προγραμματισμένη συμπαραγωγή κυψελών μπαταριών στο εργοστάσιο του Kaiserslautern. Ένας ηλεκτροκινητήρας συνεχούς ρεύματος (DC) 100V κινούσε τους εμπρός τροχούς, με την ενέργεια μπαταριών νικελίου-καδμίου. Για βελτιστοποίηση της κατανομής βάρους, οι μπαταρίες ήταν τοποθετημένες στο διαμέρισμα του κινητήρα και κάτω από το καπό. Ζύγιζαν συνολικά 310kg, περιείχαν ενέργεια 14.3kWh και ο όγκος τους έφτανε τα 170 λίτρα.

Η μέγιστη ισχύς των 16kW (22hp) επιλέχθηκε ειδικά για αστικές συνθήκες οδήγησης. Η επιτάχυνση 0 – 50km/h ολοκληρωνόταν σε 10,0 δευτερόλεπτα. Η μέγιστη ταχύτητα του αυτοκινήτου βάρους 1.000kg ήταν 100km/h. Κλίσεις έως 25% δεν αποτελούσαν πρόβλημα για το e-Kadett. Το σύστημα φρένων μερικώς ανακτούσε την κινητική ενέργεια που παραγόταν κατά την επιβράδυνση και την αποθήκευε ως ηλεκτρισμό στη μπαταρία.

Οι μπαταρίες απαιτούσαν επαναφόρτιση για περίπου πέντε ώρες μετά από οδήγηση 80km. Δεν υπήρχαν συμβιβασμοί στην άνεση. Το ωφέλιμο φορτίο ήταν 350kg (490 στο Kadett παραγωγής) ενώ η χωρητικότητα του χώρου αποσκευών έφτανε τα 330 λίτρα (390 στο αυτοκίνητο παραγωγής).

Μακρά παράδοση στα πρωτοποριακά ηλεκτρικά οχήματα: Opel Kadett B Stir-Lec 1 και Opel Elektro GT

Για την Opel, το Kadett Impuls I ήταν μία ακόμα συμβολή στις συζητήσεις εκείνης της εποχής για την κυκλοφοριακή πολιτική. Άλλα παραδείγματα που προηγήθηκαν ήταν το Kadett B Stir-Lec I και το Opel Elektro GT.

Δεκατέσσερις συσσωρευτές μολύβδου-οξέος τροφοδοτούσαν με ενέργεια το πρωτότυπο 1968 Stir-Lec. Ένας κινητήρας εσωτερικής καύσης Stirling τοποθετημένος πίσω, παρήγαγε ηλεκτρισμό που διατηρούσε τη μπαταρία μονίμως φορτισμένη – ως πρωτοπόρος του “range extender” (αρχή επέκτασης της αυτονομίας) που αργότερα θα έφτανε στην παραγωγή με το Opel Ampera.

Μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο Georg von Opel, εγγονός του ιδρυτή της εταιρίας, κατέρριψε έξι παγκόσμια ρεκόρ ηλεκτρικών οχημάτων στο τιμόνι ενός Opel Electro GT (188 km/h) με την ισχύ δύο συνδεδεμένων ηλεκτροκινητήρων που απέδιδαν 88 kW(120 hp). Την ενέργεια παρείχε μία μπαταρία Νικελίου-Καδμίου και με σταθερή ταχύτητα 100 km/h, το e-GT είχε αυτονομία 44 km – το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ηλεκτροκίνησης εκείνη την εποχή.