Μία λύση -που έρχεται από τα παλιά χρόνια- είναι οι υπόγειες πόλεις! Για παράδειγμα, στη Νότια Αυστραλία υπάρχει μία πόλη που διακρίνεται από τις καμινάδες οι οποίες υψώνονται από την άμμο, ενώ μεγάλες κόκκινες πινακίδες γράφουν «Καλώς ήρθατε στο Coober Pedy, την πόλη που ζει υπόγεια». Το Coober Pedy, ονομασία των Αβορίγινων, που μεταφράζεται ως «λευκός άνθρωπος σε μία τρύπα», θεωρείται η παγκόσμια «πρωτεύουσα του οπάλιου». Συγκέντρωσε πολλούς ανθρακωρύχους το 1916 για τις εξορύξεις του ορυκτού και σιγά σιγά δημιουργήθηκε μία υπόγεια κοινότητα, για να επιζήσει από τις υψηλές θερμοκρασίες της περιοχής (λόγω της ζέστης των 52 βαθμών, τα πουλιά πέφτουν νεκρά από τον ουρανό).

Η αυστραλιανή πόλη δεν είναι η μόνη. Την τακτική των «τρωγλοδυτών» αναζήτησαν στο παρελθόν οι άνθρωποι σε διάφορα σημεία της Γης. Οι βαθιές σπηλιές της Νότιας Αφρικής, που έχουν ηλικία άνω των 2.000 ετών, οι βραχογραφίες σε σπήλαια που ανακαλύφθηκαν στην Ευρώπη και τοποθετούνται εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν αυτό μαρτυρούν. Η αρχαία υπόγεια πόλη Ντερινκούγιου στην Καππαδοκία, που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. εκτείνεται σε βάθος περίπου 85 μέτρων και ήταν ικανή να φιλοξενήσει πάνω από 20.000 ανθρώπους με τα ζώα τους.

Η δημιουργία υπόγειων καταφυγίων για κλιματικούς λόγους δεν ήταν άγνωστη στους μακρινούς προγόνους μας, αλλά όπως φαίνεται ούτε στους σύγχρονους ανθρώπους. Τον Ιούλιο, στον πρόσφατο καύσωνα, που ταλαιπώρησε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, αλλά και το μεγαλύτερο τμήμα των ΗΠΑ, οι Αρχές στην πόλη Τσονγκίνγκ της Νότιας Κίνας αποφάσισαν να ανοίξουν τα καταφύγια τα οποία λειτουργούσαν στη διάρκεια του σινο-ιαπωνικού πολέμου, για να δεχθούν πολίτες που ασφυκτιούσαν από τη ζέστη.