Οπως διαβάζουμε στην ευσύνοπτη ανάρτηση των ΓΑΚ, το 1825 ιδρύεται στο Ναύπλιο το Τυπογραφείο της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδος που εκδίδει την επίσημη εφημερίδα της Διοίκησης την «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος». Συντάκτης και «επιστάτης της Εθνικής Τυπογραφίας» είναι ο Θεόκλητος Φαρμακίδης και τυπογράφος στο Εθνικό Τυπογραφείο ήταν ο πρωτοπόρος της ελληνικής τυπογραφίας Κωνσταντίνος Τόμπρας. Στις 14 Μαρτίου του 1826 οι εργαζόμενοι με επικεφαλής τον Τόμπρα διαμαρτυρόμενοι για τη μη καταβολή δεδουλευμένων, αλλά και τη συμπεριφορά του Φαρμακίδη, κηρύσσουν απεργία. Ο Φαρμακίδης με έγγραφό του στο υπουργείο Εσωτερικών στις 15 Μαρτίου 1826 αναφέρει σχετικά με την «αποστασία» των τυπογράφων:

«Ο κύριος Κωνσταντίνος Δόμπρας τυπογράφος, ενωθείς μετά τινός Δημητρίου Βλαστού, εκίνησαν εις συνωμοσίαν και αποστασίαν όλους τους ανθρώπους της Εθνικής Τυπογραφίας, και όντως εις μίαν ημέραν έμεινεν έρημος η τυπογραφία. Τα παράπονά των ήσαν ότι δεν επληρώθησαν οι μισθοί των εις μετρητά, αλλ’ εις αποδεικτικά αντί μετρητών. Τούτο δεν ανάγεται εις εμέ, αλλ’ εις την διοίκησιν, η οποία εθέσπισε την οικονομικήν αυτήν πληρωμήν διά την γνωστήν εις όλους μας αχρηματίαν του ελληνικού ταμείου. Ούτως επληρώθησαν όλα τα μέλη των δύο διοικητικών σωμάτων, οι υπουργοί, οι γραμματείς (…) Και επειδή έμελλον να ζημιωθώσι και αυτοί ολίγον τι διά της ξεπεσμένης πωλήσεως των αποδεικτικών απεστάτησαν και ερήμωσαν την Εθνικήν Τυπογραφίαν(…) Διά την αποστασίαν λοιπόν των ανθρώπων αυτών έμεινεν η Εθνική Τυπογραφία με τα’ όσους ανθρώπους, ώστε δεν είναι πλέον ικανή ουδέ διά την εφημερίδα της Διοικήσεως, και κατά χρέος αναφέρομεν περί τούτου εις το έξοχον Υπουργείον των Εσωτερικών (…)».

Στη διάρκεια των 197 χρόνων που πέρασαν από τότε, έγιναν χιλιάδες απεργίες άλλες για σημαντικούς και άλλες για ασήμαντους λόγους. Η αυριανή πανελλαδική απεργία έχει κάτι ξεχωριστό. Γίνεται υπό τη βαριά σκιά της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας που αποκάλυψε ότι αν και άλλαξαν πολλά από την εποχή του Τόμπρα και του Φαρμακίδη, υπάρχουν ακόμα κάποια που μοιάζουν βυθισμένα στο παρελθόν. Είναι προφανές ότι δύο Ελλάδες συγκρούονται. Είναι εξίσου προφανές ποια Ελλάδα πρέπει να νικήσει.