Δεν δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα να του βρουν όνομα: Blaxit (από το Βlack Exit). Ενα κομμάτι, λοιπόν, της «μαύρης Αμερικής» ασφυκτιά στον κορσέ του «νεο-φυλετικού κράτους των ΗΠΑ και το εγκαταλείπει αναζητώντας καλύτερη ζωή σε άλλες πολιτείες. Σιγά σιγά η Αμερική ξανάγινε ρατσιστική – τόσο ώστε να διώχνει μακριά τα «αφρο-παίδι»”- αποπαίδια της. Οπως γράφουν οι «Τάιμς» του Λος Αντζελες, η βία και οι διακρίσεις κατά των Αφροαμερικανών (με σήμα κατατεθέν τις αναίτιες δολοφονίες τους από αστυνομικούς στους δρόμους, συχνά κι εκείνους μαύρους…) οδήγησαν αρκετούς Αφροαμερικανούς να μεταναστεύσουν σε χώρες όπως η Πορτογαλία, το Μεξικό, η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, η Ινδονησία και η Γκάνα. Ορισμένοι δηλαδή στις ρίζες των προγόνων τους, που είχαν μεταφερθεί σκλάβοι με δουλεμπορικά πριν από τρεις αιώνες.

Στις παραπάνω χώρες λειτουργούν ήδη οι πρώτες κοινότητες Αφροαμερικανών μεταναστών, που βρίσκουν τον τρόπο να συντονιστούν μεταξύ τους. Το κίνημα του Blaxit ενισχύεται από influencers και ομάδες των social media, που μοιράζονται ραψωδίες της δικής τους Οδύσσειας και ανταλλάσσουν εμπειρίες. Για να τους βοηθήσουν στην ανεύρεση νέου προορισμού και να καλύψουν τις ανάγκες μετεγκατάστασής τους ιδρύθηκαν νεοφυείς επιχειρήσεις όπως οι «Black in Bali», «Black in Tulum» και «Brothas and Sistas in Mexico City». Σύμφωνα με τους «LA Times» δεν υπάρχουν ακόμη στατιστικές για το πόσοι μαύροι έχουν εγκαταλείψει τις ΗΠΑ. Οι κοινωνιολόγοι όμως λένε ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο κύμα αφροαμερικανικής μετανάστευσης από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν πολλοί μαύροι καλλιτέχνες εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη.

Ενας από αυτούς ήταν ο συγγραφέας Ντέιβιντ Μπάλντγουιν, που πήγε στη Γαλλία το 1948 με το εξής σκεπτικό: «Τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μου συμβεί εδώ, από εκείνο που μου έχει ήδη συμβεί εκεί».

Ειδήσεις σήμερα