Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Και είναι εξοργιστικό όχι γιατί αμέσως μετά την ομιλία του πήρε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για το Παρίσι και από εκεί για την Αθήνα, απολαμβάνοντας τα καλά της εξουσίας σαν να μην έχει συμβεί τίποτα αλλά γιατί θεωρεί ότι απευθύνεται σε «λωτοφάγους» που πρέπει να τον χειροκροτήσουν επειδή τους «φέσωσε» με λογαριασμό άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κάποιος τη δήλωση του κ. Τσίπρα ότι «βρέθηκε μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε να βρεθεί ποτέ πρωθυπουργός, τον Ιούλιο του 2015» αλλά, όπως εξήγησε, αυτό που τον βοήθησε να πάρει δύσκολες αποφάσεις ήταν όταν με καθαρό μυαλό εκτίμησε «τις συνέπειες που θα είχε η όποια πολιτική επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται»;

Ποιος έβαλε την Ελλάδα σε δίλημμα για το εάν θα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη;

Μα φυσικά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, που έλεγε ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ ενώ κορυφαίοι υπουργοί του, όπως ο κ. Δραγασάκης και ο κ. Τσακαλώτος, παραδέχθηκαν κατόπιν δημοψηφίσματος πώς είχαν καταστρώσει το τρομερό σχέδιο να «τρομάξουν» τους Ευρωπαίους με το Grexit και να υποχρεώσουν τον Σόιμπλε να κλείσει τη συμφωνία με τους όρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικώς ο Σόιμπλε όχι μόνο δεν τρόμαξε αλλά βρήκε μπροστά του τους «χρήσιμους ηλίθιους», που επί χρόνια έψαχνε για να διώξει την Ελλάδα από την ευρωζώνη και δέχθηκε την πρόκληση με αποτέλεσμα ο Τσίπρας να υπογράψει τα πάντα.

Οσο για το «καθαρό μυαλό» του πρωθυπουργού, που τον βοήθησε να πάρει τη σωστή απόφαση, «γελάνε και οι πέτρες» με τον ισχυρισμό του. Για να μην φανεί ότι υπερβάλλουμε ας θυμηθούμε πώς αποτύπωσε εκείνες τις κρίσιμες ημέρες του καλοκαιριού του 2015 ο τότε Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, στην επίσημη βιογραφία του.

Συγκεκριμένα, για τη συνάντηση που είχε με τον κ. Τσίπρα και την καγκελάριο Μέρκελ στις 25 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς ο κ. Ολάντ σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ανέφερε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός δέχθηκε πιέσεις για υποχωρήσεις στη φορολογία, τη δημόσια διοίκηση και τις ιδιωτικοποιήσεις από την καγκελάριο ώστε να υπάρξει συμφωνία.

Το επόμενο βράδυ ο κ. Τσίπρας καλεί τους δύο ηγέτες και τους ανακοινώνει την πρόθεσή του να προκηρύξει δημοψήφισμα για τις προτάσεις των πιστωτών και να στηρίξει το «Οχι». Ο τέως πρόεδρος της Γαλλίας σημειώνει ότι ο Ελληνας ηγέτης εμφανίζεται οργισμένος και ότι η κ. Μέρκελ δείχνει να χάνει την εμπιστοσύνη της προς αυτόν.

Ο κ. Ολάντ προσθέτει ότι ο κ. Τσίπρας ήθελε με το δημοψήφισμα να «ανακτήσει την υποστήριξη του λαού του, χωρίς να γνωρίζει ακόμα τι θα κάνει με αυτήν». Οπως αποκαλύπτει, έκανε μια ύστατη προσπάθεια να πείσει τον κ. Τσίπρα να αναστείλει το δημοψήφισμα και να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις.
Την επομένη του δημοψηφίσματος, ο κ. Ολάντ καλεί τον κ. Τσίπρα, που «δεν ακουγόταν να θριαμβολογεί καθόλου». «Του είπα το εξής απλό: Κέρδισες, αλλά η Ελλάδα έχασε. Εδωσες, με την ίδια την έκταση της ψήφου, τα τελευταία επιχειρήματα που έλειπαν από τους αντιπάλους της χώρας σου για να τη διώξουν από την ευρωζώνη».

Ο κ. Τσίπρας δηλώνει έτοιμος να εισέλθει εκ νέου σε διαπραγματεύσεις «όποιο κι αν είναι το τίμημα». Το ίδιο βράδυ «δέχεται αυτά που προ ημερών είχε απορρίψει».
Αυτό ήταν το καθαρό μυαλό του πρωθυπουργού, που μας έσωσε από την πολιτική του ανοησία. Δεν είναι μόνο ανεύθυνος αλλά και προκλητικός για τη νοημοσύνη μας.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]